Na odru upokojenog srpskog parlamentarizma

Batal Skupština

Sadašnje stanje u Skupštini Srbije i među takozvanim izabranim predstavnicima naroda, najviše podseća na scene iz hrama neke primitivne, bezbožničke sekte, u kojoj vladaju pravila jednoumlja i kult jednog čoveka. Čemu i kome služi opozicija bez glasa i poslanici vladajuće stranke koji aplauzom i stojeći pozdravljaju svaku reč svoga vođe?

N. Vlahović

Zahvaljujući apsolutnoj većini koju punih tri godine ima u Narodnoj Skupštini Srbije, Srpska napredna stranka, sa 136 mandata, glasa neometano za svaki zakonski akt koji je vođi i njegovim nalogodavcima po volji. Umesto skupštinske rasprave, uoči izglasavanja nekog važnog zakona, napravljen je čitav scenario višesatnih kršenja Poslovnika o radu, čiji je smisao da rasprave uopšte i ne bude!

Na ovaj način su usvojene i kriminalne izmene takođe kriminalnih Zakona o privatizaciji, Zakona o notarima, Zakona o javnim nabavkama, Zakona o vazdušnom saobraćaju, pa čak i Zakona o privatnom obezbeđenju...U svakom od njih našlo se mesta za interese vladajuće stranke i njenog vođe, ali ne i za opšte interese svih građana Srbije.

Nikada pre, čak ni za vreme režima Slobodana Miloševića, Skupština Srbije nije bila toliko otuđen i izolovan dom, u kome vladaju sektaška pravila. Skupština više nije "narodna" niti je Vučićev režim izraz opštenarodne volje, nego je u pitanju proizvod očajničkog plebiscita protiv Borisa Tadića iz 2012. godine.

Prošlo je tri godine od tada. Novi vladar je zgazio sve, pa i Skupštinu Srbije.

Istovremeno, opozicija u Skupštini Srbije, mada formalno postoji, nema nikakvu snagu, a većina nekada istaknutih članova Tadićevog režima, toliko je kompromitovana, da nema nikakav moralni kapacitet da govori o mraku u kome se država danas nalazi. Nedavni istup bivše potpredsednice Skupštine Srbije, Gordane Čomić (koja je ostala zapamćena po sličnoj metodologiji kršenja Poslovnika), povodom najave promene Ustava, na sve je ličio samo ne na istup opozicionog poslanika. Zahvaljujući njoj i sličnim kreaturama, koje su u crno zavile parlamentarizam u Srbiji, danas Skupštinom Srbije haraju poludivlji vučićevci.

Sudeći prema izjavama retardiranog šefa poslaničke grupe Srpske napredne stranke, Zorana Babića, Skupština Srbije je formirala jednu "akcionu grupu", koja će se baviti promenom Ustava. Odmah je Babić dao izjavu "...Kao što je i najavio premijer Srbije, u poslednja tri meseca ove godine, najmanje trećina poslanika iniciraće promene Ustava i usvajanje predloga za promenu najvišeg državnog akta...". Na Babićevu žalost, on neće dočekati da se bavi promenom Ustava, jer je Venecijanska komisija odredila da referendum o promeni može da bude sproveden tek 2017. godine (u trećem Nacrtu akcionog plana za Poglavlje 23, napisanom posle okončanog konsultativnog procesa sa Evropskom komisijom, koji je postavljen na sajtu Ministarstva pravde, navode se svi koraci koje Srbija treba da preduzme oko usvajanja novog Ustava).

Dakle, u tako dalekoj budućnosti, Babića se više niko neće sećati, a sudbinom njegovog šefa, baviće se hroničari najgore epohe kroz koju je Srbija u novijoj istoriji prošla.

U propalom srpskom parlamentarizmu, dobro žive samo narodni poslanici, čije plate, specijalne premije u skupštinskim odborima, putovanja i druge privilegije, čine od njih jednu povlaštenu klasu, mada je, uglavnom, reč o gomili debeloguzih kretenoida, čiji je jedini zadatak da sačuvaju sebe i svoga vođu koji ih je, kao srećne ovce, uveo u ovaj tor, da bleje po njegovom diktatu.

Na mestu današnje Narodne skupštine u Beogradu, za vreme Osmanskog carstva, nalazila se Batal-džamija (do 1789. godine poznata kao Ejnehan-begova džamija). Bila je to najveća džamija u ondašnjem otomanskom Beogradu, a u neposrednoj blizini sahranjivani su viđeniji Turci. Kad je Beograd oslobođen od turskog ropstva, Miloš Obrenović je srušio do temelja.

Na mestu današnjeg zadnjeg ulaza u Skupštinu Srbije, Turci su u to vreme držali šupe u kojima su klali ovnove, drali kožu i topili loj. Te šupe su nazivane "klanica". Jedan vek kasnije, na mestu turske klanice, nikla je zgrada Skupštine. Umesto Batal-džamije, danas je na tom mestu Batal-skupština, u kojoj Vučićevi poslanici sahranjuju još uvek živu Srbiju. U njoj danas usvajaju zakone, kojima nas deru kao ovnove i kolju svim birokratskim sredstvima.