Zvezde
Nezaboravni XX veka Holivuda (16)
Veliki ekran život znači

Dopisnik Tabloida iz Londona Sandra Skoko izdala je knjigu o dvadesetom veku Holivuda i nezaboravnim ličnostima ove filmske prestonice. Uz njenu saglasnost objavljujemo najzanimljivije delove iz ovog obimnog i bogato ilustrovanog dela. Na preko 650 strana, počev od Etel Barimor, Me Vest, Marlen Ditrih i Grete Garbo, završno sa Nikolasom Kejdžom, Bredom Pitom, Demi Mur, Endi Mekdauel i svim važnijim zvezdama današnje filmske industrije, autorka je sa mnogima od njih napravila intervjue i pretočila ih sa ostalim obimnim istraživanjem u izdavački podvig

Piše: Sandra Skoko

Rođena kao Judith Tuvim 21. juna 1922. u New York Cityju, New York, kao jedino dete od majke Helen (učiteljice klavira) i oca Abea. Judy Holliday (Džudi Holidej), postaje nezaboravna, zahvaljujući ulozi Billie Dawn, u filmu "Born Yesterday" 1950, u kome igra uz Williama Holdena i za koju osvaja najveće priznanje Američke filmske akademije - Oscara u kategoriji Best Actress. "Do me a favor, will ya, Harry? Drop dead!" ("Učini mi uslugu, oćeš li Harry? Padni mrtav!"). Ova rečenica koju je Judy u filmu izgovorila, još uvek donosi osmehe. Judy Holliday bila je jedna od najšarmantnijih, najzanosnijih i najpametnijih "glupih plavuša", koje su se pojavile na filmskom platnu. Film "Born Yesterday" doživljava i rimejke 1993. u kome je Melanie Griffith uspešno preuzela ulogu Judy Holliday - "glupe plavuše", koja postaje obrazovana i emancipovana zahvaljujući Donu Johnsonu, odnosno Williamu Holdenu.
Ko je bila Judy Holliday? Kada je Judy imala četiri godine, majka je upisuje u baletsku školu, a dve godine kasnije roditelji se razvode i Judy ostaje uz majku. Po završetku srednje škole, Judy odlazi na Yale Drama School, no kako je tamo odbijaju, nalazi tehnički posao u Orson Welles' Mercury Theater. Postepeno, počinje da dobija uloge u predstavama tog pozorišta, a potom odlazi na gostovanja po teatrima Bostona, Philadelphije, Washingtona DC i u New York Cityju. Nakon tako stečenog iskustva, Judy odlazi u Hollywood i dobija prvu ulogu u filmu, "Greenwich Village" 1944. godine. Iz nekog razloga, umesto na filmsko platno, veći deo onoga što je snimljeno završava u korpi za smeće. No, Judy se ne predaje i iste godine snima još dva filma: "Something For the Boys" i "Winged Victory".
Završivši snimanje ta dva filma, Judy se vraća u New York, gde nastavlja pozorišnu karijeru. Trebalo je da prođe pet godina da bi se Judy vratila u Hollywood, a razlog tome bila je uloga u filmu "Adam's Rib" 1949. godine. Kada je Columbia Pictures otkupila prava za snimanje filma "Born Yesterday", Harry Cohn originalno je želeo da Rita Hayworth igra ulogu Billie Dawn. No, zahvaljujući Judynoj izvanredno odigranoj ulozi u filmu "Adam's Rib", dobija ulogu u filmu "Born Yesterday" 1950. godine. Zahvaljujući ovoj ulozi, Judy osvaja Oscara u kategoriji Best Actress. Vrata Hollywooda postaju širom otvorena. Po završetku snimanja filma "The Marrying Kind" 1952, Judy dobija poziv od Un-American Activities Committee, na "razgovor" i saslušanje. Joseph McCarthy, senator iz Wisconsina, tvrdio je kako ima listu komunista koje treba zaustaviti i ukloniti iz sveta šou-biznisa. U zbilji, nikakva lista nije postojala. U to vreme vladala je suluda opsesija kako će komunisti zauzeti i "isprljati" Ameriku i McCarthy je samo pokušavao da uzdgbe svoje ime i izvuče nekakvu korist iz svega toga. Srećom, Judy Holliday ne dospeva na hollywoodsku "crnu listu" i sve se mirno završava. Potom slede filmovi "It Should Happen to You" 1954, zatim, "The Solid Gold Cadillac" 1956. i, konačno, zadnji film "Bells Are Ringing" 1960. godine. Karijera Judy Holliday trajala je samo deset godina, tokom kojih šef Harry Cohn, iz Columbia Pictures, nije znao šta da radi sa ovom glumicom. Karijeru je započela Oscarom, a završila mjuziklom. Jednostavno, bila je i suviše dobra i previše neukrotiva da bi bila smeštena u hollywoodske kalupe.
Za kratko vreme postigla je ono što neke glumice tokom čitave dugogodišnje karijere nisu u stanju da postignu u ovom gradu. Zvezda koja je igrala u samo jedanaest filmova, Judy Holliday, uvek je govorila da nije hollywoodski tip i vraćala bi se u New York, kad god bi prvi avion bio dostupan. A što se tiče "glupe plavuše", želela bih da napomenem da je koeficijent inteligencije Judy Holliday bio sto sedamdeset dva (172), a to je koeficijent GENIJA! Nažalost, ova vrsna i fenomenalna glumica dobija dijagnozu raka dojke i nakon petogodišnje borbe umire, samo tri nedelje pre 44. rođendana, 7. juna 1965. u New York Cityju. U privatnom životu, Judy Holliday bila je u braku sa Davidom Oppenheimom, (izvođačem klasične muzike), od januara 1948. pa sve do smrti 7. juna 1965. godine. Sa Oppenheimom dobija sina Jonathana, koji je rođen novembra 1952. godine.

