Banat

Nakon 25 dana, Rano Samardžić iz Sečnja pušten iz pritvora

Ko će zaceliti Ranine rane

Dobrovoljni idiot „zaslepljen" SNS ideologijom legalizacije laži, korupcije i kriminala, omiljena je „igračka" sistema vlasnika vlasti u Srbiji, koji već osam godina drži prosečnog građanina u u predizbornom strahu od..."ćuti, može da bude još gore, od nikad goreg".

Zoltan Horvat

Raditi, poslovati i ponašati se odgovorno kao privatnik, biti dokazano uspešan, al', „trn u oku" državi - mafiji kojoj se ne plaća „podrazumevajući reket", znači potpisivanje smrtne presude.

Nakon 25 dana, ničim izazvanog pritvora, i promene iskaza lažnih svedoka, pred golim i neoborivim činjenicama, Branko Samardžić - Rano, nekadašnji vlasnik firme Transpetrol iz Sečnja, koja mu je pre 9 godina bukvalno oteta i „predata" pljačkašima narodnog blaga, pušten je na slobodu iz Okružnog zatvora u Zrenjaninu. Ispostavilo se, pred napadačima koji su lažno i orkestrirano izigravali žrtve napadnutog, isprečila se, kao retko kada u ovoj zemlji, živa istina. Kao zbir nepobitnih činjenica i dokaza, koji bacaju pravu sliku na slučaj: Udružena mafija protiv Rana.

Čak 25 dana u pritvoru nevinog i nedužnog čoveka, bilo je potrebno policiji da rasvetli slučaj napada na kuću Rana 22. februara u 02,45 časova. Nakon okončanog policijskog uviđaja, koji je u ovom slučaju bio precizan, detaljan i (pre)dug, ispostavilo se da je napadač Marko Milošević (35), sa prebivalištem u Sečnju u ulici Partizanski put 2, sa nekolicinom svojih pajtosa, ostavio svoje krvave tragove, i lako prepoznatljiv DNK.

Rano je nakon tog napada i alarmiranja policije (o ovom slučaju je Magazin Tabloid pisao u prošlom broju), ekspresno uhapšen. Razlog za hapšenje su izjave u policiji lažnog napadača Marka Miloševića i čak 6 još lažnijih svedoka.

Oni su, orkestrirano uigrani, „svedočili" da su te večeri prethodno „videli" Rana Samardžića ispred kuće Marka Miloševića u ulici Partizanski put 2. Po iskazima lažnih svedoka, navodno je bušio gume na Markovom automobilu, kako je navedeno, iz osvete prema dotičnom Marku. Čak šest lažnih svedoka je tvrdilo da su baš Rana u mrkloj noći videli pored Markovog automobila.

Među svedocima je bio i Goran Lazić, trenutno visoki oficir beogradske policije, koji je potvrdio priču Marka Miloševića, ispostavlja se, njegovog pajtosa.

Da li su te večeri nešto slavili, pa se ponapijali, i rešili da se osvete Ranu, tek, tog ranog jutra je pukao i prozor na Ranovoj kući. Nakon što je bunovni Rano istrčao na ulicu, napadači su pobegli automobilom, pa je domaćin pozvao policiju. Izvršen je uviđaj, a rezultati su, nakon dvadesetak dana, bili, (ne)očekivani. Naime, na prozoru Ranove kuće, policija je pronašla tragove krvi Marka Miloševića i njegov DNK. Policajka Melinda je, ispostavilo se, profesionalno obavila posao, pa su, nakon pristiglog izveštaja, gde je konstatovano da Rano tog jutra nije bio ispred Markove kuće, Marko Milošević, Goran Lazić i 6 lažnih svedoka, ponovo pozvani u policiju.

Svi lažni svedoci su, kao jedan, promenili iskaze, rekavši da su se, eto, zabunili, da Rano najverovatnije, nije napadač, i da baš nisu najbolje videli šta se zapravo dogodilo.

Goran Lazić je takođe promenio iskaz, rekavši da baš i ne poznaje Rana Samardžića, odnosno da ne zna o kome je reč?!? Marko Milošević, napadač sa pedigreom koji je u ovom slučaju predstavio sebe kao navodnu žrtvu, od ranije poznat policiji po desetinama nasrtaja i napada na nedužne ljude poslednjih desetak godina, pritisnut dokazima, takođe je promenio iskaz.

Nakon promene iskaza svih koji su teretili Rana Samardžića za krivično delo sa pretnjom zatvora od 5 do 15 godina, Rano je, nakon 25 dana pritvora, u petak 13. marta, pušten na slobodu. Sada je u (ne)milosti tužilaštva i suda, koje već 10 godina nije u stanju da, po tužbama i podnesenim dokazima Rana Samardžića, reši slučaj otimačine Transpetrola.

Dakle, belaj za Rana se nastavlja, i vraća na igranku bez prestanka.

