Povodom

Teroristički udar na cetinjsku mitropoliju SPC

Činjenice koje opominju

Zašto gospodin Đukanović organizuje terorističke napade na Cetinjsku Mitropoliju Srpske pravoslavne crkve i šta mu je krajnji cilj ?Krenimo redom, Istina je jedini put za spasenje.

Stevan Zivlak

U novijoj istoriji naše Svete Crkve, istorijska i pravna prekretnica se dogodila odlukom Pećsog Patrijarha srpskog Arsenija III Čarnojevića, da preseli administrativno sedište Pećske Patrijaršije u hrišćanski svet iz Otomanske imperije, sa porobljenih prostora Srbije u Habsburšku monarhiju koja je u to vreme okupljala ostale hrišćanske države Evrope u Sveto Rimsko Carstvo.

Patrijaršija je prvo preseljena u Krušedol, kasnije u Sremske Karlovce gde, pored Beograda, stoluje Srpski patrijarh do današnjih dana.

Patrijarh Arsenije III Čarnojević je rođen u Bajicama koje su sada predgrađe Cetinja, potiče direktno iz slavne porodice Crnojevića, te je jedan od najznačajnijih istorijskih ličnosti sa područja Crne Gore, kome su građani Cetinja dužni podići veliki spomenik na mestu gde je iz Bajica pokrenu Veliku Seobu Srbalja, koja je u konačnici spasila ne samo Srpstvo i Svetosavlje, već i sudbinu svih Južnoslovenski naroda, a dobrim delom i hrišćanske Evrope.

Arsenije III Čarnojević, znajući za namere da se crnogorski slobodni deo evropske hrišćanske teritorije potčini Skadarskim otomanskim vezirima a u duhovnom pogledu stavi pod jurisdikciju Vaseljenske patrijaršije - fanariota koji su bili u službi turskoga sultana, donosi Gramatu (sinđeliju, povelju) koja je temelj i istorijski stub, savremene suverene Crne Gore.

U povelji, koja je izdata saglasnošću cara Leopolda 1700. godine, Arsenije III Čarnojević, je označio teritoriju vladičanstva Cetinjskog .

Patrijarh pećski Arsenije je gramatom postavio prvog mitropolita iz porodice Petrovića, Danila I, koga je hirotonisao u Sečuju na teritoriji današnje Mađarske. Od toga trenutka 1700. godine do danas, Cetinjska mitropolija je pod duhovnom jurisdikcijom i u organskom sastavu Srpske pravoslavne crkve - Pećske patrijaršije, u kontinuitetu van fanariotske jurisdikcije Vaseljenskog patrijaha, i kao takva je nakon oslobodilačkih ratova i Prvog svetskog rata zajedno sa ostalim crkvenim srbskim oblastima ušla u Ujedinjenu SPC 1920, godine, čiju stogodišnjicu skromno proslavismo septembra prošle godine.

Kao što je beratom sultana Mahmuda iz godine 1731. godine, potvrđeno pravo Pećskom Patrijarhu Arseniju IV Jovanoviću Šakabenti pravo vršenja svetovne vlasti nad srpskim pravoslavnim narodom u Bosni, tako je i car Leopold potpisujući ranije Privilegije, koje su kasnije potvrđene XXXVII zak.čl., dao građanska prava srbskom narodu, priznate su vladarske prerogative Pravoslavnoj Jerarhiji (kliru), Crkvi i Veri, koje se mogu vršiti u poslovima vere, zaklada, nauka, i odgajivanja omladine, kao i svih povlastica koja nisu protivna osnovnom ustavu Kraljevine, sve pod vođstvom Patrijarha srbskog. Posebne privilegije su bile u pravu neograničenog poseda imovine Crkve, koja je imala zaštitu i karakter privatne imovine, priznavana je svetost, nepovredivost, oslobođenje od poreza itsl.

To se nazivalo Crkveno narodnom autonomijom i Karlovački patrijarsi su ta prava prenosili svim crkvenim oblasnim organizacijama pod svojom duhovnom jurisdikcijom, među prvima Mitropoliji cetinjskoj u vreme dok nije bila pod formalnom upravom Austrougarske monarhije.

Teokratska vladavina vladika iz porodice Petrovića i stvaranje nezavisne teokratske Crne Gore kroz istorijski razvoj je imao pravne korene i duhovni nadzor Austrougarske monarhije i SPC (karlovačke) kao vrhovne Patrijaršije koja je okupljala pravoslavni živalj na prostorima hrišćanske Evrope toga vremena.

