Misterija

Borka Vučić predstavljala je tajne srpske vlasnike u Zagrebačkoj banci      

 

Mafijaško  bratstvo i jedinstvo                      

 

Početkom tranzicionih procesa na Balkanu, odnosno u procesu raspada bivše SFRJ, Hrvatska i Srbija bile su kao države sledbenici vlasništva nad deonicama mnogih preduzeća i banaka na prostoru bivše Jugoslavije. Većina tog vlasništva nije se našla u paketu pregovora o sukcesiji, nego se vlasništvo podelilo međusobnim tajnim dogovorima vladajućih elita u Zagrebu i Beogradu. Takav je slučaj i sa Zagrebačkom bankom d.d. Zagreb, u kojoj bi Republika Srbija danas trebalo da ima suvlasnički deoničarski udeo "težak" gotovo 2,2 milijarde evra

 

D. Margetić

 

Borka Vučić je bila tajni punomoćnik fiktivnih vlasnika deonica Zagrebačke banke koje je trebalo da budu u vlasništvu Srbije.

Iako se godinama prema raspoloživoj dokumentaciji činilo kako je uprava Zagrebačke banke d.d. Zagreb nezakonito prisvojila vlasništvo nad deonicama koje je trebalo da budu u vlasništvu Republike Srbije, najnoviji podaci ukazuju da se radilo o tajnim dogovorima Zagreba i Beograda, u kojima je posredovala Borka Vučić, a na osnovu kojih je vlasništvo nad deonicama ZABE, koje je trebalo da pripadnu Srbiji, upisano preko tajnih vlasničkih računa kod same Zagrebačke banke, na tajne vlasnike koje je 1990-ih, u ime Slobodana Miloševića, odredila Borka Vučić.

Prema nekim izvorima, Vučićeva je do trenutka smrti ostala tajni punomoćnik fiktivnih vlasnika deonica Zagrebačke banke, koje su nakon pretvaranja banke u deoničarsko društvo trebalo da pripadnu Srbiji.

Zagrebačka banka bila je ključno logističko uporište za pranje novca balkanskog kriminalnog podzemlja pod kontrolom elita u Zagrebu i Beogradu

Naime, upravo je suvlasništvo nad deonicama Zagrebačke banke eliti u Beogradu, početkom 1990-ih godina, bilo ključni logistički oslonac njihovih operacija izvlačenja novca iz Srbije, te pranja novca preko tajnih računa u inostranstvu, ali i organizovanja međunarodnih krijumčarskih lanaca droge, duvanskih proizvoda i cigareta, kao i vojne opreme.

Zagrebačka banka je režimu u Beogradu, između ostalog, bila važna i zbog činjenice da je upravo ta, nominalno hrvatska, banka bila i značajan suvlasnik banaka u inostranstvu (Anglo Yugoslav bank Limited London, Banque Franco Yugoslave Paris, Adria Bank AG Wien i druge) preko kojih je Borka Vučić, po ovlašćenju Slobodana Miloševića,  organizovala pranje novca od kriminalnih operacija za beogradski režim, a kasnije je iste operacije koordinirala za politički Zagreb i balkansko kriminalno podzemlje u Hrvatskoj, Srbiji, Crnoj Gori, BiH i Makedoniji.

Zato je, baš kao i Gregurićevom klanu u Zagrebu, Miloševićevom klanu u Beogradu bilo ključno da preko vlasničkog udela u ZABI zadrži kontrolu nad tom bankom, kako bi u celosti kontrolisao i tokove novca izvlačenog iz Srbije, ali i onog stečenog operacijama balkanskog kriminalnog podzemlja, s kojim je njegov režim, baš kao i Gregurićeve institucije vlasti u Zagrebu, bio potpuno integrirasan.

