Iza oltara

 

Sveštenik Ilija Jokić iz Kragujevca optužuje Episkopa šumadijskog Jovana

 

 

Episkop Jovan kao ubica

 

 

Episkop šumadijski Jovan (Mladenović) u saradnji sa sveštenikom Bojanom Dimitrijevićem iz Dobrovodice kod Batočine i Radašinom Miloševićem iz Maršića ubio je glavnog svedoka Milorada Rankovića iz Maršića kod Kragujevca! O ovom gnusnom činu koji se desio prošle godine u oktobru mesecu, bilo je reči u Osnovnom sudu u Kragujevcu, a o kome je informisana Uprava policije u Kragujevcu, radi čega je pred Osnovnim javnim tužilaštvom u Kragujevcu pokrenuta istraga.  Sve činjenice, koje su potkrepljene dokazima i živim svedocima, ukazuju na to da je Milorad Ranković likvidiran radi toga da bi se zataškale kriminalne radnje Episkopa šumadijskog Jovana (Mladenovića), kojima je, zloupotrebljavajući gospodina Rankovića, nad sveštenikom Ilijom Jokićem vršio zverstva koja su nezapamćena u SPC. 

 

Jovan kao bandit

 

Ponašajući se kao razbojnik, nasilnik i doslovce kaubojski bandit, takozvani vladika Jovan šumadijski nije mogao sve sveštenike u svojoj eparhiji privoleti da budu poslušni kao roboti: da prodaju veru za večeru!

Gospod uvek postavi na megdan i odredi na crti ponekoga svojega junaka da pokaže zube Golijatu. Upravo kao negda starozavetno čobanče Davida, da pomrsi konce zločincu i đavola skrivenog u mantiji demaskira, demolira i ogoli do koske. Takvom hrabrome junaku, svešteniku iz eparhije šumadijske, ocu Iliji Jokiću, Gospod dade i kreposti i smelosti. Zato „kadar beše i stići i uteći / na strašnu mestu postajati", da kriminalcu Jovanu, spodobi skrivenoj pod omoforom, mitrom i mantijom Crkve pokaže i zube i mišice junačke!

Elem, na sudu su oni zbog svega toga godinama, skoro će decenija...

Tek ovih dana stiže i prva radosna vest, a to je da je otac Ilija konačno dobio prvi spor protiv moćnog ali ne i svemoćnog bandita: konkretno, ova tužba po kojoj je i konačno dobijen spor odnosila se na banditsko izbacivanje sveštenika Ilije iz parohijskog doma u Cvetojevcu kod Kragujevca.

Izneti još jedan detalj, jednu ekskluzivnu priču: Negde u leto pretprošle godine (2012.) jedan monah potajno, čije ćete ime saznati, dolazi kod Jovana i ispoveda mu zločine episkopa Vasilija Kačavende...

 Kriminalac Jovan, i sam još od ranije u mržnji i netrpeljivosti prema takođe kriminalcu episkopu Kačavendi, iako svome sabratu na zadatku zločinjenja pod omoforom SPC (odmah po dolasku na tron Eparhije šumadijske optužio je Kačavendu da je, dok je administrirao Eparhijom šumadijskom, ispraznio - pokrao - Eparhijsku kasu - svedok sveštenik Milovan Antonijević) da bi sa sebe i svojih zločina i nečoveštva skrenuo pažnju zauzme se u takozvanom „svetom" Sinodu i javnost saznaje:

Iznenadna najava penzionisanja Kačavende! Razlog: odjednom ga nešto naprasno „veoma noge zabolele". Pa zato Kačavenda kao hoće, sirotan i nevinašce u zasluženu penziju...

I zaista, Kačavenda u aprilu prošle godine, naravno ne zbog bolova u nogama, jer je zdrav kao srndać, po svjedočenju sveštenika Ilije Jokića i drugih, nego zbog upornosti ovoga monaha i dokaza protiv njega, konačno je maknut sa eparhije zvorničko-tuzlanske. Jednoglasnom odlukom tzv. „svetog" Sinoda...

No, međutim, upućeni, ipak, tvrde: PRIVIDNO. Kažu dobro obavešteni da on i dalje zacelo upravlja Eparhijom a da je Hrizostom samo tu - figura. Mečka u pozorištu koja potpisuje i aminuje kao, eto, zvanični episkop zvorničko-tuzlanski.

Saznavši za pokretanje postupka protiv njega od strane Jovana šumadijskog, Kačavenda preko svojih ljudi, koji su na Fejsbuku odmah po smeni Kačavende osnovali grupu pod nazivom vladika Vasilije zvorničko-tuzlanski, od oca Ilije traži kompromitujuću dokumentaciju o Jovanu, nudeći mu 40.000 evra. Dokaz: poruke na Fejsbuku!

Bila je to tih dana alarmantna situacija. Otac Ilija, mudro, kao Šerlok Holms pušta buvu i preko svojih ljudi prati situaciju. Onda kreću besni džipovi koje voze hrmpajlije i između Bijeljine i Donjih Dragaljevaca nastaje prava hajka za ocem Ilijom i dokumentacijom koju im, navodno, o. Ilija donosi...