Zahvaljujući duhovnoj jurisdikciji Karlovačke patrijaršije, i hrabrom pregnuću crnogorskih vladika, narod Crne Gore je bio neraskidivo priključen hrišćanskoj Evropi, nije podpao pod osmansku vlast, imali su međunarodno pravnu zaštitu i obezbedili opstanak naroda, Crkve, Vere, jezika i pisma, opstanak na istorijskoj teritoriji na čemu trebaju biti zahvalni svojoj Crkvi.

Za čitaoce može biti interesantan tekst gramate (sinđelije), pa ga navodimo:

“Arsenije Čarnojević,

Božjom milošću, arhiepiskop pećki i patrijarh svim Srbima i Bugarima, Primorju, Dalmaciji, Travuniji, Vretanijskim ostrvima i ostalima.

(Interesantno je navođenje u tituli patrijarha i jurisdikcija nad Britanskim ostrvima, to ćemo elaborirati nekom drugom prilikom).

Neizrečivim božanskim darom izbavitelja Spasa našega Boga primi sva zemlja istinsku i živonosnu propovijed, a slušanjem onoga koji je nju posijao, ljudi, nalazeći se u tami neznanja, vidješe veliku svjetlost znanja. Od zablude izbavismo se i carstvu nebeskom pridružismo se. Jer od prvobitne Svjetlosti zbog gordosti čovjek ostupi i bi izgnan iz raja. Ponovo, novi čovjek Hristos, svojim ovaploćenjem, Adama na prvobitnu čast uzdiže i čovjeka oboži i svuda ispuni tajnim službama (mistagogijama) a među ljude položi ljubav. Svete hramove ispuni blagodaću i slavom, i tajnama osveti, i hranu rajsku svima ponudi. Jer sve staro prođe i sve postade novo.

Toga radi i naša smjernost sa Saborom sve tačno razumjesmo i nađosmo zakonom Svetih otaca i hrisovuljama darovnicama pravovjernih careva - koje su mitropolije i episkopije pod Svetom velikom crkvom, Preosveštenom arhiepiskopijom pećkom i Patrijaršijom upravljajućom svim Srbima i Bugarima, zapadnim Primorjem i gornjim Podunavljem, i sjevernim stranama.

(atribut Sveta velika crkva, označava SPC kao Apostolsku drevnu crkvu, što je tačno naznačenje)

Božanskim staranjem, tako, sastavismo svečasni i svešteni Sabor u bogospasavanom gradiću koji se zove Sečuj. Na tom saboru su bili, prvo, sveosvećeni mitropolit gospodin Savatije zahumski, mitropolit gospodin Jevtimije budimski, mitropolit gospodin Stefan sremski, bogoljubni episkop gospodin Jevtimije bački, episkop gospodin Isaija jovanopoljski, episkop gospodin Spiridon vršački, episkop gospodin Gerasim zvornički i najprepodobniji arhimandrit gospodin Joakim Đurđevac (iz Đurđevih Stubova); i od drugi strana ne malo kaluđera i vlastele s ostalim klirom i sveštenstvom crkvenim. I svečasni i bogoljubni Sabor sačinismo i u Bogom spasavanu Eparhiju skenderijsku - koja je ostala bez pastira poslije smrti pokojnog vladike Save - božanskim sudom i crkvenom provjerom izabrasmo najčasnijeg jeromonaha svoga Danila, postrižnika cetinjskog; i prizivanjem Svetoga i Životvornog Duha postavismo njega na bogoljubni stepen arhijerejski da primi više imenovanu Eparhiju zvanu Skenderijsku u kojoj su ova mjesta: najprije Crna Gora i pleme Grbalj, Paštrojevići, Krtole, Luštice, i grad Bar, grad Skadar i grad Ulcinj, i grad Podogorica i Žabljak, i pleme Zeta i Kuči, Vasojevići, Bratonožići, Piperi i Bjelopavlići sa svim varošima, selima i parohijama. Bogu da služi marljivo i stado svoje da čuva sa svakom pažnjom.

Da rukopolaže sveštenike, čtece, podđakone i đakone, i da poučava sveštenike, kao i igumane po manastirskim pravilima, a i duhovnim ocima da pruži nauku za spasenje duše; crkve Božje da osvećuje, koje nijesu osvećene, a sve arhijerejske dužnosti da ispunjava po zakonu Božijem i po, pravilu Svetih apostola i po predanju Svetih otaca; da uči narod hrišćanski korisnom spasenju duše, da spase povjerene njemu duše, koliko je moguće sve.

