Povodom

Makedonska pljačka imovine Srpske pravoslavne crkve i manastira Hilandara

Bugari im ne priznaju naciju, a oni SPC

Posle Drugog svetskog rata, na teritoriji Republike Makedonije, je konfiskovana celokupna pokretna i nepokretna imovina Srpske pravoslavne crkve i ona je prešla u državne ruke.Neki od Hramova i manastira su dati raskolničkoj, nekanonskoj i nepriznatoj Makedonskoj pravoslavnoj crkvi, neki su priznati kao kulturno blago i vodi se kao „ srednjevekovno nasleđe", a srpsko ime , tradicija i vlasnička prava SPC su izbrisani i nepriznati.

Stevan Zivlak

Neprocenjivo duhovno blago srpskog verskog, istorijskog i kulturnog nasleđa u današnjoj Severnoj Makedoniji, koje je bilo privatna imovina u milenijumskoj svojini Srpske pravoslavne crkve, je nasilno bespravno oteto, preimenovano i time su stvoreni uslovi da politička nacija stvorena 1945. godine počne da krivotvori srpsku istoriju i prisvaja ne samo srpske etničke teritorije već i svetu imovinu SPC.

Naša Pravoslavna ohridska arhiepiskopija koja je u sastavu SPC, nije registrovana, odbijaju da joj vrate imovinu, episkope, monase i sveštenstvo kao i vernike proganjaju i hapse, ona deluje u poluilegalnim uslovima a bogosluženja vrše u paraklisima po kućama i stanovima.

Time se već decenijama grubo krše međunarodno zaštićena verska prava i slobode pravoslavnog stanovništva, a Srbima ne samo što su oduzeta verska prava, već im je zabranjen i povratak na njihova vekovna ognjišta na koja su pretežno doseljeni albanski emigranti iz Enver Hodžine komunističke diktature.

Dosledno je ime titulara SPC izbrisano iz svih zemljišnih i katastarskih knjiga u Severnoj Makedoniji, to je možda i najveći primer državnog krivotvorenja titulara privatne imovine na okupiranom području u svetskim okvirima.

Zadužbine Nemanjića, Carske Lavre, i drugi ktitorski Hramovi i Manastiri Srpske pravoslavne crkve, Metosi Svetogorskih manastira, posebno Carske Lavre Hilandara, su podvedeni pod odrednicu „ srednjevekovno nasleđe ", izbrisani su titulari i ime vlasnika SPC.

To je dosledno provedeno u zvaničnim aktima državnih institucija, udžbenicima istorije, bogatoj literaturi o spomenicima kulture od eminentnih autora, u muzejima se tako označavaju artefakti u muzejskim postavkama, a velika sredstva su uložena da tu svetu imovinu SPC tako vrednuju i međunarodna javnost i međunarodne ustanove koje se bave tom problematikom, uključujući i UNESKO.

Od Drugog svetskog rata, vlasti u Beogradu pomažu, podstiču i priznaju tu politiku makedonskih vlasti, pogrešno smatrajući da nam je to najbliži, prijateljski narod, da sa njim imamo bliske odnose, da oni nemaju neprijateljskih namera prema Srbima, navodeći i ostale autošovinističke floskule koje služe za uništenje nacionalne svesti kod Srba.

Makedonske vlasti ističu veliki značaj srednjevekovne civilizacije na makedonskom tlu, neki od tih hramova se i konzervira i štiti, ali se dosledno ne spominje da je to vlasništvo Srpske pravoslavne crkve, a ne pominje se ni srednjevekovno Srbsko carstvo koje je imalo prestonicu u Skoplju.

Srednjevekovni srpski gradovi Ohrid, Kožle, Strumica, Skoplje , Štip, Bagrala, Viničko kale kod Vinice, Tetovo, Crnče na Vodno, Zrze, Markove kule kod Prilepa, Treskavac i drugi su preimenovani iz srpskih u srednjevekovni, bez imalo srama i obzira.

Neki od srednjevekovnih manastira SPC se delimično obnavljaju kao što je manastir Sv.Bogorodice Perivlepte u Ohridu, u Kurbinovu itsl.

Paravojne grupacije OVK ( Albanaca ) su 2001. godine oskrnavili i znatno oštetili Manastir Presvete Bogorodice u selu Matejče na severu Makedonije, njih je predvodio Ali Ahmeti, sada čelnik vladajuće Demokratske unije integracija (DUI). Nikome nije palo na pamet, da protiv tog gospodina i njegovih razbojnika, pokrene krivični postupak, pošto se on smatra zaštićenim saradnikom stranih okupatora na ovim područjima. Da li će to u nekoj budućnosti, učiniti neke buduće beogradske demokratske vlasti, ostaje nadati se.

Evropska unija je donirala značajna sredstva pre desetak godina da se zaštiti jedan od najpoznatijih i najvrednijih Hramova SPC, kao „spomenik srednjevekovne kulture" u Makedoniji, Hram sv.Đorđa u Starom Nagoričanu, na severu zemlje. To je zadužbina srpskog kralja Stefana Uroša Drugog Milutina iz 1313. godine. Zbog odugovlačenja i nekvalitetnog postupanja, krovna konstrukcija je bila popustila, neprocenjive freske su oštećene, a nebriga makedonske države je bila u tom postupku evidentna.