Međutim, od 1. februara 2008. godine pred Opštinskim građanskim sudom u Zagrebu  pokrenut je sudski postupak za dokazivanje prava vlasništva Republike Srbije nad deonicama Zagrebačke banke d.d. Zagreb, a koju je kao "nalaznik imovine", odnosno kako je to tvrdio u tužbi, "nalaznik deonica", podneo zagrebački privatnik Pašk Kačinari.

"Pravna osnova ove tužbe je izričita odredba člana 2 stav 1. Aneksa G Ugovora o pitanjima sukcesije, potpisanim u Beču 29. 6. 2001. godine između Republike Hrvatske, Republike Slovenije, Republike Bosne i Hercegovine, Republike Makedonije i Savezne Republike Jugoslavije, a potvrđenim Zakonom o potvrđivanju ugovora o pitanjima sukcesije.

Prema izričitoj odredbi člana 2 stav 1 Aneksa G, zagarantovano je pravo na svu imovinu koju su građani ili druge pravne osobe SFRJ imali na dan 31. 12. 1990. godine, te je zagarantovana sva pravna zaštita koja je garantovana domaćim pravnim i fizičkim osobama.

Imovinska prava, čije je postojanje predmet ove tužbe, jesu prava koja je tadašnja Jugobanka iz Beograda imala nad deonicama Zagrebačke banke d.d.

Sledstveno tome, Republika Srbija u ovom postupku ima sva prava i obaveze kao i bilo koja druga pravna osoba u sudskom sporu pred sudom u Republici Hrvatskoj", stoji u podnetoj tužbi, kojom su se pred sudijom Nikolom Ragužom, na Opštinskom građanskom sudu u Zagrebu, dokazivala vlasnička prava Republike Srbije nad deonicama Zagrebačke banke.

Iz nastavka tužbe advokata Tatarca, jasno je kako je upravo na osnovu dokumentacije iz ovog sudskog spora, u maju 2007. godine, tadašnji srpski premijer Koštunica zapretio Sanaderu pokretanjem postupka za povraćaj vlasništva nad deonicama ZABE.

Naime, tužbi pred Opštinskim građanskim sudom u Zagrebu prethodila je prijava postojanja prava Srbije nad deonicama Zagrebačke banke, koja je Republičkoj direkciji za imovinu u Beogradu podneta još 23. oktobra 2006. godine.

"Tužilac je dana 23.10. 2006. godine prijavio Republici Srbiji, Republičkoj direkciji za imovinu, Beograd, Gračanička ul. br. 8, u daljem tekstu tuženik, postojanje njenih prava na deonicama Zagrebačke banke d.d. Zagreb".

U toj prijavi su detaljno prikazani dokazi iz kojih ta prava proizlaze, time da se prijava poziva upravo na dokumente same Zagrebačke banke d.d., a koja je pravni naslednik Udružene banke Hrvatske - Zagrebačke banke - Osnovne banke, koja je nastala temeljem Samoupravnog sporazuma o udruživanju u Zagrebačku banku od 1. 12. 1977. godine.

Prema odredbi čl. 256 istog Samoupravnog sporazuma određeno je da je Zagrebačka banka pravni naslednik postojećih poslovnih banaka koje se tim sporazumom konstituišu u Zagrebačku banku, i to: Kreditne banke Zagreb i Jugobanke, sedište Zagreb.

Ovo je potvrđeno i Samoupravnim sporazumom od 8. 6. 1986. i to u čl. 211 tog Sporazuma", navodi advokat Ozren Tatarac u obrazloženju tužbe pred Opštinskim građanskim sudom u Zagrebu.

Tužbom se tvrdilo da je Zagrebačka banka utajila deonice koje je trebalo da pripadnu Srbiji.

U tužbi predatoj Opštinskom građanskom sudu u Zagrebu 1. februara 2008. godine, navodi se kako je Zagrebačka banka u procesu preoblikovanja u deoničarsko društvo, tada još prema tzv. "Markovićevom" Zakonu o bankama i drugim finansijskim institucijama, u bilansima i Knjizi deoničara lažno prikazala kako broj deonica, tako i njihove stvarne vlasnike, te je takvim nezakonitim postupkom Uprava ZABE utajila vlasnička prava Srbije nad deonicama Zagrebačke banke, odnosno utajila je uopšte postojanje predmetnih deonica, zbog kojih se vodi ovaj postupak utvrđivanja stvarnog vlasništva i prava Srbije na deonice ZABE.

