Nenad Lemajić, profesor na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, pravi je kolekcionar političkih stranaka: Građanski savez Srbije, SPO, LSV, DSS, Vredna Mitrovica, Mitrovica Evropska regija, DS ...Podrška - Savez za Srbiju, Dosta je bilo, Pokret slobodnih građana Saše Jankovića, Stranka slobode i pravde....
Arpad Nađ
Profesor Nenand Lemajić, kojeg svi u gradu znaju po nazivu "Profesor", (a postoji i podrugljiv nadimak za njega "Šmrlja") je sa dolaskom DOS-a na vlast postao jedan od vodećih ljudi u Sremskoj Mitrovici.
I dan danas, iz senke, uz podršku svog učenika Branislava Nedimovića legalno uzima novac iz budžeta grada. Zahvaljujući njemu Branislav Nedimović je 2003. godine postao narodni poslanik DSS u Narodnoj skupštini Republike Srbije.
Za vreme Lemajićevog oca, poznatog tadašnjeg prosvetnog inspektora, postojao je Titov fond, iz kojeg su dodeljivana sredstva uspešnim studentima. Pre gašenja tog fonda na računu fonda je ostala pozamašna suma novca, koja je zahvaljujući Lemajićevim mahinacijama, završila u dobro poznatom dubokom džepu.
On nastavlja isti model sa Fondom za talentovanu decu "Atanasije Stojković" iz Sremske Mitrovice, sa kojeg je isto iskoristio pozamašna sredstva, uvek pokriven pouzdanim ljudima oko sebe.
Za predsednika Fonda je postavio Slađanu Milenković, tadašnjeg direktora Više pedagoške škole u Sremskoj Mitrovici, dok je finansije vodila njegova supruga Nada Simić Lemajić. Ogromnu količinu novca uzima i preko NVO-Udruženja građana, gde je isto postavio za predsednike svoje ljude i to:
KULTURA: Zavičajno društvo "Manjača'';Zavičajno društvo "Moja Mitrovica" SM; Centar za razvoj mladih SM-Sremska Mitrovica; Udruženje "Matije Huđi" SM; Pokret Mitrovica evropska regija SM; Društvo za zaštitu srpskog kulturnog nasleđa Sremska Mitrovica; Forum pedagoga Sirmijum SM; Udruženje građana Fruška gora; Ekološko društvo; Kulturno prosvetna zajednica opštine Sremska Mitrovica
SPORT:Sportski savez; Gradski odbojkaški savez; Ženski košarkaški klub; ŽOKS -ženski odbojkaški klub Srem
Nenad Lemajić - urednik Sunčanog sata i Spomenice Istorijskog Arhiva Srem je preko Istorijskog Arhiva Srem štampao mnogobrojne knjige u kojima je za pozamašnu sumu promovisao kako sebe tako i kolege sa Filozofskog fakulteta, na kom je predavao i na kom je studirala njegova ćerka. I tu je u Upravnom ili Nadzornom odboru od 2004. njegova supruga Nada Simić Lemajić, pre toga je bila direktor iste ustanove.
M novine, lokalni nedeljnik je godinama izveštavao o koruptivnim radnjama dotičnog. Nikad nije rešen slučaj o kojem je pisano u više navrata o pljački budžeta, kada su podnete krivične prijave protiv funkcionera Gradskog odbora DS-a dr Miroslava Kendrišića i Nenada Lemajića, kada su sredstva namenjena za redovan rad stranke DS, prebačena iz Budžeta na račun privatnog udruženja Pokreta Mitrovica evropska regija. (Arhiva M novina 20.april 2016.g.)
Mnogo ljudi je osetilo mračnu stranu diktatora zbog neslaganja sa njegovom politikom. Dragan Kaić, direktor JKP Vodovod, Sremska Mitrovica, Goran Matić- pomoćnik gradonačelnika koji se pre nekoliko godina zbog stresa i nepravde koja mu je učinjena razboleo i umro. Strašno je koliko Lemajić i Nedimović nemaju morala ni obraza, da čoveku koji nije hteo da ih vidi drže posmrtni govor, a da bi se iskupili, njegovu suprugu Živku Matić prebacuju iz biblioteke "Gligorije Vozarović", kad joj je istekao mandat direktora, u Gradsku upravu.
Nikola Stokanović, direktor Muzeja "Srem", takođe pokojni koji je osetio Lemajićev hinjski odnos prema ljudima je pominjan pre par godinama u istim M novinama, kada je došlo do sukoba ispred opštine između oca pokojnog Stokanovića i Nenada Lemajića, koji tada udara nesrećnog starca Slobodana Stokanovića koji Lemajića smatra odgovornim za smrt svog sina (M novine 24.avgust 2016)
U istom glasilu je 2015 godine objavljeno kako Lemajić, koji je u tom momentu predsednik DS-a, uplaćuje blizu 7.000 evra DSS centrali u Beogradu. Odakle običnom profesorčiću tolike pare?
