Kosovo i Metohija

Gradonačelnik opštine Štrpce u službi albanskih vlasti i američkih okupatora

Izdajom do novca i vlasti

Visoka politika i rat učinili su da varišica Štrpce na Šar-planini, nadaleko čuveno turističko mesto, dobije status enklave, a stanovništvo da živi u stalnom strahu za svoju bezbednost. Ovdašnji Srbi kojih je pre rata bilo 98 %, a 2001. godine 67 % (danas još manje), odolevali su albanskim pritiscima sve dok pojedinci željni novca i moći nisu preuzeli poluge upravljanja. Onu glavnu danas u rukama drži Bratislav Nikolić, "gradonačelnik" varošice po sistemu albanskih vlasti ali i član privremenog organa opštine po sistemu R. Srbije. O njegovom pogubnom uticaju na dalja iseljavanja Srba, piše Ivan Maksimović, dopisnik Magazina Tabloid iz Kosovske Mitrovice

Ivan Maksimović, (Kosovska Mitrovica)

Nikolić potiče iz generacijski komunističke porodice zavidnog uticaja. Otac mu je bio dugogodišnji predsednik Opštinskog odbora SPS Štrpce. I sam je bio član mladih socijalista ali je odmalena ipak igrao samo u svom filmu. Kao izuzetno loš đak, prgav, bezobrazan često se tukao što je boljka koju ni do danas nije u potpunosti „preležao".

U svojoj sredini je poznat i po tome što je u slobodno vreme, pre političkog angažmana, obijao butike, trafike, automobile i sve što se moglo obiti i iz toga nešto ukrasti. Ali je vrlo rano i počeo da radi. Najpre kao radnik obezbeđenja (čuvar) u OSCE-u Štrpce, zatim kao vozač bivšeg predsednika opštine Štrpce Slađana Ilića. Nakon toga uspeva da se zaposli i u američkoj vojnoj bazi Bodnstil gde prolazi obuku za vatrogasca i odatle, zajedno sa svojim bratom Branislavom, danas savetnikom Hašima Tačija, i Daliborom Jevtićem, sadašnjim "ministrom za povratak u Vladi Kosova", odlazi na rad u američku vojnu bazu u Avganistanu.

Postoji tvrdnja da je njegov brat spasao nekog Amerikanca tokom boravka u Avganistanu na osnovu čega njih dvojica posle toga dobijaju određene „bonuse", privilegije i zaštitu. Takođe, Branislav je postao i počasni građanin američkog gradića čijeg je stanovnika spasao.

Upućeni veruju da su obojica „zavrbovana" u američkim bazama da rade za račun albanskih separatista jer odmah po povratku na KiM počinju da se bave politikom. Po povratku u Štrpce, Nikolići zajedno sa Jevtićem, počinje da radi na formiranju ispostave SLS u Štrpcu, odnosno Sirinićkoj Župi čime direktno jačaju uticaj šiptarskih separatista i njihovih institucija, namećući „kosovsku državnost" kao neophodnost i neminovnost. Za to vreme aktivno rade na minorizaciji uticaja i gašenju srpskih institucija što posebno pozdravljaju Amerikanci u svojim dopisima objavljenim na Wikiliksu. Branislav Nikolić 2009. godine postaje kandidat SLS-a (Srpska liberalna stranka, prva politička ćelija Srba sa KiM pri "nezavisnom Kosovu") za gradonačelnika opštine Štrpce po sistemu separatista i učestvuje na šiptarskim lokalnim izborima te godine. Srbi su te izbore na celoj teritoriji KiM bojkotovali a kako je u opštini Štrpce upisano u birački spisak negde oko 8.500 birača srpske nacionalnosti, na birališta izlazi ne više od 300 ljudi, uglavnom rodbina kandidata za odbornike.

Ostali bojkotuju, jer je u to vreme SRS u Štrpcu vodila snažnu anti izbornu kampanju. Međutim, negde u popodnevnim satima Piter Fejt i Kristofer Del daju naloge da se počini izborni falsifikat što je i urađeno. Do 20 časova u kutije je ubačeno oko 4.600 glasačkih listića čime se prividno postiže legitimitet i legalitet nove vlasti. Od tog momenta kreće period otvorene izdaje srpskih interesa na svim nivoima a koju predvode Nikolić i Jevtić sa grupom ljudi koju su okupili oko sebe.

Te godine braća Nikolić, Bratislav i Branislav, pružaju ruku Tačiju u vreme kada je ovaj bio i javno optužen za trgovinu organima od strane Dika Martija. Naime, Bratislav Nikolić je u to vreme već bio saradnik Dževata Haljitija, jednog od glavnih ljudi u ŠIK-u (albanskoj obaveštanoj službi). Prema izveštaju BND-a Haljiti ima vrlo loš ugled među Albancima na Kosovu i Metohiji a takođe je povezan i sa švercom i organizovanim kriminalom. Takođe ima jake veze sa svetskim kontraobaveštajnim službama a posebno sa MOSAD-om. Osnovao je i ilegalnu radnu grupu (tzv. "specijalna jedinica policije" sa oko 100 Albanaca sa KiM i iz Albanije sa vojnim iskustvom, koji operišu u Đakovici, Peći, Klini i Istoku i uglavnom eliminišu političke protivnike stranke PDK čiji je i on jedan od osnivača.

