Kriminal

 

Građevinska mafija u sprezi sa državnim institucijama pljačka građane Novog Sada

 

Kuća bez vrata i četa advokata

 

Novosadska građevinska mafija odlično je uvezana sa nesavesnim advokatima, tužiocima i sudijama, pa tako može nesmetano da hara i pljačka naivne građane koji bi da dođu do krova nad glavom. U sudskim postupcima, koji traju godinama, pojavljuju se uvek ista imena na mestu sudija i advokata, a oni rezultate postupaka dogovaraju međusobno, daleko od očiju javnosti, i to uvek u korist onoga ko bolje plaća. U Novom Sadu pravda ne samo da je spora, već je u većini slučajeva i nedostižna. Lanac prevara započet lažnim kupoprodajnim ugovorima o nekretninama nastavlja se tako u sudnicama farsičnim sudskim postupcima

 

Arpad Nađ

 

Građevinska mafija u Novom Sadu je izuzetno dobro organizovana, pa lakoverni kupci stanova i lokala nemaju skoro nikakvih šansi da povrate sredstva koja su dali nesavesnim investitorima. Veliki broj preduzeća koja se bave izgradnjom i prodajom stanova nose zvučnu skraćenicu d.o.o. (društvo ograničene odgovornosti), ali se iza toga krije kapital koji ni izdaleka ne može da bude dovoljan za isplatu potraživanja prevarenih kupaca. Najčešće se radi o minimalnom po zakonu potrebnom osnivačkom ulogu, a samo retka ovakva preduzeća imaju osnivački ulog veći od 1.000 evra.

  U celu ovu mutljavinu uključeni su i advokati, kao i sudije u Novom Sadu. Tužilaštvo skoro da nikada ne preduzima krivično gonjenje prevaranata koji se kriju pod maskom građevinskih investitora, a očerupane i finansijski upropašćene kupce upućuje ili na privatnu tužbu ili na građansku parnicu. U ovom potonjem slučaju tužilac je dužan da plaća sve troškove sudskog postupka u nadi da će jednog dana ne samo povratiti novac dat za objekat u koji se nikada nije uselio, već i sve ono što je uložio za sudske takse, veštake, advokate...

  Pljačkanju naivnih građana građevinskoj mafiji se tako pridružila i država koja gleda na svaki način da popuni hronično prazan budžet. U praksi to izgleda ovako: podnosilac tužbe plaća odmah i sudsku taksu i svog advokata, ali najčešće i zastupnika tuženog koji, po pravilu, nije dostupan, pa mu se određuje advokat po službenoj dužnosti.

Posle se ročišta zakazuju, pa odlažu, advokati kasiraju svoj deo, država uzima raznorazne takse i tako u krug. Posle nekoliko godina veliki broj tužilaca shvati da od ovog posla nema nikakve koristi i odustaje od daljeg vođenja sudskog postupka. Onaj ko finansijski uspe da dogura do izvršne presude najkasnije tada shvata da je sve bilo uzalud, jer osuđeni investitor nema na svoje ime nikakvu pažnje vrednu imovinu koja bi mogla da se pleni i da se tako prevarenom kupcu nadoknadi makar deo troškova koje je imao.

  Razloga za tužbe u Novom Sadu ima više nego dovoljno. Na čak 23 lokacije koje je otkrio istraživački tim Tabloida, radovi ili uopšte nisu započeti ili su pre nekoliko godina urađeni tek pripremni radovi, u najboljem slučaju iskopani temelji, ali su objekti unapred već prodati kupcima koji su cenu platili, ali i dalje žive kao podstanari. Na 16 drugih lokacija radove su završili drugi investitori od onih koji su prvobitno prodavali objekte, a kupci su te radove morali iznova da plate. Na 21 lokaciji objekti se grade već godinama, bez ikakvog izgleda da uskoro budu gotovi. Stambena zadruga Rafinerija je pre čak 18 godina započela izgradnju objekta na uglu Bulevara Cara Lazara i Alekse Šantića koji još nije gotov, a GZP Udarnik je u Bulevaru Cara Lazara 94. izgradnju objekta koji još nije završen, započeo pre petnaestak godina.

  Višestruko prodavanje istih stanova i lokala različitim kupcima je klasično krivično delo prevare, ali to novosadsko pravosuđe nimalo ne zanima, pa izvršioci uglavnom prolaze nekažnjeno. Kostić Đorđe je kao investitor objekta u Kisačkoj 24 jedan stan prodao tri puta, a tri stana, dve garaže i jedan lokal po dva puta. Izgradnju je završio Coning d.o.o. i sve iznova prodavao, računajući i 30 stanova koje je Kostić skromno prodao samo po jedan put. Isto se desilo i u Branislava Nušića 4, gde je prvi investitor Grujić Milica prodala dvadesetak stanova, a zatim je izgradnju dovršio Radovan Petrunčić i stanove još jednom prodao.

