Istočna misao

Aleksandar Dugin: Konspirologija - nauka o zaverama, tajnim društvima i okultnim ratovima (4)

Demoni i njihove sluge

U analizama zapadnih geopolitičara ne pominju se pojedinosti iz skrivene i okultne pozadine istorije, uticaj tajnih društava, koje u značajnoj meri utiču na političke procese širom sveta. Aleksandar Dugin u „Konspirologiji" otkriva pozadinu moćnih pojedinaca i društava, kao i njihovu ulogu u večnoj borbi, kako on to naziva „obožavalaca Sunca i obožavalaca Meseca". Dugin raskrinkava razne sekte, masone, bankare, revolucionarna udruženja, gospodare duboke države - Nove Atlantide, tj. „kolektivnog Zapada". Dugin je, tokom ratnog raspada SFRJ devedesetih godina prošlog veka, nekoliko puta dolazio u Srbiju. U tekstovima je često isticao podršku Srbima: „Srbi su uzor ruskom narodu, oni pokazuju kako se valja boriti za svoju otadžbinu, za svoju slobodu i nezavisnost... Za nas Ruse, sudbina Srbije i srpskog naroda istovetna je sudbini Rusije i ruskog naroda... Srpska borba je početak velikog ustanka protiv Novog svetskog poretka, protiv snaga zla oličenih u američkoj 'kosmopolitskoj' liberalnoj civilizaciji, lišenoj svih tradicionalnih duhovnih i istisnih kulturnih vrednosti. Tada nadasve parazitska civilizacija danas pokušava da zavlada čitavim svetom. Ali u herojskoj borbi srpskog naroda očekuje se i početak odgovora na taj planetarni izazov smrti ljudskosti. Veličina srpske misije mnogo je dublja nego što su i sami Srbi toga svesni..." Magazin Tabloid će u nekoliko sledećih brojeva objaviti delove knjige „Konspirologija" (1993.)

Aleksandar Dugin

Koncepcija tradicionalističkog autora Renea Genona se može, strogo govoreći, uključiti u konspirološke modele pošto on u svemu dosledno sledi učenja Tradicije i zasniva se na konkretnoj i ortodoksnoj Inicijaciji.

Njegovi pogledi nisu odrazi istina intuitivno shvaćenih od strane genijalnog "umetnika" istorije, već izlaganje konkretnih, skoro "iskustvenih" podataka, iako ti podaci spadaju u duhovnu i metafizičku sferu. Genonove teorije o istorijskoj ulozi "tajnih društava" okultnog usmerenja nužne su da bi se adekvatno razumele druge, slobodnije konspirološke koncepcije i da bi se u njima odvojilo zrno istine od pleve fantazije ili ličnih pristranosti.

U punoj saglasnosti s Tradicijom, Genon tvrdi da čovečanski ciklus počinje od rajskog stranja, od "tačke" Zemaljskog Raja i kreće se prema haosu i propadanju, prema svojevrsnom Zemaljskom Paklu, posle kojeg sledi završni period katastrofa i početak novog ciklusa, novi Zemaljski Raj novog čovečanstva. U hrišćanstvu se ovaj proces zove "grehopadom". Međutim, čovečanstvo tokom čitavog istorijskog razvoja ima i dve radikalne perspektive da "ubrza" ili "okrene unazad" ciklički proces, ostvarivši u uskim okvirima jednog ljudskog života sav kvalitetni, suštinski sadržaj potpunog čovečanskog ciklusa. Ove dve pesrpektive Genon određuje kao "inicijaciju" i "kontrainicijaciju".

Inicijacija je poseban sakralni i tajanstveni čin koji posvećenome daje mogućnost izlaženja iz okvira vremenske i prostorne uslovljenosti koja ograničava istorijsko čovečanstvo. Ali ova mogućnost postaje stvarnost samo prilikom duhovnog ostvarenja, to jeste posle izvlačenja svih posledica i aktivacije svih potencija, datih u inicijacijskom ritualu. Potpuna inicijacija ima dve etape - Male Misterije i Velike Misterije. Prva etapa treba da povrati posvećenome prvobitno "adamsko", "rajsko" stanje koje je istorijski izgubio. To je postizanje punoće svih zemaljskih i ljudskih mogućnosti, uzetih istovremeno i sintetički. Druga etapa Velike Misterije vodi čoveka od Zemaljskog Raja ka Nebeskom Raju, ka drugim anđeoskim, božanskim i nadzemaljskim nivoima univerzalnog Bića, sve do potpunog "oboženja", "geosisa", stapanja s Bogom, Pranačelom.