Đorđo Đorđić - Predsednik Inicijativnog odbora Saveza za Srbiju, košarkaš i preduzetnik, jedan od kerbera Nenada Lemajića, preko koga drži kompletnu opoziciju u gradu, a sve u dogovoru sa naprednim Nedimovićem, kojem je na zadnjim izborima prodao 5% svojih glasova. Za uslugu kontrolisanja opozicije Lemajić nemilice isisava budžet u periodu čitave napredne vladavine.
Nenad Lemajić ima ekipu ljudi koji su bili nekada njegovi studenti i koji slepo slušaju svog profesora u izvršavanju zadataka: Ilija Nedić (Načelnik gradske uprave za obrazovanje, kulturu i sport, Nenad Radmanović, jedan od urednika Mitrovačkih novina, odnedavno zaposlen u Muzeju Srem, Tanja Poznić, (Srem gas), ljubavnica Nenada Lemajića koja je koristila više godina službeni auto za sopstvene potrebe, a stvorio je i ekipu novih DS-vaca, koje gura preko svog odanog učenika B.N. u ustanove kulture, na plate za posao koji ne obavljaju već se samo fiktivno vode godinama.
Branislav Nedimović - član DSS od 2003. Zahvaljujući Nenadu Lemajiću postaje poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srbije ,posle njegovog mandata.
Godine 2008. izabran je za gradonačelnika Sremske Mitrovice i na toj funkciji je do 2016. godine i tada (2008) je i napustio DSS, a bio je aktivan u Pokretu „Mitrovica evropska regija".
Međutim 2010. godine se učlanio u Demokratsku stranku, gde postaje veoma blizak sa Bojanom Pajtićem i na njegovu molbu će, Marka Saranovca, nekadašnjeg manekena i pravnika, zaposliti u pravnoj službi gradonačelnika u okviru Uprave za opšte i zajedničke poslove, gde Saranovac postaje alfa i omega za gradonačelnika.
Iako pravne poslove ne zna baš najbolje, ali po instrukcijama izvršava Banetova naređenja, kako vezano za mnogobrojna pravna pitanja u okviru rada lokalne samouprave, zatim koja se odnose na raspodelu budžetskih sredstava sredstvima informisanja, nevladinim organizacijama, udruženjima građana iz različitih oblasti i verskim zajednicama.
Raspodela sredstava ide po naređenju Nedimovića i ogromne količine novca dobija Sremska televizija, a direktor televizije Aleksandar Vinčić Vinča (poznat po strahovladi prema zaposlenim radnicima televizije) se gradonačelniku adekvatno zahvaljuje vinima iz Molovina, i naravno uz to i posebnom zahvalnicom u kešu.
Neposlušni članovi komisije za dodelu budžetskih sredstava za informisanje po naređenju Nedimovića bivaju kažnjeni čak i otkazom.
Kad je pukla ljubav između Pajtića i Nedimovića, puklla je i veza Nedimović -Vinčić. Ali Vinčić je zahvaljujući Nedimoviću koji mu je bio odskočna daska izgradio vinski bastion u saradnji sa Bobom Živojinovićem.
Branislav Nedimović je blagonaklon i prema familiji, i tu dreši kesu, kao da mu je u nasledstvo ostavljena dedovina.
Crkvena opština Veliki Radinci dobija najveća sredstva iz budžeta grada, a zanimljivo da je predsednik Upravnog odbora Crkvene opštine Veliki Radinci stric Branislava Nedimovića.
Inače, Nedimović je veoma odan svojoj porodici, te zapošljava sestru u opštini Sremska Mitrovica u Gradskoj upravi za budžet i finansije, zeta postavlja za načelnika Gradske uprave za socijalnu zaštitu, očuha u JKP Vodovod i tako redom, snaju rodjenog brata....
Elem, Branislav Nedimović 2011. osniva Grupu građana "Vredna Mitrovica" na nagovor svog instruktora Nenada Lemajića, koju su činili nekadašnji članovi DSS i DS odani Branislavu Nedimoviću.
Osnivači su bili i Vladimir Sanader, današnji gradonačelnik Sremske Mitrovice, Dmitar Stanišić, poslanik u pokrajinskom parlamentu i sekretar gradskog veća u vreme kada je Nedimović bio gradonačelnik, Miroslav Jokić, danas načelnik Gradske uprave Sremske Mitrovice za opšte i zajedničke poslove i Jelena Kaić.
U osnivačkom aktu piše da je udruženje osnovano radi razvijanja privrednih, političkih, obrazovnih, kulturnih, sportskih i drugih aktivnosti na teritoriji grada Sremske Mitrovice. Nepoznato je koliko je sredstava sakupilo i koje projekte vodi.
Milionska sredstva dodeljuje Slobodanau Simiću, upravniku rezervata Bara Zasavica, Titovom pioniru, koji je uspeo da dobro unovči tuđe zemljište i budžetska sredstva, što iz republičke, što iz pokrajinske i gradske kase.