Zavodljiva

Kao cool brineta, hrapavog, zavodljivog glasa, Lauren Bacall imala je dvadeset godina kada je učila Bogarta kako se zviždi, u filmskom debiju "To Have and Have Not", zarobivši njegovo srce za večita vremena. Danas je Lauren jedna od najstarijih dama hollywoodske filmske elite, zadržavši sav sjaj, držanje, ugled, odmerenost i glamur, koji su je i načinili zvezdom prošlog veka.
Rođena kao Betty Jean Perske, u New Yorku 1924, Bacall, inače jevrejskog porekla, rasla je prvo uz majku i baku, a potom uz majku i očuha. Po završetku ženskog internata u rangu srednje škole, Bacall odlazi na studije glume, radeći u slobodno vreme kao manekenka i model, kako bi mogla da obezbedi plaćanje studija. Međutim, supruga Howarda Hawksa spazila je Bacall na naslovnoj strani "Harper's Bazaar" magazina i uručila joj glavnu ulogu, zahvaljujući kojoj i postaje zvezda, uz Humphreya Bogarta, u klasičnom trileru "To Have and Have Not" 1944. godine. Lauren Bacall postaje lični proteže Howarda Hawksa, no iako je bila top cover girl i pohađala studije glume, njeno glumačko iskustvo bilo je nedovoljno u trenutku dobijanja prve i glavne uloge.
No, to nije predstavljalo problem - uspeh je bio zagarantovan. Romantične varnice počele su leteti između nje i Bogarta, nakon samo tri nedelje od početka snimanja. Bogart počinje sa izlivima ljubavi prema Bacall i u privatnom životu iza kamera, dok je Howard Hawks besneo i pretio da će poslati Bacall jeftinijem Monogram studiju. Bacall je bila u suzama, jer zvezde koje će postati najhvaljeniji hollywoodski bračni par, bejahu duboko zaljubljene, uprkos dvadesetpetogodišnjoj razlici u godinama. Bogart je bio pri razvodu trećeg i najgoreg braka sa Mayo Methot, a Bacall nikad pre nije bila zaljubljena. Bili su perfektan par. Hawks je mogao besneti koliko mu je volja, uvidevši koliko je brzo izgubio kontrolu nad svojim novim otkrićem, ali nije bio toliko lud da ne izvuče profit iz te, toliko očigledne i pred kamerama lako uočljive seksualno-hemijske privlačnosti.
Ko bi zaboravio Bacallinu legendarnu rečenicu iz tog sudbonosnog, prvog filma: "You know how to whistle, don't you Steve? You just put your lips together and blow." ("Ti znaš kako se zviždi, zar ne Steve? Samo spojiš usne i duneš."). Hawks još jednom spaja Bogarta i Bacall u tim, pre njihovog venčanja 1945, u filmu "The Big Sleep". Njihovi drugi zajednički filmovi "Dark Passage" i "Key Largo" nisu imali magiju ranijih ostvarenja, ali van scene, život Bogartovih bio je izuzetno sretan sve do Bogartove smrti od raka grla 14. januara 1957. godine. Tom prilikom, Bacall je izjavila: "Niko nikada nije napisao bolju ljubavnu priču od one koju smo doživeli Bogie i ja." Od Bogartove smrti, njen život uzima drugi, ne tako lak pravac. U trideset trećoj godini, Bacall postaje udovica i samohrana majka dvoje male dece. Trebalo je izvesti na put sina Stephena (koji je tada imao osam godina) i kćer Leslie. Bacall počinje s oživljavanjem karijere. U privatnom životu, sledila je kratkotrajna afera sa Frankom Sinatrom, a potom 1961. brak sa Jasonom Robardsom, sa kojim Bacall rađa sina.
Međutim, ova bračna veza trajala je samo do 1969. godine. Od tada pa do današnjih dana, Lauren Bacall savim je zadovoljna živeći sama u New Yorku, putujući i snimajući filmove, noseći titulu najglamuroznije bake Hollywooda. Tokom 1997. stiže i Oscar nominacija u kategoriji najbolje glumice u sporednoj ulozi, u filmu "The Mirror Has Two Faces". Iako nije osvojila Oscara, prva i jedina nominacija tokom čitave karijere označava da je ipak donekle pristupila Oscarovom holu slave i veličanstvenih. No, sa Oscarom ili bez njega, Lauren Bacall je davno ušla u svet veličanstvenih i nezaboravnih diva.