Inicijacija, prema Genonu, stoji iza svih duhovnih i sakralnih (posebno religioznih) oblika, iza svih tradicija, kao njihova tajna suština, kao njihov viši smisao. No budući da predstavlja izuzetnu mogućnost, inicijacija je namenjena samo izabranima, samo izuzecima, i zato poseduju "ezoterične organizacije", ne spoljašnje, već unutrašnje u odnosu na opšte sakralne ili religiozne institucije. Može se reći da je inicijacija uvek usmerena protiv toka istorije unazad, jer je čak u svojoj prvoj fazi usmerena na povratak posvećenika početnoj "tački" celog čovečanskog ciklusa, Zemaljskom Raju.

Dve etape punovredne inicijacije mogu se uporediti sa psihičkim svetom, svetom duše - Male Misterije, i sa svetom pneumatskim, sa svetom duha - Velike Misterije. Ako prva faza odgovara punoći ljudskog arhetipa, uzetog u njegovoj totalnoj, sakralnoj dimeniziji, druga faza izlazi daleko van okvira svega ljudskog i protiče u sferi Božanskog.

Kontrainicijacija je proces isto tako radikalan i takođe namenjen izuzetnim slučajevima, ali je orijentisan na suprotnu stranu. On ima za cilj da, bez obzira na konkretne istorijske okolnosti, izvede "posvećenika" iznad granica istorije, ali ne da ga pri tome vrati Zemaljskom Raju, već da ga potopi u Zemaljski Pakao. Drugim rečima, kontrainicijacija vodi svoje "posvećenike" kraju istorije. Kontrainicijacija oponaša istinsku inicijaciju, ali sa obrnutim predznakom. Ona nije usmerena ka božanskom već demonskom. Druga etapa kontrainicijacije jeste prelazak od Zemaljskog Raja ka Zemaljskom Paklu, tj. napuštanje okvira ljudskog arhetipa, ali ne naviše, ka duhovnim nebesima, već naniže, ka demonskim podljudskim svetovima Đavola. Kao i istinska inicijacija, i kontrainicijacija daje svojim posvećenicima punu i neograničenu slobodu u odnosu na konkretne istorijske i geografske uslove. Jer "posvećenici đavola", koji se ponekad zovu i "crni magovi" ili "svete Satane" ("avlii-eš-Šejtan" u islamu), takođe se nalaze s onestrane istorije, to jest ljudskog i zemaljskog prostora i vremena, kao i "posvećenici Boga".

Štaviše, spoljašnji efekti "inicijacijskih" i "kontrainicijacijskih" realizacija - paranormalne pojave, čuda, ekstraordinarna moć uticanja itd. - mogu biti veoma slučni, kao što neka čuda, koja prave neki sveti liče na čuda maga, računajući tu i "crne magove" - bilokacija, levitacija i sl.

Kontrainicijacija je usklađena s kretanjem istorije. Ona odgovara sili ubrzanja istorije. Može se reći da je kontrainicijacija aktivni "pokretač grehopada". Ali to u Genonovoj perspektivi znači da kontrainicijacija i jeste ona "pokretačka snaga progresa" o kojoj toliko vole da pričaju evolucionisti.

Rene Genon smatra da osim inicijacijskih organizacija postoje i kontrainicijacijske organizacije koje takođe poseduju određene doktrine, rituale, kultove i dr. U istoriji tih kontrainicijacijskih društava Genon izdvaja nekoliko najvažnijih etapa.