 "Prema Potvrdi o uplati osnivačkog fonda od 13.11.1989, izvodu iz zapisnika Osnivačke skupštine banke od 13. 11. 1989. i Odluci o izdavanju deonica I emisije od 27. 12. 1989,  jasno je da je banka izdala deonice za iznos od 8.630 milijardi (inflatornih) dinara, što je na 1. 1. 1990. iznosilo 863.000.000, - tzv. "Markovićevih" dinara, i za to izdala 863.000 deonica (tj. za 1.000 "markovićevih" dinara 1 deonica). Te deonice je uplatilo 1.287 društvenopravnih osoba - osnivača. Međutim, ti osnivači u svojim elaboratima za prevođenje nisu iskazali deonice Zagrebačke banke d.d. koje su bile u njihovom vlasništvu, tako da ta imovina osnivača nije procenjena u vrednosti njihovog temeljnog kapitala u prevođenju i privatizaciji tih osnivača. Pripisom dividende osnivačkom ulogu, prava deoničara povećana su kako sledi:

Navedni osnivači - društvene pravne osobe, imale su na dan 1. 1. 1990. 863.000.000,- "Markovićevih" dinara, što je u knjizi deoničara prikazano kao 863.000 deonica.

 Na dan 1. 1. 1991. godine, ovim osnivačima je pripadalo 1.294.500 deonica, a na osnovu odluke IV sednice skupštine Zagrebačke banke d.d., od 27. 3. 1990, i to po osnovu pripisa dividende osnivačkom kapitalu, a koja dividenda je za godinu 1990. iznosila 500,- din. po deonici (a jedna deonica 1.000,- din.).

 Na dan 1. 1. 1992. godine, ovim osnivačima je na osnovu Odluke donete na dan 2. 4. 1992. pripadalo 5.178.000 deonica, i to po osnovi pripisa dividende osnivačkom kapitalu, a koja dividenda je za godinu 1991. iznosila 3.000,- din. po deonici (a jedna deonica 1.000,- din.).

Na dan 1. 1. 1994. godine, ovim osnivačima je pripadalo 7.397.290 deonica, i to po osnovi Odluke sednice glavne skupštine banke od 31. 5. 1994. g., i to uvećanjem postojećeg stanja deonica svakog osnivača za 42,86 odsto. Zagrebačka banka d.d. zatajila je te podatke od svojih deoničara, pa je iz svog službenog, a deoničarima jedino dostupnog bilansa, izostavila gore specificikovana prava deoničara na osnovu pripisa dividende i uvećanja broja deonica za 42,86 odsto, čime ih je zakinula za ukupno 4.700.372 deonica.

Međutim, iz bilansa za 1989. g. jasno je da je osnivački fond banke bio mnogo veći, i da je pretežni deo kapitala sakriven, kao i da za njega nisu bile izdate deonice. Tako se iz bilansa za 1989. god. vidi da je iznos osnivačkog fonda iznosio 17.512.892.293.300,- din., za šta je banka morala izdati ukupno 1.751.289 deonica.

 Dakle, umesto 1.751.289 deonica, banka je izdala samo 863.000 deonica društvenopravnim osobama-osnivačima. Preostalih 888.289 deonica pripadalo je Gradu Zagrebu, Republici Hrvatskoj, radnicima banke i tadašnjoj Jugobanci, a osnivači su tako oštećeni za tih 888.289 deonica.

Te deonice predstavljaju svu ostalu imovinu banke koja nije uneta i iskazana u deonicama, koje je trebalo da budu podeljene Gradu Zagrebu, Republici Hrvatskoj, radnicima banke 1945-1989. i tadašnjoj Jugobanci, tj. vrednost nekretnina banke, i svega drugog što sačinjava osnovna sredstava banke.