Oproštaj na Božić

Rođen kao Dino Paul Crocetti 7. juna 1917. u Steubenvilleu - Ohio, Dean Martin (Din Martin), bio je drugi sin četvoročlane, dobrostojeće italijanske imigrantske porodice. U šesnaestoj godini napušta školu, postaje bokser, a potom krupije, pre no što dolazi do otkrića koje menja čitav njegov život. "Najbolja stvar koja mi se ikad desila", izjavljuje jednom prilikom Dino, "bila je kad sam otkrio da mogu da obučem odelo i zaradim pare pevajući. To i radim čitav život." Tokom 1940. menja ime u Dean Martin, peva po noćnim klubovima i dve godine kasnije, sklapa brak sa Elizabeth MacDonald. Devet meseci kasnije dobija sina, Deana Martina Jr-a. Životni stil pevača po noćnim klubovima, odvodi Deana 1946. u "500 Club" u Atlantic City, gde upoznaje mladog komičara po imenu Jerry Lewis.
Prijateljstvo prerasta u partnerstvo i u roku od dve godine osvajaju Hollywood - film, radio i svet. Tokom njihovog timskog rada, Dean i Jerry snimaju šesnaest filmova. Početkom 1950-ih, Dean se razvodi od Elizabeth i stupa u brak sa Miss Miamia, Jeannie Biegger, a 1956. tim Martin/Lewis se raspada. Tokom 1960-ih, počinju godine bančenja, života po noćnim klubovima, sklapanje prijateljstva sa Frankom Sinatrom, formiranje "Rat Pack" družbe i evolucija u potpunu multimedijsku zvezdu. Snimivši preko dvadeset hit albuma u periodu od 1962. do 1972, Dean stvara legendarne šlagere italijanskog melosa, kao: "You're Nobody 'Til Somebody Loves You", "That's Amore", "Everybody Loves Somebody" i dr.
Dokazavši kako zna i da glumi, ulogom u filmu "The Young Lions" 1957, Dean Martin nastavlja i uspešnu filmsku karijeru bez Jerrya Lewisa. No, od 1970-ih, događaji u privatnom životu kreću nizbrdo. Dean se 1972. razvodi od Jeannie i ženi se sa Miss U.S.A. - Kathy Hawn, ali se i taj brak završava 1976. godine. Sin jedinac, Dean Martin Jr.. gine 1987. u avionskoj nesreći blizu Palm Springsa, (na istom mestu gde je poginula majka Franka Sinatre, u avionskoj nesreći deset godina ranije), i Dean Martin pada u depresiju, gubeći volju za bilo čim. Nikada ne prebolevši sinovljevu smrt, Dean Martin utapa se u piću i samoći. Dobivši oboljenja jetre, bubrega i rak pluća, Dean Martin umire na sam dan Božića, za vreme božićnog ručka, 25. decembra 1995. godine.