Prvim globalnim ispoljavanjem kontrainicijacije Genon smatra takozvanu "Revoluciju kšatrija (ratnička kasta u Indiji) protiv brahmana (sveštenička kasta). Na osnovu nekih tradicionalnih podataka on pretpostavlja da se taj ustanak dogodio u "atlantskom" periodu (oko 10 hiljada godina pre Hristovog rođenja). Smisao ove revolucije, kod Genona, se u celosti podudara sa smislom "iršuističke" revolucije, ustanka "Jonaca" kod Sent Iva d' Alvedra. Bitno je to što Genon ističe zapadni, "atlantski" karakter najranijeg makropojavljivanja kontrarevolucije u istoriji. Dalje, Genon ukazuje na opadanje tradicionalnih civilizacija u VI veku pre Hristovog rođenja posle kojeg je, međutim, usledilo razdoblje delimične restauracije. Iza fasade "budističke revolucije" kralja Ašoke u Indiji, iza polemike konfučijanaca s taoistima u Kini i antitaoističkih progona, iza vavilonskog ropstva Jevreja, iza potresa u iranskoj religioznoj svesti (pred dolazak "poslednjeg Zaratustre"u VI veku), iza transformacija u helenskoj i bliskoistočnoj tradiciji, itd. - Genon vidi aktivizaciju kontrainicijacijskih snaga koje ubrzavaju opadanje tradicionalne i teže da ubrzaju dolazak Zemaljskog Pakla. Ali u VI veku ove tendencije su bile ometane delovanjem incijacijskih organizacija, koje su ipak bile prinuđene da sprovedu određene sakralne reforme skoro u svim oblastima planete i u krilu svih trandicija i religija, uzimajući u obzir promenjene i "demonizovane" uslove zemaljske makrokosmične i mikrokosmičke sredine.

Sledeće izbijanje kontrainicijacije događa se u vreme koje neposredno prethodi dolasku Isusa Hrista. To se naročito ticalo izrazito zapadne, grčko-rimske, evropske civlizacije. Ali hrišćanstvo (posebno hrišćanske inicijacijske organizacije) neutralisalo je situaciju i protiv pojačanih težnji na kraju istorije istaklo inicijacijski princip Hrista, Novog Adama, koji je svojim dolaskom obnovio i spasao palog Starog Adama. Procvatom inicijacijskog poretka na Zapadu Genon smatra srednjovekovlje, ali već u XIV veku, posle uništenja Reda Templara i s početkom francuskog apsolutizma, kontrainicijacijske tendencije izbijaju s novom snagom i metodično vode Zapad, pa i ceo svet, ka Zemaljskom Paklu. Renesansa, Reformacija, Prosvetiteljstvo, Francuska revolucija, epoha mondijalizma i kapitalizma, i, najzad, pobeda komunističkog ustanka u Rusiji, za Genona su etape po kojima kontrainicijacija postepeno osvaja vlast nad planetom. Savremeni svet XX veka Genon nedvosmisleno izjednačava sa apokaliptičkim sveom kraja Vremena, sa onim Zemaljskim Paklom, kojem su težili sledbenici kontrainicijacije tokom čitave istorije.

Važno je istaći da u poslednjoj fazi pobede kontrainicijacije na planetarnom nivou Rene Genon izdvaja dve etape: etapu krajnje materijalizacije i sledeću etapu "rastvaranja odozdo". Materijalizacija odgovara agnostičkim, pozitivističkim, kritičkim, ateističkim i materijalističkim tendencijama, svojsvetnim Evropi od kraja XVIII do početka XX veka. Ovaj period za kontrainicijaciju predstavlja pripremni period pre njenog odlučujućeg trijumfa i potpunog razotkrivanja. Tada se iz civilizacije proteruje ne samo inicijacijska dimenzija nego i sve ono što je povezano sa spoljašnjom duhovnošću i religioznošću. Tako vanreligiozno i vaninicijacijsko stanje civilizacije Genon naziva profanizmom. Ali posle epohe profanizma, koji odozgo pokriva "Jaje Sveta" i time sprečava da u svet prodru nebeski, božanski uticaji, mora slediti epoha neospiritualizma koja ponovo otvara "Jaje Sveta", ali ovog puta odozdo, da bi u svet ušla podljudska, podtelesna (infrakokorporalna) demonska bića tame, "horde Goga i Magoga".