Važno je istaći da Zagrebačka banka d.d. imovinu koja je predmet ove tužbe nije mogla, iako je na prevaru pokušala, u katastru da prenese na svoje ime.

Taj pokušaj nije uspeo jer su u katastru odbili da upišu prenos te imovine sa "društvenog vlasništva" - Udružena banka Hrvatske - Zagrebačka banka - Osnovna banka na Zagrebačku banku d.d. U katastarskom izvodu za sedište Zagrebačke banke d.d. u Zagrebu, Paromlinska 2, još 2007. g. navodi se kao Zagrebačka banka - društveno vlasništvo, sa zabeleškom o tome da je odbijen predlog Zagrebačke banke d.d. da tu imovinu prenese u katastarske knjige kao svoju imovinu, jer Zagrebačka banka, prilikom svog osnivanja i konstituisanja, tu imovinu nije prijavila nadležnom sudskom registru kao svoj osnivački kapital.

Analogno tome i ostale nekretnine, koje prilikom preoblikovanja u deoničarsko društvo nisu upisane u sudski registar kao temeljni kapital novoosnovane banke, ne mogu se upisati u katastarske knjige kao imovina Zagrebačke banke d.d. 

Kad je Zagrebačka banka d.d., odnosno njena uprava, saznala za tužiteljeva nastojanja da tuženik, ali i drugi izvorni osnivači banke (Grad Zagreb, Republika Hrvatska, radnici banke) utvrde svoja prava na deonicama banke, u zemljišnim knjigama pojavljuju se pravno neutemeljeni upisi, beleške, izmene, i - što je za predmet ove tužbe najvažnije - nezakonita i pravno neutemeljena brisanja oznaka društvenog vlasništva, pa i brisanja naziva Jugobanke kao vlasnika u zemljišnim knjigama.

Ali, budući da predmet ovog spora nije kriminal u katastru, već prava tuženika na tačno određenoj imovini - deonicama Zagrebačke banke d.d., tužitelj u ovoj tužbi neće ulaziti u detalje ovih manipulacija u katastru u zadnjim mesecima pre podnošenja tužbe, te će se koncentrisati na dokazivanje prava tuženika na katastarsko stanje u času prijave tuženikovih prava na deonicama od strane tužitelja, dana 23. 10. 2006. godine.

Koja i kolika imovina je po sredi vidljivo je i iz narednih bilansa za 1990. i 1991. g. Prema bilansu za 1990. godinu, osnivački fond iznosio je 2.458.433.000,- din, po čemu je banka morala izdati 2.458.433 deonice, dok je u bilansu za 1991. g. osnivački fond već narastao na 8.615.877.984,8 din., za što je banka bila dužna izdati, a nije izdala 8.615.877 deonica, preostali broj deonica viši od 863.000, koliko je iznosio ukupan iznos uplata društvenopravnih osnivača, te je tako trebalo da raspodeli izvornim osnivačima Gradu Zagrebu, Republici Hrvatskoj, radnicima banke i tadašnjoj Jugobanci", stoji u tužbi za dokazivanje prava vlasništva Srbije nad deonicama Zagrebačke banke.

 

Odgovor Srbije na tužbu - Nismo vlasnici deonica ZABE

 

Nakon što je sudija Opštinskog građanskog suda u Zagrebu, Nikola Raguz, od Republike Srbije zatražio potvrdu o postojanju potraživanja u smislu vlasničkih prava Srbije nad deonicama Zagrebačke banke, na Opštinski građanski sud u Zagrebu, 18. juna 2008. godine pristigla je diplomatska pošta u kojoj je Ambasada Republike Srbije sudu dostavila potvrdu Srbije o postojanju vlasničkih prava nad deonicama ZABE.