Nakon iznošenja u javnost optužbi na račun Tačija za trgovinu organima, Haljiti je 2009. godine sproveo akciju „Jučinac" i naredio hapšenje Branislava Nikolića sa još trojicom Srba koji su, prema tvrdnjama, uspeli da stupe u kontakt sa svedocima trgovine oranicama na Kosovu i Metohiji, spremnih da se pojave na sudu i svedoče protiv Hašima Tačija. Zahvaljujući Nikoliću čiji je zadatak bio da ometa svedoke u nameri da govore o zločinu, kao i da stupe u kontakt sa uhapšenima i organizuju svedočenje, srpsko Tužilaštvo bilo je onemogućemno da probavi izuzetno dragocene dokaze. Od četvorice uhapšenih jedino je Nikolić odmah pušten. U javnost je ekspresno procureo snimak hapšenja i navodni transkript prisluškivanog razgovora. Posebno je čudno što se to dogodilo u toku istražnog postupka što pokazuje da je neko aktivno stvarao prividni utisak da srpska strana želi da proizvede lažne dokaze protiv onih koji su od kidnapovanih Srba vadili i trgovali organima na severu Albanije.

Sledeći veliki korak u razbijanju srpske državnosti, odigrao se naredne 2010. godine. Kada su obijene službene prostorije opštine Štrpce u zgradi izgrađenoj sredstvima Republike Srbije.

Koristeći odsustvo Zvonka Mihajlovića, tadašnjeg predsednika Opštine po sistemu Republike Srbije koji se nalazio u Beogradu gde je u ruskoj ambasadi dogovarao posetu dece iz Rusije Štrpcu, Nikolići su na dan pravoslavne Nove godine obili i upali u prostorije Opštine uz pomoć kosovske policije i „krajnje nasilnim sredstvima" preuzeli zgradu. Prostorije su obili jer srpske vlasti nisu htele da im predaju ključeve s obzirom da su to bile legalno izabrani predstavnici vlasti po sistemu Srbije. Tako je uzurpirana srpska institucija od ogromnog značaja i u njoj počinje da funkcioniše druga, prema srpskoj državi neprijateljski nastrojena, na čijem se čelu nalazio Bratislav Nikolić!

Slučaj je prijavljen srpskoj policiji u Leskovcu ali do dana današnjeg nije bilo nikakve reakcije, čak ni saslušanja zbog ovako teškog antidržavnog čina. Umesto toga vodeći ljudi srpskog MUP-a Uroševac iskoristili su ovaj događaj da sa Nikolićima naprave dil i tako za sebe ostvare nekakav benefit.

Od tog momenta kreće i institucionalna izdaja. Albanski separatisti sa euforijom podržavaju ovakav gest jer po prvi put imaju ljude i zgradu u kojoj će smestiti svoje kvazi-institucije a da se ona nalazi u većinski srpskoj sredini. Naime, na Brezovici živi oko 15 hiljada Srba a do dolaska Nikolića na vlast broj Albanaca je bio procentualno izuzetno mali. Separatisti od tada ulažu u Štrpce veliki novac što za krajnji cilj ima proterivanje srpskih institucija i istovremeno jačanje takozvane „kosovske državnosti".

Nikolić od albanskih vlasti dobija najšira ovlašćenja te u skladu sa tim uvodi strahovladu kod svojih potčinjenih tako sada svi direktori postupaju bespogovorno, po njegovoj direktivi. Iz prištinskih fondova pristižu velike količine novca na ime razvoja opštine Štrpce. Tako se otvaraju novi izvori prihoda legalni, nelegalni, polulegalni...Nikolić je bio osumnjičen pa čak i osuđivan zbog sumnje na zloupotrebu službenog položaja i novčanih malverzacija. Vremenom Nikolić biva sve kraće zadržavan u policijskim stanicama uspevajući da se bez posledica održi na položaju.

Preuzimanje sve većeg dela vlasti stvorilo je plodno tle za otimačinu i onog najvažnijeg što Brezovica ima Ski-centra, čije je ozvaničavanje naišlo na oštre kritike u javnosti ali je kritika izgleda bila tek režirana predstava za javnost. Naime, ideju o izgradnji novog Ski-centra radi ekonomske eksploatacije „plasirala je Evropska unija 2010. godine a mi u Štrpcu sa entuzijazmom prihvatili" rekao je (zapravo prilično sričući, pročitao) Bratislav Nikolić na predstavljanju „Master plana" 2013. godine. Iz nepoznatih razloga Nikolić je tada dodao da „proteklih 15 godina ništa nije ulagano u Ski-centar" što je zla namera koja treba da „pokaže" zapuštenost ovog kompleksa i nužnost njegovog obnavljanja ali još gore od toga njegovo preotimanje!