U tom trenutku kontrainicijacija će se potpuno razotkriti u svoj svojoj punoći na planetarnom nivou. Ovaj period otvorenog carstva kontrainicijacije Genon izjednačava sa onim što hrišćanska tradicija naziva "dolaskom Antihrista", a islam "dolaskom Dadžala", "Varalice", lažnog mesije". Na taj način, savremeni svet za Genona potpuno i u celosti predstavlja plod "stvaralaštva" tajnih kontrainicijacijskih organizacija, "svetih Satana" koji su stolećima i hiljadama godina brižljivo pripremali ovu aktuelnu civilizaciju i aktivno učestvovali u njenom stvaranju upravo u ovakvom obliku koji ona ima danas.

Očigledno je da ovakvo viđenje istorijskog procesa pretpostavlja da iza svih najvažnijih političkih, geopolitičkih ideoloških transformacija (naročito tokom poslednjih vekova) deluju tajne kontrainicijacijske organizacije. U tom pogledu Genon je prilično škrt u pojedinostima, jer njega su pre svega interesovali opšti metafizički principi iz kojih se, po njegovom mišljenju, uvek mogu izvesti kao posledice sva konkretnija razmišljanja. Pa ipak, on pravi određene aluzije na ove ili one tajne organizacije ili tajna društva koja on smatra najsumnjivijim u smislu njihove očigledne ili pretpostavljene veze s kontrainicijacijskim silama. Sada ćemo pokušati da u opštim crtama izložimo suštinu Genonovih pogleda na ulogu kontrainicijacijskih tajnih društava.

Pre svega, Genon smatra da postoje potpuno svesni i osvešćeni đavolopoklonici, "svetog Satane". Simbolički, Genon ih opisuje kao naročita bića koja su u svojim ezoteričkim istraživanjima došla do određenih "vrata" i ustanovila da su ona za njih zatvorena. Bila su prinuđena da se vrate "nazad", ali su već prošla nepovratnu transformaciju, a njihove psihičke sposobnosti neizmerno prevazilaze nivo običnih ljudi. To su "crni magi", služitelji kontrainicijacijskog kulta i nosioci izuzetno moćnih uticaja i sposobnosti. (Za razliku od običnih čarobnjaka oni poseduju sposobnost globalnog sagledavanja zemaljske situacije, a te moći se prostiru na makrokosmičkom i mikrokosmičkom planu, kao i sposobnosti pravih posvećenika.)

U Genonovom pismu anonimnom adresatu, poznatom pod inicijalima J.C. - po svoj prilici, to je bio posvećenik veoma visokog stepena, sudeći po njegovim znanjima iz oblasti sakralne geografije i po nekim njegovim primedbama u članku, objavljenom u časopisu Endes Traditionnalles (br. 293.295, 1951) - prisutna je tvrdnja o postojanju "sedam Sataninih kula", koje odgovaraju "ličnostima" sedam glavnih Anđela, koji su pali zajedno s Luciferom.

Dve kule nalaze se u Africi (Niger i Sudan), dve u Maloj Aziji (Sirija i Mesopotamija), jedna u Turkestanu, i, najzad, još dve u zapadnom Sibiru ili na Uralu. Mesto tih dveju kula na sovjetskoj teritoriji bilo je nepoznato Genonu. ali njegov adresat, tajanstveni J.C, pretpostavlja da se jedna od "sovjetskih" kula mora nalaziti u basenu reke Ob, jer, kako tvrdi, "reka Ob geografski predstavlja takav oblik koji služi kao uporište stalne aktivnosti određene kategorije demona".

Zanimljiva je i druga primedba iz pisma J.C. Genonu iz 1935. godine: "Počev od 1934. godine,određene karike neprijateljevog lanca su raskinute. Zapuštena centralna kula koja služi kao uporište njegovih uticaja, razotkrila je svoju aktivnost. ali još uvek ne znam kako će to biti obelodanjeno. Mislim da se već sada mogu nazreti obrisi takve evolucije sveta koja mora dovesti do najvećih nereda. Ali, iako je Antihristovo vreme blizu, ono još nije nastalo, i radi se samo o pripremi njegovog dolaska." Sve se ovo odnosi na neposredne učesnike kontrainicijacijskog Reda. ali postojalo je i mnoštvo prelaznih oblika.

