Obmana

Crnojeviće Albanci proglasili sloveniziranim Albancima iz Crne Gore

I po imenu i po prezimenu

Albanski falsifikatori istorije, pošto su proglasili i Stevana Nemanju za Albanca, proglasili su za Albance i srednjevekovnu vladajuću dinastiju Crne Gore - Crnojeviće. U ovoj kolotečini oni proglašavaju za slovenizirane Albance sve Crnogorce, pa i sve Makedonce, Hercegovce, Bosance, posebno Srbe. Ovo ne čine samo pojedinci, koji nemaju ni zdravo srednje obrazovanje, ponajmanje visoko, već i albanski "naučnici", "istoričari", "doktori" i "profesori" nauka, "akademici", pa i sa pečatom Albanske akademije nauka

Piše: Dr Kaplan Burović, akademik

Kad sam u delima albanskog književnika i društveno-političke ličnosti dr Fan Noli pročitao da su Crnojevići Albanci, pošto je on to delo napisao na engleskom jeziku, pomislio sam da mu je to podmetnuo koji Albanac, moguće i prevodilac. Kako možete videti i od dela ostalih autora, koje prevode i objavljuju na albanski jezik, ovi albanski "prevodioci" su skloni tome. Oni "ispravljaju" i dr Karla Marksa, Frederika Engelsa i Vladimira Iliča Lenjina! I to pod zastavom Envera Hodže, koji nam se do poslednjeg dana njegovog života busao u prsa za marksizmom-lenjinizmom i za najortodoksnijeg komunistu!!! No, da se vratimo kod Crnojevića.
Albanski akademici, u njihovoj enciklopediji, kod glasa CERNOJEVIQËT, doslovno pišu: "Familje feudale me prejardhje shqiptare më pas e sllavizuar", što znači da su Crnojevići "Feudalna porodica albanskog porekla kasnije slovenizirana".
Do danas ne znam da je ijedan od albanskih akademika, ili bilo ko od njih, pa ni Fan Noli, bilo čime dokazao da su Crnojevići poreklom Albanci. Oni samo pretendiraju to, na način koji sam citirao, ali nikako ničim nisu ni pokušali da nam dokažu. Ili je ko to pokušao?!
Naši istoričari, koji su se ozbiljno zauzeli istorijom Crnojevića, istražujući im poreklo, našli su u kotorskoj notarnoj knjizi iz 1331. godine ime katunara (seljak iz crnogorskih katuna-planinska sela) Calogurgio de Cernoye).
Ime Calogurgio se sastoji od grčke reči CALO = "lep" i Gurgio. Znači - Lepi Gurgio. Ovo ime, Kalođurađ, ponavlja se i kod drugih iz ove porodice, a srećemo ga i kod ostalih Slovena, konkretno i kod Bugara, gde imamo Kalopetar - Lepi Petar - bugarski car.
Gurgio je bez sumnje naše poznato lično ime Đurđe, Đurađ, Đuro, Đuraš, Đorđe, Đoko, Đono, na bazi kojih su izgrađena i dotična prezimena. Nijedno od ovih imena nije albansko. Oni upotrebljavaju imena Đok (pišu Gjokë) i Đon, ali ona su prešla u albansku antroponimiju preko Srbo-Crnogoraca koji su se albanizirali. "Njihov" Đerđ Kastriot (Albanski nacionalni heroj), kršten je Đurađ i albanski nije znao ni reči, pa je i administraciju Albanije vodio na srpskom jeziku. Njegov otac se zvao Jovan (Ivan), ali su ga albanski "istoričari" preimenovali u Đon, dok su oca ovoga - Pavla - preimenovali u Palë.
Od imena Đuraš proizašlo je ime Juraš i prezimena Đurašević, Jurašević, Juričić i Jurić.
Cernoye, kako može videti svako ko ima oči, jeste čisto srpsko-crnogorska reč. Nema Srbo-Crnogorca koji ne zna što to znači Cernoye, dok među Albancima nećete naći nijednog koji će vam reći šta to može da znači na njihovom jeziku. Ovo Cernoye, u daljoj upotrebi razvilo se u Crnojević.
Prvi zajamčeni Crnojević, koga beleže dokumenta, zvao se Radič Crnojević. I po imenu i po prezimenu, kako vidite, on je - možemo slobodno reći - čistokrvni Crnogorac. Ili je ime Radič albansko?! Da možda nije prezime Crnojević albansko?! Ni ime niti prezime ovog osvedočenog Crnojevića nije albansko, niti imaju ma kakve veze sa albanskim jezikom.