Međutim, o. Ilija znajući sa kim ima posla i da se dokumentacija može zloupotrebiti kod Kačavende šalje jednog sveštenika (ime će mu biti objavljeno kad dođe vreme) koji je opet blizak sa sveštenikom Milidragom, koji je policiji u Srpskoj Republici poznat kao diler drogom - veoma blizak Kačavendi, da on učestvuje u pregovorima za dokumentaciju. Tom prilikom Kačavenda je bio strašno uznemiren i pritom, cedio je besno kroz zube, škrgućući i preteći: „Jebaću mu majku! Krvi ću mu se napiti...!"

 

 

Jovan kao jeretik

 

 

Po tvrdnji dobro upućenih iz SPC prvi episkop unutar SPC koji se ikada drznuo da raspiše takozvanu novotarsku Liturgiju jeste vladika šumadijski Jovan. Za nedovoljno upućene i vernike i nevernike to je greh ravan najvećem grehu označenom kao sektaško zločinjenje i jeres u odnosu na Pravoslavno izvorno ispovedanje vere Praotačke, koja je zauvek utvrđena i zapečaćena počev od bezgrešnog stradanja i nevino prolite krvi Hrista Boga i svih mučenika od Njega na ovamo, kroz sedam vaseljenskih Sabora i koja se kao takva ne sme darnuti. Veroispovedanje to ima se, po svetim Kanonima Pravoslavlja, ispovedati do kraja ovoga sveta i veka, tj do Drugog dolaska Hristova.

Sabor SPC je tri puta doneo odluke da se sva novotarska kvarenja svete Liturđije imaju ponišiti i da su svi dužni držati se utvrđenog vekovnog poretka unutar SPC. Međutim, mnogi episkopi se i danas ponašaju svaki u svojoj eparhiji kao neprikosnoveni feudalci, kao papa svaki za sebe despotski vladaju i kvare Liturđiju, miču ikonostase, klanjaju se svejeretiku papi, održavaju zajedničke molitve sa inovercima, tj sa nepravoslavnima itd.

Sluđeni narod se u čudu pita kako je to moguće i zašto je to tako?

Odgovor je kratak i jasan: To dolazi otuda što je đavo i njegove sluge, videvši kroz dugu istoriju da ne mogu uništiti Pravoslavlje kod Srba, došao na ideju da to proba - iznutra!

I, u realizaciju zadatka se krenulo. Srbomrzac i zločinac Broz i kompartija, kako je svedočio i upokojeni otac Tadej, ubacuju u redove SPC, rečeno jezikom politike, naprosto tajne agente: ljude bez vere i morala, kojima svaki kriminal nije stran, njih preko 2.200. Od tih i takvih se vremenom biralo, tačnije rečeno - po zadatku postavljalo većina episkopa, sveštenika i svog ostalog klira.

Zato na sceni u SPC već decenijama imamo: ogoljele kriminalce! Pedere! Pedofile i razvratne manijake unutra SPC. Bez vere i ikakvog ljudskog morala uopšte, kojima nijedno zlo nije gadno. Naprotiv, oslačalo im se zločinjenje i ne odriču se i nemaju pokajanja!

O tome će javnost ubrzo mnogo više saznati, kada izađe na videlo knjiga jednog monaha iz SPC koji je smogao i hrabrosti i odlučnosti da javno o svemu progovori. Naš Tabloid imaće tu čast i radost da o toj knjizi objavi feljton, čim dobijemo prvi primerak dela koje nosi naslov KAKO SU UBILI BOGA. Radi se zaista o ekskluzivnoj, izuzetnoj i jedinstvenoj ispovesti monaha o zlodelima nečastivih pod mitrom, mantijom i omoforom SPC, čiji je sveti Svetosavski tron već decenijama okaljan svetogrđem i nevinom krvlju onih koji su bili odlučili da progovore pa ih ubrzo crna zemlja pokrila!

 

Naravoučenije:

 

 

Kako je to moguće da bandit Jovan šumadijski čini greh nad grehovima: da menja Sv. Liturgiju - ono što se jedino može promenuti u saglasju sa svim pomesnin pravoslavnim crkvama - krši svetootačke kanone; ubija nevine ljude, krade državu (dokaz bivšeg Ministarstva vera i gradskih organa grada Kragujevca ); sa svojim banditima upada u tuđu imovinu, što potvrđuju i nadležni sudski organi grada Kragujevca i ne odgovara (ne biva kažnjen) ni od SAS-da SPC i nadležnih državnih organa?

S obzirom da se bandit Jovan šumadijski često viđa i kontaktira sa episkopom Pahomijem vranjskim, nameće se normalno pitanje: Da li bandit Jovan šumadijski i vladika Pahomije, s obzirom da znaju sve o Patrijarhu i ostalim episkopima SPC (Pahomije na SAS-u izjavljuje: „Ne budete li me branili, za sve ću reći kakvi ste"!), čitavu crkvu drže u kavezu kriminala?