Zadužbina cara Dušana , carice Jelene i sina Uroša, na obroncima Skopske Crne Gore iz sredine 14. veka je potpuno devastirana od strane OVK i koloniziranih albanaca na ta područja, delimična sanacija je izvršena ali onda se stalo i ta zadužbina je prepuštena zubu vremena i zlovolji arnauta. Verujući pravoslavni narod je obilazi jedanput godišnje, na praznik Rođenja Presvete Bogorodice, podsećajući se na slavnu pravoslavnu carsku porodicu Nemanjića.

Preko dvadeset Hilandarskih Metoha je egzistiralo vekovima na tlu današnje Severne Makedonije, o njima postoji detaljna dokumentacija, hrisovulje , razni dokumenti itsl.

Atonski manastir Hilandar je svagdašnji vlasnik: Manastira pri crkvi Sv.Nikite kod Skoplja, Crkve Svetog Georgija sa okolnim selima Pološko i drugim, koje je car Dušan 1340. godine priložio Hilandaru, crkva „ Svetog proroka Ilije " u Štipu, priložena od strane Konstantina Dejanovića 1381.godine manastiru Hilandar a koja je 1882.godine bila srušena i na njenom mestu podignuta Husa Medin Pašina džamija, Virginskiski hram „Sveta Gora", koji je manastiru Hilandaru gramatom poklonio Vuk Branković, u tom manastiru je izrađen Bogoslužbeni zbornik krajem 14.veka koji se danas čuva u Hludovoj zbirci u Moskvi, manastir Svetog Nikole u Psači koji je hrisovuljom Cara Dušana 1358. godine poklonjen manastiru Hilandaru, na desetine Hilandarskih metoha u Preševskoj dolini, Zletovu, Kočanima i Strumici, Bregalnici, itd.

toj brojnoj vrednoj imovini, radi se o hiljadama hektara plodne zemlje, postoje mnogobrojne hrisovulje, kasnije potvrde od kasnijih kraljeva ( Dragaši i dr.), turske tapije , brojna istorijska izučavanja eminentnih istoričara i naučnika, veoma lako je izvršiti identifikaciju te imovine Carske Lavre Hilandara.

Ovakvih primera, na žalost ima na hiljade u toj našoj bratskoj Republici.

Sofija i Skoplje su 1. avgusta 2017. godine potpisali međudržavni sporazum o prijateljstvu i saradnji koji predviđa i rešavanje otvorenih istorijskih pitanja između te dve zemlje.

Ta komisija se nije do sada usaglasila ni oko Goce Delčeva ni oko niti jednog drugog bitnog pitanja, sem što imaju identični stav protiv srpskog naroda, njene istorije i SPC .

Sofija je nedavno poslala i memorandum državama-članicama EU u kome navodi da su „makedonski jezik i makedonski narod nastali tokom postojanja komunističke Jugoslavije", kao i da makedonske vlasti falsifikuju istoriju.

Na taj memorandum je reagovano iz Severne Makedonije uz isticanje da su, kako je naznačeno, „makedonski narod i makedonski jezik neupitna stvar", i da je posredi „građansko pravo na samoopredeljenje".

Jedino vlasti i nacionalne institucije iz Beograda, dosledno se držeći stavova Komunističke partije Jugoslavije o rešavanju nacionalnih pitanja , držeći se usput kao i bratski ruski narod Lenjinovog koncepta rešenja nacionalnog pitanja , se jednostrano odriču teritorije Južne Srbije, koja se danas pogrešno naziva Severna Makedonija , a tolerišući dalje greške makedonske pseudoelite, dovešće u krajnjoj liniji do nestanka tog nesretnog dela srpskog naroda, i do podele teritorije Južne Srbije između bugarskih nacionalista i albanskih fašista.

Srpska pravoslavna crkva će morati da izvuče pouke iz zločinačkog pokušaja režima gospodina Mila Đukanovića u Crnoj Gori, kao i pokušaja okupacione vlasti na KiM, da redefiniše svoj stav po pitanju grubog kršenja religijskih i imovinskih prava SPC na području današnje Republike Severne Makedonije, i da dosledno brani svoja mnogovekovna imovinska prava na toj teritoriji, kao i pravo da obavlja versku delatnost u hramovima koji su sopstvena privatna viševekovna imovina SPC.

Od nenacionalne vlasti u Beogradu i današnje kvazi srbske elite, ne treba ništa očekivati, oni rade u skladu sa višedecenijskim podešavanjima, Srpska pravoslavna crkva, kao narodna crkva se mora vratiti na politiku slavnih Karlovačkih i Cetinjskih mitropolita, koji su vekovima uspešno branili i odbranili istorijska prava i tekovine naroda, i doveli do Ujedinjenja čiju stogodišnjicu smo obeležili septembra ove godine.