Radič Crnojević je poznata istorijska ličnost. Njegovi su preci vladali oblastima između Budve i Bara, u početku pod sizerenitetom Nemanjića i cara Dušana Silnog, kao njegovi vazali, a zatim pod sizerenitetom Balšića. Lično on, koristeći neprilike Đurđa Strazimirovića Balšića, koji je pao u ruke Turaka, osili se i proširi svoj feud. To su učinili i ostali feudalci. Tako mu Dukađinci otimaju Lis, grad ispod Skadra i reke Drim (Sada se naziva Lješ). Godine 1393. Radič je uspeo da borbom otme Dukađincima grad Lis. Boreći se protiv Balšića da bi proširio svoje oblasti i da se osamostali, Radič je u jednoj bici potučen i ubijen 1396. od pomenutog Balšića, koji se u međuvremenu spasio Turaka.
Jedni sledbenici Radiča sačuvali su prezime Crnojević, dok su se drugi preimenovali u Đurašević, Juraševic i Juričić-Jurić, pokoji od njih vraćajući se opet na staro prezime Crnojević. Svi su se ovi stavili u službi Balše III i borili se protiv Mletaka za slobodu i nezavisnost Zete. A kad je Zeta konačno potpala pod vlast Mletaka, Danilo Juričić će, kao glavnokomandujući vojskovođa Skadra, braniti ovaj grad od Turaka i Skenderbega do posljednje kapi krvi. On je sa svojim Srbo-Crnogorcima potukao Skenderbega i primorao da se udali od zidina Skadra i te oblasti, koja je tada bila pod mletačku vlast.
Dva brata Đuraševića, Đurađ i Lješ, unuci pomenutog Radiča, bili su u službi Balše III sve do poslednjeg dana, kada je ovaj, pred samu smrt, bez muškog naslednika, ostavio Zetu u nasledstvo svom ujaku, srpskom despotu Stevanu Lazareviću.
Crnogorski istoričari kažu: „Primamljivim mletačkim pozivima nisu se odazvali ni Đuraševići, niti su pomišljali da zauzmu odmetnički stav svog prethodnika Radiča Crnojevića. Pored Đurđa, i Lješ je postao „despota Stepana vojvoda"..."
Zato, kad je Despot Stefan stigao pod Bar sa svojom vojskom, Đuraševići su se stavili pod njegovu komandu i zauzeli područje Svetomiholjske metohije i Grbalj. Tu je Đurađ podigao tvrđavu i poverio je svom mladom sinu Stefanici, koji će kasnije, kako kažu crnogorski istoričari, „stati na čelo kuće Crnojevića".
Ovaj je Đurađ podigao i svoju porodičnu zadužbinu na Komu - crkvu Prečiste Bogorodice), gde su sahranjeni i on i njegov brat Lješ. Na njihovoj nadgrobnoj ploči zabeleženi su starim prezimenom Crnojević.)
Njegov sin Stefanica, kada je naslednik Stefana Lazarevića, despot Đurađ Branković, napao Bar 1448. da ga oslobodi od Mlečana, marširao je uz njega sa svojom vojskom, ali su obojica razbijeni i Stefanica, našavši se neočekivano u opasnost, sakrio se u nekom gaju, gde mu je doturao hranu kaluđer Isaija, sve dok ga Andrija Brisko nije prebacio do svojih.
Kako se zna, najstarija kćerka Balše III, Jelena, udala se za bosanskog vojvodu, hercega Stefana Vukčića - Kosaču, kome je rodila naslednika Vladimira. Pošto je umro srpski despot Stefan Lazarević, Herceg Vukčić nije priznao srpskog despota Đurđa Brankovića za gospodara Zete. Naprotiv, kao zet Balše III, pretendirao je sam na presto ove zemlje. Zato je više puta pošao i vojskom da je oslobodi od Mlečana. Boreći se protiv Mlečana, on se borio i protiv despota Đurđa Brankovića i njegovog saveznika Stefana Crnojevića, koji je bio oženjen Marom Kastriot, sestrom Skenderbega. A pošto je Skenderbeg tada vladao Albanijom, ovaj Vukčić je intrigirao kod Mlečana protiv Crnojevića. Tako, u jednom