  Jovica Košutić je u Branka Bajića 42 izgradio 34, a prodao 55 stanova, odnosno 21 je duplo prodao.U Bulevaru Cara Lazara 94 novi investitor Milutin Vidović započeo je izgradnju 20 stanova koje je već sve prodao i to po dva puta.  Osa d.o.o. iz Valjeva je od pokojnog Milana Zaklana nasledila započetu gradnju, odnosno nadogradnju u Bulevaru Jaše Tomića 13, 13a i 13b i ponovo prodala već prodate objekte.

  Dragan Mušicki je po dva puta prodavao iste stanove na lokacijama Marka Miljanova 24 i Janka Čmelika 55, a isto je uradio i Juraj Franka na lokaciji Bele Njive 28 i 30 gde je započeo izgradnju 15, a prodao 25 stanova, odnosno deset njih duplo. Na lokaciji Tekelijina broj 11. investitor Dragan Lakić je od 15 stanova čak deset duplo prodao. Živa Popović je u ulici Koste Racina 14 započeo izgradnju stambenog objekta, gde je 10 stanova i tri garaže duplo prodao. Milinko Ilić je na uglu Novaka Radonjića 37 i Teodora Pavlovića 38 započeo zidanje zgrade u kojoj deset stanova ima najmanje po dva vlasnika. Svetlana i Marko Petrić su u zgradi u Petefi Šandora 70 od 12 stanova njih šest prodali po dva puta...

  Risto Rakić i Milan Stupar su novosadski advokati koji dele istu kancelariju, ali je Rakić zadužen da zastupa oštećene, a Stupar tužene investitore. Advokat Miodrag Parlać je stalno zadužen da raskida ugovore koje sklopi njegov kolega Dragan Tankosić, u Novom Sadu već poznat po tome što su ga prevareni kupci tužili advokatskoj komori kao saučesnika u prevarama.

Takođe, Dragan Tankosić se zapanjujuće često pojavljuje kao zastupnik jedne strane u postupku, gde drugu stranu zastupa Tatjana Šijan - Vicković potekla iz njegove kancelarije. Tankosić je i muž advokatkinje Jelene Kovačević udate Tankosić, koja se takođe nalazi na spisku advokata koje sud najradije određuje da po službenoj dužnosti zastupaju tužene investitore kojima se, navodno, ne zna mesto prebivališta.

  Na tom spisku su i advokati Tucakov Đorđe i Branka, Dobrosavljev Ljubiša i Svetozar, Zoran Ristić, Đorđe Laketa i Miloš Grujić, dok je Branislav Raković prešao na rad u Upravu grada i to u Odeljenje za urbanizam i komunalne poslove, a jedino je zatvora dopala Zdenka Kričković. U pomenutim sporovima se najčešće pojavljuju jedne te iste sudije iz Osnovnog suda u Novom Sadu koje odugovlače postupke koliko god mogu: Tatjana Šunka, Bogoljub Novičević, Ksenija Strezovski, Milan Šalipur, Darko Tadić, Jasmina Savić, Nataša Ninković, Zora Milekić, Katarina Vujović, Đuro Tamaš, Timea Tot, Radmila Nanić, Jasmina Gavrić, Jasmina Gavrić, Jovanka Travar, Srđan Pupović, Ivana Stevanov, Ljiljana Sudar i Klara Takač Galfi. Sudija Jelica Janjušević sa Apelacionog suda je poznata ne samo po tome da većina predmeta sa nižih sudova dospeva upravo u njene ruke, već i da skoro obavezno iste vraća na ponovno suđenje.

  Tako je Tatjana Šunka vlasnika Gramafa kaznila sa samo pola godine zatvora, a isti je odmah posle odležane kazne pokupio dokumenta sa suda i pobegao iz zemlje da bi izbegao druga suđenja. Ksenija Strezovski selektivno šalje pozive na ročišta koja se zatim odlaže zbog nepojavljivanja neke od stranaka, ali i rešava predmete nekih tužilaca kojima je naklonjena.

  Ovakvih primera u Novom Sadu ima bezbroj, pa nije čudo što se umesto stanova bolje prodaju sudski postupci.

 

A 1.

 

Sudska zaštita prodavaca magle

 

Višestruko prodavanje istih stanova i lokala različitim kupcima je klasično krivično delo prevare, ali to novosadsko pravosuđe nimalo ne zanima, pa izvršioci uglavnom prolaze nekažnjeno