Nije vreme

Kao i kod mnogih komičara, Sellersov talenat da zasmejava publiku nije se širio dalje od filmskog platna i pozornice. U privatnom životu, ovaj glumac patio je od hronične depresije, melanholije, boreći se i protiv samoubilačkih poriva. Nezaboravni Inspector Clouseau, Peter Sellers rođen je kao Richard Henry Sellers, 8. septembra 1925. u Hampshireu - Engleska. Pod uticajem manipulativne majke, pohađa Miss Whitney's School of Danckng i Madame Vacani's Dancing Classes u Londonu. U šesnaestoj godini počinje da svira bubnjeve za razne džez grupe, nakon čega 1943. odlazi u marince i tamo nastavlja da zabavlja vojnike tokom vojne službe. Ubrzo potom, Sellers upoznaje engleske komičare Spikea Mulligana i Harrya Secombea, pa njih trojica uspešno lansiraju radio-šou pod nazivom "The Goon Show", početkom 1950-ih godina. Debi ulogu ostvaruje u filmu "Penny Points to Paradise" 1951. godine.
Uprskos popularnosti radio-šoua i seriji malih ali efektivnih uloga u filmovima kao: "The Smallest Show on Earth" Sellers nije postao zvezda u Britaniji, sve dok nije zaigrao 1959. u filmu "I'm All Right, Jack". Nakon toga, odlazi u Hollywood, gde dobivši ulogu trapavog, šeprtljastog i sklonom nesrećama inspektora Clouseaua, u filmu Blakea Edwardsa, "The Pink Panther" 1963., nailazi na svetsku slavu i uspeh. Malo je znano, ali inspiraciju za Clouseauov izvitoperen francusko-engleski način govora, Sellers dobija slušajući frizera princeze Margaret. Serija nastavaka "The Pink Panther" filmova, bukvalno ga vezuje i poistovećuje sa likom trapavog inspektora, do kraja života.Iako je Sellers bio dva puta nominovan za Oscara, u kategoriji Best Actor, za uloge u filmovima "Dr. Strangelove"1964. i "Being There" 1979., nikada nije osvojio jednog. Prvi brak sa Anne Howe trajao je od 1951. do 1961. godine.
 Zatim, tokom 1964., ubrzo nakon sklapanja drugog braka, sa glumicom Britt Ekland, Sellers doživljava jak srčani udar. Tom prilikom, biva proglašen klinički mrtvim i doživljava vantelesno iskustvo, pokušavajući da dodirne ruku koja mu je pružana iz svetlosti. No, glas ga odvraća rečima: "Nije vreme. Idi i završi započeto. Nije još vreme." Iako vrlo neraspoložen nakon povratka u život, Sellers nastavlja dalje, a brak sa Britt biva okončan 1968. godine i njihova kćer ostaje uz majku. Potom sledi treći, kratki i neuspeli brak sa Mirandom Quarry, da bi se 1977. oženio po četvrti put, ovoga puta sa mladom glumicom Lynne Frederick, sa kojom ostaje do smrti, od drugog srčanog udara 24. Jula 1980. godine. Na njegov izričit zahtev u testamentu, na sahrani je svirana pesma Glenna Millera, „In the Mood". Ovu pesmu je tražio ne samo zato što je nije mogao podneti, već stoga i što je smatrao i: „prilično neprikladnom i samim tim odličnom za takvu situaciju".

                                                                                                                           (Nastaviće se)