Dokumentaciju je sudu pod brojem 293/08, dostavio otpravnik poslova Ambasade Ljubiša Milanović, inače ministar-savetnik u Ambasadi Srbije u Republici Hrvatskoj, dana 18. juna 2008. godine, nakon čega su se tajne prepiske Srbije i hrvatskog pravosuđa nastavile 19. juna 2008. godine, oglašavanjem Republičkog javnog pravobranilaštva Srbije o postojanju prava Srbije nad deonicama ZABE; zatim dana 20. juna 2008. godine, dostavom punomoći i dodatne dokumentacije od strane Ambasade Republike Srbije; te 3. jula 2008. godine, i konačno 9. jula 2008. godine, podneskom Republičkog javnog pravobranilaštva Srbije u kojem detaljno obrazlažu zašto Srbija prema njihovom mišljenju nema vlasničkih prava na deonice ZABE.

Zanimljivo je da je u celom ovom postupku sudelovalo i Ministarstvo spoljnjih poslova i evropskih integracija Republike Hrvatske, što je jasno iz dopisa kojeg je sudu uputio Aleksander Stipetić, načelnik Odeljenja za jugoistočnu Evropu, I Uprave, Uprave za Evropsku uniju i evropsku saradnju, Ministarstva spoljnih poslova Hrvatske.

Iz Stipetićevog dopisa je jasno kako su između Hrvatske i Srbije razmenjene diplomatskim putem informacije o slučaju "ZABA", te bi se jasno moglo zaključiti kako su o predmetu ovog spora trajali međudržavni razgovori koji su rezultirali na kraju odustajanjem Srbije od bilo kakvih potraživanja u odnosu na moguće vlasništvo nad deonicama Zagrebačke banke d.d.

Dana 12. juna 2008. godine, a prema ranijem rešenju sudije Nikole Raguza od 15. oktobra 2008. godine, Republičko javno pravobranilaštvo Republike Srbije uputilo je Opštinskom građanskom sudu u Zagrebu odgovor na ranije citiranu tužbu, pod brojem R-452/08.

Kratkim oglašavanjem koje je potpisala zamenica Republičkog javnog pravobranlaštva  Srbije Aleksandra Lazarević, ta se institucija u ime Srbije, kao ovlaštena državna institucija, odrekla bilo kakvih prava Republike Srbije nad deonicama Zagrebačke banke d.d

Budući da se radi i o politički izuzetno osetljivom predmetu, očigledno je kako su ovakvo postupanje Republičkog javnog pravobranilaštva usuglasile i naložile najviše institucije srpske države, te je gotovo nemoguće verovati kako dogovor o ovakvom ishodu ovog spora nije postignut između dveju vlada u Beogradu i Zagrebu.

 

"... Zakonski zastupnik tužene ističe prigovor mesne nadležnosti Opštinskog građanskog suda u Zagrebu za postupanje u ovoj pravnoj stvari.

Naime, odredbom člana 41 Zakona o parničnom postupku Republike Srbije propisano je da je za suđenje u sporovima protiv Republike Srbije, jedinica lokalne samouprave, kao i drugih oblika teritorijalne organizacije, opšte mesto nadležan sud, na čijem se području nalazi sedište njene skupštine.

Takođe, odredbama članova 47 i 48 u vezi sa odredbom člana 16 Zakona o parničnom postupku Republike Hrvatske, propisano je da je za suđenje opšte mesno nadležan sud na čijem području tuženik ima prebivalište, da je, ukoliko tuženik nema prebivalište u Republici Hrvatskoj, opšte mesno nadležan sud na čijem području tuženik ima boravište, kao i da je za suđenje u sporovima protiv društveno političke zajednice opšte mesno nadležan sud na čijem području se nalazi sedište njene skupštine", navodi u odgovoru na tužbu pred Opštinskom građanskim sudom u Zagrebu, zamenica Republičkoj javnog pravobranioca Srbije Aleksandra Lazarević, osporavajući nadležnost zagrebačkog opštinskog suda u ovom predmetu, te je predložila, ukoliko se nastavi postupanje po ovom spisu da se spis ustupi Prvom opštinskom sudu u Beogradu.