pismu on im piše za Stefana Crnojevića: „et alhora avisi vostra serenita de li suoi costumi albaneschi". Ovo „costumi albaneschi" crnogorski istoričari su preveli „arbanaška narav", što mislim da nije tačno. Sa druge strane, sve što smo do sada izneli o Crnojevićima svedoči o njihovoj crnogorskoj naravi. Dovoljno je da se setite njihove porodične zadužbine, crkve Prečiste Bogorodice. Albanska narav, ne samo tada, već ni dan-danas nije gradila crkve. Albanci su, naprotiv, poznati kao rušioci crkava. Preko svega, u to vreme, Albanci nisu stigli da stvore svoju hrišćansku vlastelu. Tek pod turskom vlašću i kao muslimani, oni će izvesti u istoriji i svoje prve plemiće, feudalce, vlasteline.
Stefan Crnojević je, pored svojih Crnogoraca, imao u vojsci i Albance, posebno najamnike, koji su kao plaćenici stigli i do Moldavije. Oni sigurno nisu bili u crnogorskoj nošnji, već u svojoj, albanskoj. Sa druge strane, bazirajući se na intrige, ne možemo suditi o naravi ljudi. I za mene se danas na sve strane govori i piše, intrigira, da sam Albanac. Ne samo od mojih albanskih neprijatelja, već i od srpsko-crnogorskih. Pa i švajcarske vlasti me arbitrarno proglasiše za Albanca i preduzeše drastične mere protiv mene. I njima i čitavom svetu ja sam dokumentima dokazao da nisam Albanac, već Jugosloven, kako se ono kaže - čistokrvni Srbo-Crnogorac.
Rekoh da Albanci još ničim nisu ni pokušali da dokažu za Crnojeviće da su Albanci, ali je moguće da se oni oslanjaju i na ime Lješ, koje je slično njihovom imenu Leš (pišu ga Llesh). Slično, ali ni najmanje isto!
Kod nas Lješ je skraćenica imena Uglješa sledi Lješo. Moguće i od imena Aleksandar sledi Aljeko zatim Ljeko pa i Lješo, ili od kojeg drugog imena.
Na albanski jezik naše ime Lješ (albanski se piše Lesh) znači v u n a. I da su Lješa Crnojevića krstili Albanci, ne verujem da su mu dali ime vuna.
Od imena ovo je prezime kod nas prešlo u prezime: Draga Leš - član Srpskog kulturnog udruženja "V. Karadžić" u Erlangen; Ana Lešo - dopisnik TABLOIDA, Beograd. U Ulcinj imamo i porodicu Lešević. U svim slučajevima L - se izgovara Lj -.
Za nacionalno poreklo kod svih ljudi je indikativno pre svega prezime, jer je ono stabilno, dok ime je jedno indikativno sredstvo druge ruke, jer nije stabilno i često prelazi iz jednog naroda u drugi. Sem toga, ako i uzmemo za albansko ime Lješ, tu su i druga čisto srpska imena pripadnika ove porodice, Radič, Dobrovoj, Đurađ, Stefanica-Stefan, Danilo, Ivan, Staniša. Preko svega, za nacionalno poreklo nam svedoči i jezik kojim govore ljudi, posebno - kojim su im govorili preci. Za crnogorsko nacionalno poreklo Crnojevića svedoči i činjenica što su oni još od Nemanjića i Cara Dušana srpsko-crnogorska plemićka porodica. Kao plemići oni su i ušli u crnogorsku istoriju. I dok su sa Crnom Gorom i Crnogorcima vezani svačim, jezikom, verom, svojom delatnošću i naravima, sa Albancima ih apsolutno ništa ne veže.
I pred ovoga, ako Albanci imaju koji dokumenat, kakvu činjenicu, koji naučni argument o albanskoj pripadnosti ove porodice, neka izvole da iznesu to. Lično sam spreman da im stegnem ruku i da njihovo dokazivanje upotrebim u mojem ustrajnom insistiranju da smo se kroz srednjevekovnu simbiozu izmešali toliko, da su retke te porodice kojima se može dokazati ovo ili ono nacionalno poreklo.

Akademik, prof. dr Eqremu Çabej u etimološkim studijama ne spominje nijednog od Crnojevića, ni imenom ni prezimenom, svestan da ih nikako ne može prikazati kao Albance.