(u ovom delu gramate patrijarh navodi da je specijalno za ovu priliku sazvao Crkveno narodni sabor u Sečuju, da je rešavano o tronu Skenderijske eparhije , kako je tada nazivana sadašnja Cetinjska, te da je na tron postavljen i hirotonisan Danilo, postrižnik Cetinjski.).

Pa i vi, hristoljubivi sabore, sveštenoinoci (jeromonasi) i sveštenici, vlastelo i svi hrišćani - koji se nalazite u više rečenoj Eparhiji - poslušajte njega i zakonu Božijem povinujte se i poštujte njega na mjesto lika samoga Hrista i u ime naše smjernosti jer k arhijereju čast na samoga Hrista prelazi. I ako se ko nađe naprasan i nepokoran ovom našem pismu (gramati) taj će biti proklet i odstranjen iz Crkve Božije i od zakona hrišćanskoga. I što bude htio po zakonu da blagoslovi - neka je blagoslovljeno; i što bude htio razriješiti - neka je razriješeno; i što bude htio po zakonu svezati - neka je svezano.

I napisa se ova Sinđelija na svako čuvanje i utvrđenje. I dade se blagoljubivom episkopu gospodinu Danilu. U godini od postanka svijeta 7208, a od rođenja Hristovog 1700, mjeseca juna.

Smjerni bogomoljac Arsenije Čarnojević arhiepiskop pećki i patrijarh srpski”

(Činjenica da je za Mitropolita postavljen postrižnik manastira Cetinjskog je čin kontinuiteta i tim aktom su trajno otklonjene fanariotske ambicije na teritoriju Crne Gore, koji su izvesno vreme uspeli da pod svoju jurisdikciju stave područje Spiča, što je kasnije takođe kanonski rešeno, kada je taj crnogorski prostor stavljen pod jurisdikciju Kotorske eparhije SPC.).

Gramata koja je tom prilikom uručena prvom Mitropolitu iz kuće Petrovića je deo kanonskog prava Srpske pravoslavne crkve, istovremeno i deo religijskog pravnog sistema Austrougarske monarhije, i ona ne može od strane današnjih ili budućih svetovnih vlasti da se menja ili ukida. Još manje može da se menja jurišima fašističkih partijskih odreda jedne od partija u opoziciji današnje navodno demokratske Crne Gore.

Patrijarh Arsenije je izrekao i sankciju u vidu prokletstva i odstranjivanja od Crkve Božije i zakona hrišćanskog. To je istovremeno i odgovor onima koji danas traže od sadašnjih časnih episkopa u Crnoj Gori da izriču ekskomunikacije i anateme, za tim nema potrebe. Sankcija je izrečena i veoma ozbiljna, o tome treba da vode računa svi oni koji bi da po svojoj volji, ili volji okupatora menjaju kanonske propise Srpske pravoslavne crkve.

Svaki onaj koji kao pripadnik SA fašističkih partijskih odreda- trupa partije Mila Đukanovića i njegovih pristalica, a po nalogu najverovatnije nemačkih tajnih službi, juriša na Kanonski prostor i Kanonski poredak Srpske pravoslavne crkve, potpašće pod sankciju prokletstva i odtsranjivanja od Crkve Božije i zakona hrišćanskog, što može doneti nevolje njihovim porodicama kroz nekoliko kolena, o čemu treba da vode računa. Mitropolit Joanikije je kanonski izabran i postavljen na tron Cetinjske Mitropolije, on je predstavnik samoga Hristosa na tom području, kako to lepo u gramati opisuje i naznačuje Patrijarh Arsenije Čarnojević, jedna od najistaknutijih ličnosti u slavnoj Srbskoj istoriji.

Zašto je gospodin Đukanović odlučio da pokrene oružane operacije protiv Srpske pravoslavne crkve, koje sigurno neće prestati činom postavljenja časnog Mitropolita Joanikija na Tron Mitropolije cetinjske i Skenderijske?

U svim odlukama unutrašnje prirode kolonijalnih uprava rasparčanih delova bivše Jugoslavije se krije otvorena namera upravitelja tih kolonija za lično sopstveno bogaćenje i bogaćenje njihove kamarile.

