Svilajnac
Umesto nove nacionalizacije, demokratska
pljačka već opljačkane imovine
Vlasnicima batine, uzurpatorima zaštita
Svako u Srbiji može da bude izbačen iz
sopstvene kuće, oteran sa svog imanja, pa onda zbog toga hapšen i osuđivan!
Porodici Miloradović iz Svilajnca je pre skoro 40 godina opština oduzela jednu
parcelu, a da ni do danas nije platila od strane suda dosuđenu naknadu. Umesto
da bar na tom zemljištu izgradi planirani park, vlast se odlučuje da ga proda
privatniku, članu te iste vlasti, kako bi on tu sazidao višespratnicu, a
oštećena porodica zauzvrat dobija batine od policije i kaznu zatvora od sudija.
M. Hadžić
Opština Svilajnac je rešenjem od 18.
decembra 1975. godine eksproprisala jednu parcelu broj KP 870 u ovom gradu na
Moravi. Tu je, po planovima, trebao da nikne park za stanare okolnih višespratnica,
između ostalih i onih sagrađenih na susednoj parceli, oduzetoj porodici
Miloradović kao i KP 870. Porodične kuće, kao i pomoćne zgrade i voćnjak koji
su se tu nalazili uništeni su, a park nikada nije napravljen. Takođe, Miloradovićima
nikada nije isplaćena ni naknada za oduzetu zemlju i kuće. Umesto toga dobili
su nužni smeštaj od opštine iz koga su već bili izbacivani.
Još pre 30 godina je sud doneo
odluku da opština mora Miloradovićima da isplati odštetu, ali to do danas nije
učinjeno. Onda su došla "demokratska" vremena i tržišna ekonomija,
kada je sve na prodaju, pa tako isto i oteta zemlja. Opštinska uprava dana 8.
jula 2009. u listu "Naš put" objavljuje oglas o prodaji pomenute
parcele, a pobednik na konkursu je bio Marinko doo, preduzeće u
vlasništvu Branislava Marinkovića, člana upravnog odbora SO Svilajnac.
Za plac u centru je ovaj preduzimač opštini, navodno, uplatio 96.000 evra, ali
nikada nije uknjižen kao vlasnik parcele.
Kako bi opravdalo ovu prodaju,
opštinsko rukovodstvo je izmislilo kako je sporna parcela nacionalizovana još
1961. godine, zbog čega Desanka Miloradović nije ni mogla da postane
njen vlasnik na osnovu ugovora o poklonu iz 1971. godine, te su tako ništavni
svi njeni zahtevi za odštetom. Iako nikada opština nije mogla da dokumentuje
ovu tvrdnju, ona je ignorisala činjenicu da postoji rešenje iz 1975. kojim se,
tako, po mišljenju sadašnjih opštinskih mudraca oduzima jednom već oduzeta
zemlja?!
Pošto Desankin punomoćnik i sin
Zoran Miloradović nije odustajao od svojih zahteva da se njemu i porodici
nadoknadi šteta nastala oduzimanjem imovine, odnosno da im se ista vrati pošto
ni posle skoro 40 godina nije privedena nameni (iako je zakonski rok tri
godine), opština se odlučuje da pregovara. I to u beskonačnost.
Potpredsednik opštine Goran
Vasiljević telefonom poziva Zorana Miloradovića da dođe na sastanak u
zgradu opštine, kome je prisustvovao i načelnik Odeljenja opštih poslova SO
Svilajnac Slavoljub Aksentijević Na kraju sastanka Aksentijević predlaže
da svi zajedno odu do zamenika predsednika opštine Predraga Milanović, gde
se saglašavaju sa potrebom da se porodici Miloradović sazidaju kuće slične
veličine kao one srušene da bi se sagradila četvorospratnica. U vezi parcele KP
870 Milanović se zaklinje kako tu "ni ašov neće da se ubode dok se ne
postigne pismeni dogovor".
Posle dva meseca Milanović
obaveštava Miloradovićeve da prethodni usmeni dogovor ne važi, ali da može
"ispod žita" da im sredi da dobiju stan u zgradi koju na njihovoj
parceli planira da zida firma Marinko doo.
Konačno, zamenik predsednika opštine
priznaje kako ne smeju da sačine nikakav pismeni dogovor, ali i tvrdi: "Mi
ćemo tu da sazidamo zgradu i doviđenja!".
Iako ni do danas nije uknjižen kao
vlasnik spornog placa, Branislav Marinković posle toga pokušava u više navrata
sa radnicima da ga zauzme u čemu ga sprečavaju članovi porodice Miloradović
koji pozivaju u pomoć i policiju koja, umesto da obuzda Marinkovića, piše
prijavu, a prekršajni sudija iz Jagodine Tanja Nikolić nakon toga i
osuđuje - Zorana Miloradovića!
Kakva je trenutna vlast u Srbiji,
svako može jednog dana da postane Miloradović: da bude izbačen iz sopstvene
kuće, oteran sa svog imanja, pa onda zbog toga hapšen i osuđivan!