Međutim, u nastavku odgovora na tužbu Republičko javno pravobranilašvo Republike Srbije osporava i predmet ove tužbe.

"Prelazeći na osnovanost tužbenog zahteva, ističemo da isti osporavamo i po osnovi i po visini, imajući u vidu da tužitelj uz tužbu nije dostavio ni jedan jedini dokaz u prilog tvrdnjama da Republika Srbija zaista ima deonice u Zagrebačkoj banci d.d., pa se njegovi navodi mogu oceniti kao krajnje proizvoljni, odnosno paušalni.

Pored toga, ne prilažući nijedan od dokaza na kojima je zasnovao tužbeni zahtev, tužitelj je tuženoj uskratio mogućnost da se detaljnije izjasni na navode iz referata tužbe", navodi u odgovoru na tužbu u ime Srbije Aleksandra Lazarević, u dopisu od 12. juna 2008. godine, kojim je zatražila odbacivanje tužbe kojom se utvrđuju vlasnička prava Srbije nad deonicama Zagrebačke banke.

Zanimljivo je da i nakon što je Republika Srbija od Opštinskog građanskog suda u Zagrebu primila dokaznu dokumentaciju u ovom spisu, Republičko javno pravobranilaštvo Srbije  ostaje kod svog stava u odgovoru na tužbu, što su potvrdili i novim podneskom od 9. jula 2008. godine, u kojem su pokušali obrazložiti pravni sled nad Jugobankom sa sedištem u Zagrebu, te u zaključku tvrde da Srbija nije pravni naslednik vlasništva nad ovim deonicama, i predlažu Opštinskom građanskom sudu u Zagrebu da se odbaci tužba za utvrđivanje prava vlasništva Srbije nad deonicama ZABE.

 

Tajni vlasnički računi

 

Borka Vučić znala je tajnu o "nestalim deonicama" Zagrebačke banke. Međutim, upravo zbog činjenice da je Borka Vučić 1990-ih godina učesnik tajnih dogovora kojima su deonice Zagrebačke banke koje je trebalo da pripadnu Srbiji preknjižene na tajne vlasnike, i to preko tajnih starateljskih računa koji se vode kod same Zagrebačke banke, a Vučićeva je do svoje smrti ostala opunomoćeni predstavnik tih tajnih (a moguće fiktivnih) vlasnika; Vlada Srbije u kojoj značajnu ulogu igra nekadašnji Miloševićev SPS, čiji je Borka Vučić do smrti bila član i visoki dužnosnik, odrekla se svojim svedočenjem zagrebačkom sudu vlasničkih prava na deonicama Zagrebačke banke.

Jedina pak koja je znala tajnu o "nestalim deonicama" Zagrebačke banke, odnosno o deonicama koje su predstavljale suvlasništvo Srbije u Zagrebačkoj banci, bila je upravo Borka Vučić, koja se 1990-ih tokom intenzivnih dogovora sa Franjom Lukovićem i Franjom Gregurićem o modelu zajedničke saradnje na pranju novca preko tajnih računa u inostranim bankama, s njima dvojicom dogovorila i o modelu preknjižavanja ovih deonica Zagrebačke banke na tajne vlasnike, pod direktnom kontrolom Borke Vučić.

Knjiga deoničara Zagrebačke banke d.d. Zagreb, predstavljena interno malim deoničarima na Skupštini ZABE održanoj u aprilu 2008. godine, otkriva preko kojih je sve banaka, kod kojih se vode tajni vlasnički računi, skriveno vlasništvo nad deonicama Zagrebačke banke, a koji podaci svakako upućuju kako se iza nekog od tih punomoćnika ili njihovih zajedničkih računa, skrivala i grupacija tajnih vlasnika iz Srbije pod kontrolom Borke Vučić.