Goran Lazić, visoki policijski oficir je, zastupajući beogradsku privatnu fantomsku firmu Barakuda, koja je kupila deo zemljišta oko ribnjaka, i te kako poznat lik Ranu Samardžiću i sečanjskoj javnosti. U nekoliko navrata, dolazio je na sečanjski Ribnjak sa grupom od dvadesetak razbacanih momaka - razbijača, zahtevajući od Rana Samardžića, da, milom ili silom, „prepusti" Barakudi ribnjak koji je bio u njegovom vlasništvu.

Rano je, ispred firme privatne firme Nikam u kojoj je radio i koja ima pravo raspolaganja na izlov iz ribnjaka, do današnjeg branio i odbranio ribnjak od ovakvih nasrtaja, koje, niko od nadležnih nije video?!?

Prošlog septembra je Rano Samardžić, vozeći bicikl na putu Boka - Konak, neverovatnim slučajem preživeo i napad iz belog putničkog karavana, kada je nakon hitaca iz puške, sleteo i nestao u njivi zrelih suncokreta. I tada je pozvao policiju, ali, jasnih tragova za njih, nije bilo. Kao što se (ne) zna, kako se firma Transpetrol sa pozitivnim poslovnim bilansom, nakon tromesečnog Ranovog boravka u SAD-u usled ozbiljno narušenog zdravlja, našla u buli od 16,5 miliona evra, nakon čega je oteta i rasprodata (ne)poznatim kupcima na aukcijama (benzinska pumpa, silosi...).

Ne zna se ni kako je za 24 časa „isparilo" 45 hiljada tona pšenice, tužilaštvo i sud o tome ima (u fiokama) obilje dokaznog materijala. Najvažnije je, da je Transpetrol otet od vlasnika, da je u rukama pravih mešetara (Knezpetrol je postao vlasnik benzinske pumpe).

Rano Samardžić na slobodi, teško narušenog zdravlja, iščekuje nova (ne)zakazana, pa odložena suđenja povodom slučaja otimanja Transpetrola, koji je u trenutku otimanja, vredeo 26 miliona evra!!! Lažni svedoci, zastrašivanja, pucnjevi iz vatrenog oružja, koji srećom, nisu pogodili targetiranu metu, zaštićeni policijski oficiri u akciji fizičke eliminacije najjačeg privatnika u istoriji opštine Sečanj, danas jedne od najsiromašnijih opština Vojvodine, predvođene SNS rukovodstvom, koje brutalno i pljačkaški, kidiše i pelješi opštinsku kasu.

Da je Transpetrol opstao u rukama Rana Samardžića sa 100 zaposlenih, davno bi se rešio problem oko završetka izgradnje hale sportova, okončanja kanalizacije...

Voljom opštinskih kabadahija, omiljenih stranačkih preletača predvođenih predsednikom opštine Predragom Rađenovićem, danas je Sečanj carstvo nepotizma, pajtosa, alkohola po kancelarijama, vožnje službenih automobila pod dejstvom alkohola, reprezentacije koja se meri desetinama raspljačkanih miliona za kafanskim stolovima i u privatnim džepovima, tenderima gde se tandari isključivo novac svih građana iz opštinske kase, gde supruga predsednika opštine, direktorka Predškolske ustanove, 'ladno kupuje na desetine hektara plodne zemlje za keš...

Tuga, očaj, čemer, država mafijaš je tu, da, iz sve snage, pomogne totalni raspad srednjobanatske raspljačkane opštine Sečanj, sa jedva 7500 stanovnika.

Na kraju, kada sudbonosna pitanja po opstanak življa iz svih opština srednjeg Banata (iz Zrenjanina, Novog Bečeja, Nove Crnje, Žitišta i Sečnja) prate, trbuhom za kruhom, masovni odlasci celih porodica u inostranstvo, ovdašnji legendarni čelnici opština u predizbornim vremenima, uprkos vanrednom stanju, utehu u sveopštoj pustoši koju već osam godina proizvode, nalaze skriveni, u omiljenim im, restoranima.

Neki u srednjem Banatu, piju od radosti, neki od tuge, a ovi, potpisujući račune na teret opštinskih kasa, od ranog jutra.

IZVINJENJE

Najiskrenije se izvinjavamo starijem gospodinu Marku Miloševiću, istaknutom privatniku i privredniku, rodom iz Sečnja, zbog nenamerne greške u prošlom broju, kada je, slučajno, niotkuda, i bez ikakve zle namere, osvanula i fotografija sa njegovim likom. Bez obzira što se na osnovu teksta da zaključiti da je „junak" teksta, Marko Milošević, mlađa osoba, čak četrdesetak godina mlađa od njegovog imenjaka i prezimenjaka, još jednom se izvinjavamo poštovanom gospodinu Miloševiću, koji u Sečnju, i ne samo u rodnom kraju, važi za uglednog i iskusnog poslovnog čoveka.