Ski-centar Brezovica vlasništvo je Javnog preduzeća „Skijališta Srbije" čiji je osnivač Republika Srbija a prava osnivača ostvaruje Vlada Republike Srbije. Formiran je kao zavisno preduzeće JP „Skijališta Srbije" 2008. i od te godine do danas je tamo uloženo 1,6 miliona evra. Opremljen je sa 5 ski-liftova, 5 žičara i 3 mašine za tabanje snega i pripremu staza. Instalirani kapacitet žičara i ski-liftova je prevoz 10.000 skijaša na sat što je i kapacitet skijaša na stazama a najduža iznosi 3.500 metara.

Ski staze imaju FIS sertifikate što ih čini pogodnim za organizaciju međunarodnih takmičenja i to u disciplinama slalom, veleslalom, spust i super G. a Ski centar Brezovica je do 1999., organizovao dva evropska prvenstva u alpskom skijanju, devet državnih prvenstva. Godišnje se u proseku ostvarivalo preko 103.000 noćenja u svim objektima Ski centra Brezovica i u proseku 13.000 noćenja u drugim iznajmljenim.

Jasno je da ekonomsko-politički položaj Brezovica kao centra Sirinićke Župe predstavlja osnovu opstanka ovdašnjih Srba. Prodaja „investitorima" iznudiće i eksproprijaciju zemljišta (koja je na kratko zaustavljena ali ne i naseljavanje Albanaca) koje je mahom ovde u vlasništvu Srba. Tim potezom direktno će se ugroziti opstanak oko 15.000 Srba koji vekovima na tim prostorima žive od te planine. Radna mesta koja bi bila otvorena pre svega bi pripala Albancima dok bi Srbi mogli da računaju eventualno na sezonske, fizičke poslove što ne može da bude garant opstanka.

Za slučaj uzurpacije JP Skijališta Srbije je najavljivalo reakciju Vlade u cilju zaštite svojine, međutim...

Srbijom odjekuje neverovatna vest. U jednom danu u Štrpcu se u SNS učlanilo čak 3.000 ljudi tokom tribine održane u Domu kulture „Sveti Sava". Ono čime se gotovo niko nije bavio bila je prosta matematika. Sala u kojoj se ovo desilo prima oko 500 ljudi (toliko ima mesta za sedenje) na tribinu Srpske napredne stranke je došlo tri puta, a u tu partiju se kolektivno učlanilo čak šest puta više građana. Radilo se uglavnom o nekadašnjim članovima SLS (čiji je kandidat za gradonačelnika bio Nikolić) a koje su predstavnici vlasti iz Beograda do nedavno zvali „Tačijevim Srbima". Sve njih srdačno i ushićeno u tabor naprednjaka primio je lično Marko Đurić.

Iako je uveliko otpočeo proces preotimanja Ski-centra, Vučić je sada imao 3.000 novih razloga da Vlada Srbije ne reaguje odlučno iako se to očekivalo. Oktobra te godine Vučić je dao šokantnu izjavu da će u cilju odbrane Brezovice „Srbija pokušati da plati oglas u nekim od najvećih i najznačajnijih britanskih časopisa u kojem bismo saopštili da nam je oteta imovina na Brezovici"(!?!) A pošto je već tako(!) on neće dati Gazivode za koje je video, tokom pregovora u Briselu, da je dokument koji se odnosi na to jezero „jeziv" jer „sve ono što nisu uspeli pregovorima napisano je u tom dokumentu". Prema Vučićevom mišljenju, taj dokument situaciju čini gorom „i od formalnog priznanja Kosova". Ovo je šok bomba za javnost čime se pažnja odvlači sa Ski-centra Brezovica i skriva prećutni pristanak da se izvrši promena vlasnika i iz državnih pređe u ruke fransucko-andorskog konzorcijuma „Kompanidi Alpi". Upućeni navode kako će za prihvatanje ovog „poslovnog plana", odnosno prodaju Ski-centra, Aleksandar Vučić i Marko Đurić biti nagrađeni milionskim iznosima.

„U prilog tome ide i imenovanje Bratislava Nikolića za predsednika privremenog organa opštine po srpskom sistemu u Štrpcu" navode upućeni. Nikolić je tako postao čelni čovek najvažnije institucije na lokalu pri oba sistema koji ovde funkcionišu.

Sa preuzimanjem sveukupne vlasti Bratislav Nikolić počinje da raspolaže i državnim zemljištem što je značilo korak dalje u satiranju srpske državnosti ali i naroda.