Lakoverni južnoslovenski narodi zaboravljaju da je početkom devedesetih postignut konsenzus između izdajničkih struktura predvođenih Tuđmanom i Miloševićem, da se pređe na stranu fašističkih evropskih sila koje su otpočele hibridni rat protiv nezavisne i nesvrstane Jugoslavije, da se rasturi SFRJ, da se pretvori u spoljnom delovanju u niz kriptokolonija, a u unutrašnjem u kriptokoncentracione logore poluotvorenog tipa, da germanski narodi koji vladaju porobljenom EU, preko korporativnog kapitala izvlače sav višak vrednosti sa tih teritorija i kontrolišu celokupni kapital a da unutrašnja kvislinška administracija se finansira direktnom pljačkom sopstvenog stanovništva.

Pri tome, iskorišćen je kao najoptimalniji model koji je ušao u gene stanovništva kolonija na Balkanu, dahijsko-kabadahijski sistem Otomanskog carstva koji je opstajao na ovim prostorima vekovima, koji je uveden na manje više istovetan način u sve novostvorene kolonije na ovim prostorima.

Koncept nije zamišljen kao održiv sistem koji može da garantuje dugoročan opstanak naroda, već primećujemo nakon 30 godina da je sistem krenuo u samoraspadanje, po modelu koji je nastupio u porobljenoj Srbiji pred Prvi srpski ustanak.

Kvislinške vlasti su u sve većem problemu da finansiraju troškove svoje korumpirane vlasti, koji čak ugrožavaju profite međunarodnih korporacija koje su skriveni vlasnici tih kolonija.

Sjedinjene američke države su, radi zaštite anglosaksonskih interesa na ovim prostoru, koji su potisnuti zajedničkom nemačko ruskom politikom na Balkanu, pokrenule opsežnu akciju smanjenja ilegalnih tokova novca kvislinškim vlastima sa tržišta narkotika, naoružanja, kradenih umetnina, umetničkih dela, stilskog nameštaja, zlata, dijamanata i drugih dragocenosti, šverca migranata, prostitucije itd. Ko god letimično prati medije zna o čemu se radi.

Došlo je do naglog smanjenja priliva gotovine i kvislinške vlasti su se našle u problemu kako da finansiraju ilegalne aktivnosti i svoje pristalice, koje su znatno podigle lični standard i troše velika sredstva na mesečnom nivou.

Iz osiromašene kolonije se sa sve većim troškovima izvlači preostali kapital, nema se više šta opljačkati, te je na red došla Rimokatolička i Srpska pravoslavna crkva, koje imaju ogromnu imovinu na ovim prostorima na veoma atraktivnim lokacijama.

Venecijanska komisija i Savet Evrope kao njen osnivač su načinili civilizacijski zločin, nezabeležen u modernom evropskom pravu, da su mišljenjem te komisije u momentu pisanja Zakona o crkvama u Crnoj Gori, dozvoljene masovne konfiskacije pokretnih stvari: ikona, relikvija, oltara, haranje riznica, moštiju itd, po modelu Pavelićeve NDH, koja je kroz skoro istovetne propise otela kompletnu pokretnu i nepokretnu imovinu Srpske pravoslavne crkve, poharali Patrijaršijski dvor u Sremskim Karlovcima, sve manastire i crkve, crkvene opštine itd, i na crkvenom zemljištu provele kolonizaciju ustaških porodica.

Ta namera je očuvana kroz mogućnost prodaje pokretne i nepokretne imovine pod državnom zaštitom, koja je ostala kao zakonska mogućnost, i pored svih izmena i dopuna prvobitnog zakonskog teksta. Za očekivati je da će biti poharano sedište slavne Cetinjske mitropolije, da će se brižljivo čuvane njene riznice razvući, po modelu ustaških zverstava u Sremu za vreme Drugog svetskog rata.

Zaboravlja se da je Nezavisna Država Hrvatska po modelu pljačke riznica i manastira Srpske pravoslavne crkve i dragocenosti poklanih pravoslavnih vernika na teritoriji te monstrum države, finansirala svoje postojanje, a da su partizani prilikom oslobođenja Zagreba pronašli u podrumskim prostorijama Stepinčevog dvora znatne količine opljačkanih dragocenosti, koje ustaše nisu stigle da ponesu prilikom paničnog bekstva. Ustaše su iz Patrijaršijskih Dvorova u Sremskim Karlovcima izneli ogromno blago, iz manastirskih riznica vekovne relikvije, a posebno su na udaru bili i istorijski dokumenti i bibliotečko blago. Samo iz Srpskog pravoslavnog manastira Šišatovac, je poharano i rasprodato širom sveta preko sedam hiljada retkih neprocenjivih knjiga, ta biblioteka je bila svetski poznata kao zbirka najdragocenijih pisanih dokumenata, rukopisnih knjiga, itd.