Tako, među "agentima uticaja" kontrainicijacije Genon pominje neka evropska tajna društva. Po Genonovom mišljenju, masonstvo se u celini ne može smatrati kontrainicijacijskom organizacijom u pravom smislu. Naprotiv, on smatra da je ono produžetak istinskih inicijacijskih srednjovekovnih organizacija. Ali pri tome on ističe da je masonstvo bilo izloženo masovnoj infiltraciji od strane agenata kontrainicijacije, što je dovelo do degradacije "regularne masonerije" i stvaranja "neregularnih obreda", čiji je jedan deo zaista služio kao maska kontrainicijacijskim snagama.

U logici uticaja kontrainicijacije na masonstvo može se uočiti izvestan paralelizam s njenim uticajem i na hrišćansku crkvu; tamo gde je uspevalo odvajanje od crkve jednog dela vernika, odmah su nastajale sekte koje se ponekad pretvaraju u prave kontrainicijacijske strukture; tamo gde joj nije uspevalo da napravi raskol, kontrainicijacija je potpomagala "neutralisanje" najopasnijih, to jest izrazito inicijacijskih masonata, trudeći se ne toliko da crkvu pretvori u svoje oružje, koliko da je učini bezopasnom, nemoćnom i pasivnom. Isto to se sagledava i u odnosu na preobražaje masonstva.

Najopasnijima i u najvećoj meri kontrainicijacijskima, Genon je smatrao razne vrste "egipatske" neregularne masonerije, čiji su podstrekači bili Kalistro (Đuzepe Balzamo), braća Bedarid i nekoliko drugih, u najvećoj meri zagonetnih i sumnjivih ličnosti. Ta masonerija je poznata pod imenom Reda "Memfis i Micraim". (Zanimljivo je da je Grase d' Orse smatrao Kalistra jednim od glavnih predstavnika "Reda Kvinte", dok je Sen Žermena, naprotiv, ubrajao u članove "Reda Kvarte".)

Evo šta je genon pisao u svom pismu od 22. aprila 1932. godine povodom ostataka egipatske tradicije: "U suštini, od Starog Egipta se do današnjeg dana sačuvala samo magija, krajnje opasna i na veoma niskom nivou. Ona je tesno povezana sa božanstvom Magareće Glave, koje nije niko drugi do Set ili Tifon. Ova magija je danas prešla u Sudan gde se događaju prilično čudne stvari. Tako, na primer, postoji jedna oblast, čiji su stanovnici, njih oko 20 hiljada, u stanju da noću uzimaju oblik životinja; ostali stanovnici su tu teritoriju čak morali da ograde kako bi sprečili noćne napade tih stvorenja, tokom kojih bi ona često ubijala ljude..." U celini, pak, Genon smatra da je kontrainicijacija u svom najčistijem obliku upravo u sprezi sa egipatskim misterijama Seta. I, budući da se samo taj element egipatske tradicije stvarno očuvao do danas, svako pozivanje na Egipat u "inicijacijskoj" ili "pseudoinicijacijskoj" ravni, ukoliko to nije, naravno, čista fantazija ukazuje na neposredni ili posredni uticaj mračnih kontrainicijacijskih energija.

Egipatski faktor je za Genona skoro presudan, pošto on i samu egipatsku civilizaciju smatra kombinacijom dveju prilično drugostepenih i degradiranih sakralnih tendencija: zapadne, atlantske, i južne, centralnoafričke. A baš ove dve sakralne orijentacije - Zapad i Jug - po Genonovom mišljenju, u našoj fazi čovečanskog ciklusa simbolišu negatine i kontrainicijacijske uticaje (za razliku od Severa i Istoka). To, svakako, ne znači da je stari Egipat posedovao kontrainicijacijsku ili satansku tradiciju, ali ističe nedovoljni i horizontalni, "kosmistički" vektor njenog razvoja u kojem je naglašena pre magijska i naturalistička strana stvari, nego čista Metafizika i sfera Prvo-Principa.