Knjiga deoničara Zagrebačke banke d.d. razotkriva kako je cela mreža banaka u Hrvatskoj uključena u organizovani kriminalni krug prikrivanja pljačke u ZABI i organizovanog bankarskog kriminala.

Tako se kod Privredne banke Zagreb d.d. (PBZ) vodi čak sedam računa na kojima se vodi vlasništvo dela deonica Zagrebačke banke.

Prvi takav račun vodi se na "CN Ltd", a na njemu se vodi vlasništvo čak 977 redovnih deonica Zagrebačke banke.

Na sledećem, tajnom, zbirnom vlasničkom računu kod PBZ-a skriven je stvarni vlasnik 185 deonica Zagrebačke banke. Najveći broj deonica ZABE kod Privredne banke Zagreb, vodi se na tajnom, zbirnom vlasničkom računu iza kog se krije stvarni vlasnik čak 11.285 deonica.

Na računu kod Privredne banke Zagreb, označenom brojem 3269841 vodi se vlasništvo nad 639 deonica Zagrebačke banke. Jedan manji deo tajnih vlasničkih računa iza kojih se kriju pravi vlasnici deonica Zagrebačke banke, otvoreni su i kod Hrvatske poštanske banke.

Na jednom zbirnom vlasničkom računu, koji se tajno vodi za nerezidente, klijente Hrvatske poštanske banke, vodi se vlasništvo nad 113 deonica Zagrebačke banke d.d.

Na drugom tajnom, zbirnom vlasničkom računu kod Hrvatske poštanske banke, kojeg HPB vodi "za klijente banke", kako je to naznačeno u dokumentima, upisano je vlasništvo 746 deonica Zagrebačke banke d.d. Zagreb.

Kod Erste i Steiermarkische Bank d.d., vodi se nekoliko tajnih računa na kojima se vodi vlasništvo nad deonicama Zagrebačke banke d.d.

Tako je na jednom računu skriveno vlasništvo nad 2.140 deonica Zagrebačke banke d.d.

Na tajnom računu, na kojem je naznačeno da Erste banka vodi vlasništvo za treće osobe, vodi se vlasništvo nad 893 deonice Zagrebačke banke d.d.

Jedan manji deo deonica Zagrebačke banke d.d. vodi se i na tajnim vlasničkim računima kod Volksbank d.d., tačnije na dva takva računa, kako to stoji u knjizi deoničara Zagrebačke banke d.d.

Tako se na vlasničkom računu broj "02" vodi vlasništvo nad 87 deonica Zagrebačke banke d.d., dok se na "zbirnom vlasničkom računu za klijente Volksbank d.d." vodi vlasništvo nad 260 deonica ZABE.

Kod NAVA banke takođe je otvoren jedan račun na kojem se vodi manji broj deonica Zagrebačke banke d.d.

Tako je na tom računu pohranjeno ukupno 670 deonica ZABE.

Nešto veći broj deonica vodi se na zbirnim vlasničkim računima kod Podravske banke d.d.

Tako se na zbirnom vlasničkom računu, označenom kao "zbirni račun za Lombardi - fizičke osobe" vodi vlasništvo nad 833 deonice Zagrebačke banke d.d.

Kod Podravske banke d.d. otvoren je još jedan tajni vlasnički račun, označen kao "zbirni račun za M21 - fizičke osobe", na kojem se skriva vlasništvo nad svega 27 deonica Zagrebačke banke d.d.

Posebno je zanimljivo što se vlasnici određenog broja deonica Zagrebačke banke d.d., skrivaju i iza računa otvorenih kod Hypo Alpe Adria Bank d.d. Zagreb.

Tako se na jednom računu, označenom brojem 1198947, vodi vlasništvo nad 533 deonice Zagrebačke banke d.d. Na računu označenom "520002KAT", kod Hypo banke vodi vlasništvo nad 739 deonica Zagrebačke banke d.d.