Takođe, zahvaljujući nekadašnjem ministru Dragoljubu Mihajloviću je uspeo da baru pretvori u prirodni rezervat preko koga se majstorki obavljalo pranje novca.
Zahvaljujući poplavama 2014.godine koje su zadesile Grad Sremsku Mitrovicu, Branislav Nedimović uspeva da se približi Aleksandru Vućiču jer je iskoristio situaciju da se uzdigne u oslobodioca grada, iako je bio u Sloveniji, gde se bahatio (e, da li je vodio i Marka Saranovca) i stigao u grad tek kad su građani i ljudi koji su stigli iz drugih gradova odbranili grad od poplava.Ljudi bez vode i hrane su danonoćno vukli pesak i džakove.
I godine 2015. Branislav Nedimović sa velikim brojem članova "Vredne Mitrovice" prelazi u Srpsku naprednu stranku, da bi već 2016. godine postao ministar poljoprivrede i zaštite životne sredine, kao i potpredsednik Upravnog odbora Nacionalne alijanse za lokalni i ekonomski razvoj.
Branislav Nedimović ne zaboravlja svog dragog prijatelja Marka Saranovca i vodi ga u Ministarstvo, gde ga postavlja za šefa kabineta kako bi Marko bio u njegovoj neposrednoj blizini i u predasima obaveza u Ministarstvu mu utolio tela glad.
Ali Marko ne zaboravlja stare ljubavi, te povremeno između Beograda i Verone trkne i do Sremske Mitrovice, da se sretne s nekim ko baš ne ume da ćuti.
Nedimović njihovu vezu pokušava da prikrije vezom sa jednom atraktivnom crnkom zaposlenoj u Palati pravda, oh kakvog paradoksa, koja je prijavljena za porodično nasilje. A pošto Marko je prezauzet poslom u kabinetu Ministarstva , Nedimović dovodi u Ministarstvo i Vasiliju Brocić (pravnika i bivšu načelnicu Uprave za opšte i zajedničke poslove koju je svojevremeno pustio u mulj) kako bi se iskupio za načinjenu nepravdu. Tu su uz njega i nekada najozloglašeniji DS-ovci Bojan Gavrić, nekadašnji direktor Direkcije za izgradnju grada (koji se enormno obogatio za vreme svog mandata) i Aleksandar Umetić (nekadašnji pomoćnik gradonačelnika) iz Laćarka.
Branislav Nedimović poslove završava uglavnom u kafani, ranijih godina da ga svi vide kafana pored Palate pravde, a sad malo skriven u kafani u Hali sportova Pinki, sa nekadašnjim predsednikom suda Borom Pupavcem.
Bane, a za neke i Mali Bane, kako ga zovu u Sremskoj Mitrovici, kao da je sa svojim gradom vezan pupčanom vrpcom, a i želeći poput Vita de Korleonea da prati svaki potez svog trapavog kuma Vladimira Sanadera (koji je postavljen posle Vladimira Petkovića koji nije hteo da trpi teror Nedimovića), redovno u ranim jutarnjim satima postrojava načelnike, izdaje naređenja i demonstrira svoju samovolju.
Oni koji ne slušaju vrlo brzo bivaju smenjeni kao Željko Novaković (načelnik uprave za socijalnu zaštitu), Mirjana Pevac (načelnik obrazovanja) i dr.
I mudrom politikom Branislava Nedimovića grad cveta i napreduje, fabrika Metalfer udaljena od grada nekih dva tri kilometra truje li truje građane, Gradski Bazen postaje takoreći privatno vlasništvo Aleksandra Gavrilovića (nekadašnji DS) je dostupan građanstvu samo kad on nema termine plivanja, zatim podvožnjak čija izgradnja je petostruko naplaćena u odnosu na realnu cenu, a da se ne priča o problemima građanstva koje živi u tom delu grada prilikom padavina i katasrofe koja se dogodila i Domu učenika u toku obilnih padavina u proleće 2019. godine, iz razloga što podvožnjak nije adekvatno izgrađen, te su objekti u blizini poplavljeni fekalijama.
Može se reći da je Mitrovica metropola, jer ima više kružnih raskrsnica nego Beograd, a tek kej koji je preuređen u jesen 2019. je evidentno pranje novca i pokušaj da se građanima zamažu oči, kao i restauracija iskopina na Žitnom trgu, koja predstavlja neviđeni vandalzam.
Ništa loše nije morao da uradi tim Branislava Nedimovića na čelu sa fikusima koji se za ništa ne pitaju, Vladimirom Sanaderom (gradonačelnikom) i Svetlanom Milovanović (zamenikom gradonačelnika, koju Nedimović priprema za budućeg gradonačelnika) za Sremsku Mitrovicu, dovoljno je što je dozvolio da se zamalterišu iskopine. Petar Milošević, čuveni arheolog bi ponovo umro kad bi to video. Što ne učiniše Vandali, učiniše oni.