Moja skromna procena je da su pokretne stvari, i to one najvrednije, prve na udaru, pošto dugovanja na crnom tržištu kapitala su sve veća, a rokovi ističu za mnoge aktere ove nečasne rabote. Ovde uključujem i arhive i arhivsku građu, to je posebna oblast koju ostavljam za neku drugu priliku.

Na nelegalnom tržištu antikviteta, relikvija i umetničkih dela, arhivistike itsl, se mogu dostići neslućeni iznosi, koji mogu obezbediti nastavak kolonijalne uprave dosadašnjim kvislinzima u Crnoj Gori za još deceniju, dve.

Mitropolija crnogorsko primorska u svojim riznicama drži najsvetiju relikviju Hrišćanstva, možda i savremene Zapadne hrišćanske civilizacije a to je ruka Jovana Krstitelja, kojom je krstio Gospoda Isusa Hristosa.

Ta ruka ima neprocenjivu vrednost na crnom tržištu i brzina kojom se usvajao zakon, koji je inače nesporno bio protivustavan u Crnoj Gori, što ni vlasti nisu poricali, govori možda o tome da je licitacija na crnom globalnom tržištu okončana, cena utvrđena i da je i datum transfera određen. Kako izmene zakona nisu prošle baš kako je bilo predviđeno, a i narod na Litijama je rekao svoje, moralo se otpočeti sa radikalnijim pristupom pljački imovine Srpske pravoslavne crkve, upravo svedočimo o početku terorističkih operacija posebno uperenih prema Cetinjskom manastiru kao kanonskom sedištu slavne Mitropolije.

Svim akterima se žuri, u pitanju je šarolika ekipa, a bez srpskih vlasti, finansijska operacija unovčavanja crkvene imovine SPC u Crnoj Gori se ne može okončati uspešno.

Oni dobronamerni crnogorski građani koji smatraju da su navodi iz ovog teksta preterani, neka se zapitaju kako je moguće da je ostrvo Sveti Stefan prodato bez velikih rasprava za sitne pare, na netransparentan način.

Radi se o Prestonom gradu slavnog srbskog plemena Paštrovići, gde su stolovali vekovima njihovi svetovni poglavari. Najčuveniji od njih je čuveni Stefan Štiljanović, poslednji knez Paštrovićki i poslednji Despot srbski, koji je sa svojim Paštrovićima pokrenuo seobu u Srem, 1498. godine, , stavio se na čelo Srbskog naroda u Austrougarskoj i kao veliki heroj branio Hrišćansku Evropu od Otomanskih hordi, sve do svoje smrti. On je proglašen za Sveca u Srpskoj pravoslavnoj crkvi, Kult Stefana Štiljanovića je bio vekovima raširen širom tadašnjih evropskih prostora, i polako se obnavlja danas zahvaljujući Gospodu Bogu.

Velika je sramota za ponosne Crnogorce da se prestonica slavnog Sveca, slavnog Paštrovića prodade da bi se namirili tekući troškovi podivljalog diktatora, koji obitava u Crnoj Gori samo zbog toga što mu niko više po belom svetu ne može garantovati imunitet od postupaka američkih agencija za borbu protiv narkotika.

Crna Gora će postati demokratska kada poništi tu divlju i neustavnu privatizaciju, vrati građanima Paštrovića njihov prestoni grad Sveti Stefan i počne da poštuje slavnu istoriju svoga naroda, a pre svega da poštuje i štiti pokretnu i nepokretnu imovinu svih tradicionalnih crkava na svom tlu.

Pomolimo se za uspeh pregnuća naših časnih episkopa u odbrani Mitropolije Cetinjske, a Gospod će već naći načine da njihove aktivnosti budu uspešne.

Još važnije je pomoliti se za nesretnike, pripadnike našeg naroda koji provode voljno ili nevoljno ovakve terorističke aktivnosti protiv sopstvene vere, istorije i Crkve. Njima je mnogo teže nego nama, oni su prešli na tamnu stranu istorije.