Osim što se na zbirnom vlasničkom računu kod ZABE skriva stvarni vlasnik većinskog paketa deonica Zagrebačke banke d.d., koji se pak skriva iza tajnih, vlasničkih računa kod Bank Austria, kod ZABE postoje i drugi tajni vlasnički računi na kojima se vodi vlasništvo deonica banke.

Tako se vodi i tajni račun na ime Osterreichische Kontrollbank Aktiengesellschaft, na kojem se vodi vlasništvo nad 197 deonica Zagrebačke banke d.d.

Na računu koji se vodi na ime State Street Bank and Trust Company For The Benefit Of Legacy IBT, vodi se vlasništvo nad 166 deonica Zagrebačke banke d.d.

Na tajnom računu kod Zagrebačke banke d.d., označenom brojem 3234495, vodi se vlasništvo nad 3181 deonicom ZABE.

Portal potpsinika ovog teksta je  2008. objavio popis tajnih vlaničkih računa na kojima je skriveno vlasništvo Zagrebačke banke. Podsetimo, još sam  u članku pod naslovom "Ekskluzivno: Ko su upisani deoničari Zagrebačke banke?", od 1. juna 2008. godine, objavili dva popisa deoničara, koji dokazuju napred objavljene podatke o skrivenom vlasništvu nad deonicama Zagrebačke banke.

Iz ova dva popisa (POPIS 1; POPIS 2), jasno je kako većinski vlasnici Zagrebačke banke d.d. nisu nikakvi strani investitori, kao što to lažno prikazuje Uprava Zagrebačke banke, već su stvarni većinski vlasnici banke skriveni iza tajnih vlasničkih računa kod Zagrebačke banke, Reiffeisenbank Austria d.d. Zagreb, Privredne banke Zagreb, Hypo Alpe Adria banke, Podravske banke, NAVA banke, Hrvatske poštanske banke, Erste banke, Volksbank d.d.

Borka Vučić očigledno je skrivala jednu od najvećih tajni društvene, ekonomske i političke tranzicije na Balkanu; tajnu dogovora političkih elita u Zagrebu i Beogradu o podeli imovine u Hrvatskoj i Srbiji; tajnu dogovorenog rata, koji je očigledo za cilj imao prikrivanje velike tranzicijske pljačke, rata pod čijom maskom je stvorena jedna od najmoćnijih kriminalnih organizacija u današnjoj Evropi, organizacija koju nazivamo "Balkanskom mafijom", a koja u ovom trenutku kontroliše međunarodni šverc cigareta, ljudi, droge, oružja, nuklearnih materijala, te pranje novca preko balkanskih država, ali kontrolišu i građevinski, bankarski i sektor trgovine i proizvodnje hrane na Balkanu.

Vučićeva je bila učesnik te tranzicijske reorganizacije na Balkanu i u slučajevima poput Zagrebačke banke predstavljala je te skrivene, kriminalne centre moći kao njihov tajni punomoćnik za upravljanje imovinom u pojedinim preduzećima i bankama, kao što je slučaj sa Zagrebačkom bankom, bila je njihov tajni poverenik za nadzor puteva legalizacije novca, te transbalkanske kriminalne organizacije.

Promenom odnosa snaga u toj kriminalnoj organizaciji, Borka Vučić postala je "kadrovski višak".

Uklonjena je kao jedan od retkih preostalih, preživelih svedoka kriminalne tranzicije na Balkanu i zakulisnih dogovora političkih elita Hrvatske, Srbije, Crne Gore, BiH i Makedonije.

Slučaj tajnih dogovora oko Zagrebačke banke, kojima je koordinirala upravo Borka Vučić, najverodostojnije dešifruju te procese izgradnje novog društvenog, ekonomskog, političkog i kriminalnog poretka na Balkanu, procese uspostavljanja skrivenih centara moći direktno vezanih na balkansko kriminalno podzemlje.

Borka Vučić bila je ključna osoba te strukture paralelne vlasti na Balkanu.