Genonova strahovanja ne izaziva samo "egipatska" masonerija. Nekoliko drugih tajnih organizacija takođe u njemu podstiču određenu uznemirenost. U najoperativnija, najkompetentnija i najuticajnija, ali istovremeno izuzetno sumnjiva tajna društva Genon ubraja "Hermetičko bratstvo Luksora" (Hermetic Brotherhood of Luxor") ili skraćeno HBoL. Napominjemo da je Luksor naziv egipatskog grada.) Ovo anglosaksonsko društvo, sa centrom u Sjedinjenim Američkim Državama, bilo je naročito aktivno u drugoj polovini XIX veka. Upravo je ono na posredan ili neposredan način inspirisalo većinu američkih i evropskih neospiritualističkih pravaca, koji su postali spoljašnji instrumenti te organizacije.

Baš ovaj tajni Red bio je glavni uzrok spiritualizma, teozofije Blavatske i okultizma Papisa, Sedira i drugih. Iako su doktrine "Hermetičkog bratstva Luksora" bile neuporedivo adekvatnije, tačnije i utemeljenije od parodijskih i groteskno-smešnih teorija neospiritualista, ovaj Red je najviše uticao na sve te pokrete, posebno na praktičnom planu. Jer, članovi bratstva posedovali su nesumnjive operativne sposobnosti okultnog karaktera, koje toliko nedostaju neupućenim neospiritualistima, prinuđenim da pribegavaju beskrajnim simulacijama.

Tajanstveno učešće "Hermetičkog bratstva Luksora" u pojavi zapadnog neospiritualizma, Genoj je podrobno opisao u svojim knjigama "Zablude spiritista" i "Teozofija, istorija jedne pseudoreligije". Kao jednog od mogućih uzročnika uključivanja HBoL u kontrainicijacijski lanac, Genon navodi Beverlija Rendolfa, autora knjige "Magia Sexuals", i izuzetno sumnjivu osobu koja je u ezoterijskim krugovima propagirala "seksualnu magiju" sa skoro neskrivenim satanskim i antihrišćanskim karakteristikama. Sam Rendolf je, po svoj prilici, bio povezan sa izvesnim centrima "operativne magije", koji su aktivno praktikovali "dozivanja demona" u Nemačkoj u drugoj polovini XVIII veka.

Genon zatim ukazuje na engleske Rozenkrojcere XIX veka, koji su ili jednostavno uzurpirali ime i izvesna učenja organizacije "Ruže Krsta", čiji su predstavnici napustili Evropu 1648. godine, ili su skrenuli realnu i preostalu rozenkrojcerovsku inicijaciju u kontrainicijacijski tok. Genon posebno izdvaja "Societs Rosencruciana in Anglia" ("Englesko društvo Rozenkrojcera") od kojeg se kasnije odvojio red "Zlatne Zore u Spoljašnjem Svetu" ("Golden Dawn in the Outer"). Ovaj drugi je stekao izrazito egipatski karakter, te je pariski predstavnik "Golden Dawn" čak predložio gradskim vlastima projekat izgradnje Izidinog hrama u Parizu.

Žena starešine francuskog odeljenja "Golden Dawn", Mazersa, bila je sestra filozofa Bergsona, i Genoj je često isticao ovu činjenicu, skrećući pažnju na moguće puteve kontrainicijacijskih uticaja na profanu kulturu. (Samog Bergsona, Genon je smatrao izuzetno štetnim filozofom koji vrši negativnu misiju deracionalizacije evropske svesti radi uvođenja u tu svest haotičnih, infrakorporalnih "intuicija", u skladu s planom Goga i Magoga.) Uopšteno rečeno, okultni uticaj organizacije "Golden Dawn" na savremenu kulturu i politiku je ogroman, budući da su tako poznati ljudi kao što su pisac Bulver-Liton, pesnik Jejts (dobitnik Nobelove nagrade), engleski političar Bjuken i mnogi drugi zvanično bili članovi te organizacije, a da se ne govori o mnogobrojnim zakulisanim i tajnim vezama s političkim, diplomatskim i kulturnim krugovima.

Genon je takođe obraćao pažnju na kontrainicijacijski karakter društva "Miriam", kojim je rukovodio Đulijano Kremerc, gde su se praktikovali "hermetički tantrizam" i sumnjivi "magijski" rituali. Očigledan je satanski karakter delatnosti Alistera Kroulija, čiji je kontrainicijacijski pseudonim bio Zver", grčki "Teon". Značajno je pri tome da su se i Koruli i Kremerc obraćali egipatskoj tradiciji. Što se tiče Kroulija, on je bio posvećen upravo pod okriljem "Golden Dawn", iako je, naravno, radikalni i otvoreni satanizam bio svojstven samo njemu i kontrainicijacijskim organizacijama koje je on stvorio: "Opatija Sedam Zraka", i "Red Srebrne Zvezde", kao i "Ordo Templari Orienti" - Red teplara Istoka. Osim egipatskog karaktera ovih struktura, tipična je njihova pseudotantristička, seksualna usmerenost, što opet podseća na Beverlija Rendolfa, inspiratora HBoL.

Sve ove nabrojane organizacije Genon je smatrao posrednicima između pravih đavolopoklonika "lutajućih magova", koji opslužuju Sedam Sataninih kula i spoljašnjeg kulturno-političkog sveta. Pri tome se, u poslednjoj fazi uspostavljanja Zemaljskog Pakla, poseban instrumentalni značaj, po Genonovom mišljenju, pridaje upravo neospritualističkim strujanjima. Njihov zadatak je da pod maskom obnove duhovnosti probiju odozdo "Jaje Sveta" i otvore put podljudskim i demonskim suštinama. Neospiritualisti - okultisti, teozofi, spritisti, itd. - kao da predstavljaju najširi spoljašnji krug složenog sistema kontrainicijacije.

Oni deluju kao posrednici uticaja, čije je poreklo i značenje njima, po pravilu, nepoznato. Tako je glavni ispirator Aurovila predviđenog da postane prestonica svetskog neospiritualizma bio niko drugi do jedan od vođa HBoL, Veliki Majstor spoljašnjeg kruga Maks Teon, koji je posvetio "Majku" ašrama Pondičerija Miru Alfasu. Ona je u sferu okultizma kasnije uvukla Šri Aurobiša, koji je pre toga bio samo političar i pesnik. (Zanimljivo je da prezime Velikog Majstora, Teon - Theon, na grčkom znači "zver", poput pseudonima Alistera Kroulija.) Ali malo ko od žitelja samog Aurovila ili Aurobindovih poštovalaca naslućuje realno poreklo svih tih ideja i projekata.

I, najzad, u kontekstu okultnog uticaja ne možemo a da ne pomenemo ulogu koju rene Genon dodeljuje Jevrejima. Genon svakako nije imao ničeg zajedničkog sa vulgarnim antisemitima, te je samo isticao specifičnost istorijske uloge Jevreja. Naglašavao je njihovo nomadsko stanje u dijaspori, u određenom cikličnom periodu, koje ih čini sklonima da postanu "uporište" demonskih uticaja. Upravo u tom smislu, ne dovodeći u sumnju autentičnost porekla jevrejske tradicije (iako je isticao da je judaizam tradicija zapadnog, atlantskog porekla i da nije neposredno povezan sa jedinstvenom tradicijom, već samo preko serije drugostepenih mešovitih oblika), Genon je ukazivao da među aktivistima najstrašnijih i najrazornijih tendencija u savremenoj civilizaciji, kao i među "agentima" kontrainicijacije postoji znatan broj Jevreja. Naglašavao je da su osnivači Reda "Memfis i Micraim" braća Bedarid, vođa "Golden Dawn" Samuel Lidel Mazers, Veliki Majstor HBoL Maks Teon, "Majka" Aurovila Mira Alfasa i drugi otvoreni agenti kontrainicijacije, zatim Frojd, Ajnštajn, Bergson i drugi među kontrainicijacijski orijentisanim naučnim i kulturnim radnicima, kao i većina socijalističkih i komunističkih vođa, bili Jevreji. Genon je Frojda smatrao ne samo profanim i opasnim već skoro otvoreno kontrainicijacijskim.

Takva je u glavnim crtama koncepcija Renea Genona. Valja istaći da većina savremenih konspirologa i istraživača uticaja tajnih organizacija na sudbinu čovečanstva, kakva god gledišta sami zastupali, obavezno ta gledišta upoređuju sa Genonovim. Osporavajući ih ili tumačeći u nekom ključu, razni konspirolozi ponekad stižu ne samo do različitih nego i do potpuno suprotnih zaključaka.

(U sledećem broju: Alternativna istorija Migela Serana)