Pančevo

Lažni rođaci Mirjane i Radeta Markovića i pored 100 krivičnih prijava i dalje kradu

Kokošari sa više biografija

Jedna neverovatna priča o braći Marković iz pančevačkog sela Crepaje, koji su pljačkom i prevarom stekli silno bogatstvo, više govori o naivnosti građana Pančeva, nego što govori o njihovoj kriminalnoj veštini. Kako su ustvari, od krađe seoskog kukuruza do lažne veze sa ličnostima iz bivšeg režima, braća Marković postali uspešni poslovni ljudi i nesuđeni zetovi narodnih poslanika...

Mile Ješanov

Braća Predrag i Nenad Marković su nepoznate ličnosti iz južnobanatskog sela  Crepaja. Sa ocem Dobrosavom držali su farmu pernate živine i zakupljeni objekat DP Panonija iz Crepaje.
U to vreme su od više seljaka na prevaru preuzeli veće količine kukuruza, koji su im zbog toga nekoliko dana traktorima zagradili ulaz u farmu. Markovići su onda, pod okriljem noći, i preko improvizovanog sporednog izlaza sa živinom pobegli iz Crepaje ojadivši seljake neplaćanjem kukuruza!
Zbog prezimena, u prethodnom periodu su insistirali na priči kako su rođaci Mire Marković ili Radeta Markovića, a u postoktobarskom periodu su se pozivali na prijateljstvo sa Radetom Bulatovićem i ministrom Bubalom.
Ovakvo reklamiranje uz poslovično plasiranje neistina naišlo je na prijem kod naivnih žitelja Pančeva, željnih dodvoravanja autoritetima.
Uspeli su da više od decenije slove kao ljudi sa strašnim vezama u vrhu državne vlasti. I pojedini lokalni političari su im se intenzivno dodvoravali, jer su zauzvrat očekivali da im Markovići, trasiraju pozicije u vrhu vlasti" u Beogradu.
Ovi blizanci, slični kao jaje jajetu, inače "dokazani" pravnici sa diplomom iz Kragujevca, posle prvih prevara sačekali su par godina i 2003. godine sa ocem Dobrosavom i majkom Cvijetom, udarili su na Pančevačke firme po svim frontovima.
Finansijski uspon kreće od brutalne pljačke poljoprivrednog preduzeća Dolovo u jesen 2004. godine kada su svoj deo proizvodnje na koji su imali pravo po ugovoru o zajedničkoj proizvodnji na 1500 ha prodali za gotovinu mimo uplata na račun svoje firme.
Ne lezi vraže, ovom prilikom su za gotovinu prodali i žitarice koje su po istom ugovoru pripadale pomenutom preduzeću iz Dolova. U jesen 2004. god. nije bilo nikoga da im se suprotstavi pitanjem, "gde je naš deo proizvodnje" pa su tada sklopili ugovor sa ovim preduzećem i uzeli u zakup celokupnu firmu sa 3300 ha plodne zemlje, farmu sa 300 krava muzara i farmu svinja sa oko 3000 grla, a sve za "tričavih" 6.000.000 dinara.
Uzgred rečeno ni ovih šest miliona nikada nisu uplaćeni. Samo unovčavanjem roda za 2003. godinu pljačka preduzeća je iznosila blizu milion evra. Pljačka se nastavlja daljom "proizvodnjom mleka, stoke i žitarica" gde nesmetano preuzimaju celokupnu proizvodnju godišnje vrednosti od oko 3.000.000 evra koju neštedimice, korak po korak, naplaćuju bez evidentiranja u svoju korist.
Iznos prvobitno ostvarenog keša koriste za kupovinu firme Seme Tamiš za 330.000.000,00 dinara gde u kešu uplaćuju prvu od 6 rata u iznosu od 55.000.000,00 dinara koji su unovčeni, dakle u Dolovu.
Dalje je sve bila stvar rutine. Svaka sledeća rata otplate lako se ostvaruje kroz neevidentiranu proizvodnju u Dolovu i u ovoj novokupljenoj firmi.
Ćutanje Agencije za privatizaciju po pitanju privatizacije DPP Dolova je vrlo simptomatično. Odlaže se od roka do roka uz obrazloženje da zemljište nije katastarski razgraničeno.
Ustvari, namešta se nova procena kapitala a imovina se korak po korak iznosi na adresu braće Marković. U međuvremenu, po principu sticanja para kroz neevidentiranu proizvodnju, kupuje se i respektabilno preduzeće Vojvodina iz Starčeva. Predhodno je pokretna imovina iz Dolova "počišćena" kroz sudske presude u korist Nenada i Predraga Markovića.
Dakle, ovde u Dolovu proizvodim, nosim proizvodnju, zadužujem firmu preko fiktivnih računa i zaduženja, tužim sudu, ne žalim se na presude i nesmetano nosim u svoju drugu firmu kao obaveznu investiciju.
I tako se u Dolovu sada nalazi nešto stoke koja je popisano vlasništvo brace Marković i njihove firme Mlintestcoop. I svuda u pričama ,,pomažu" pomenuti politički autoriteti iz Beograda...
Ovakve laži lepo prolaze u Pančevu pa se lokalni političari lepe kao "muve na lepak". Čak kreće i ozbiljna emotivna veza, inače oženjenog Nenada Markovića i kćerke predsednika regionalne komore iz Pančeva, a rođaka narodnog poslanika republičke skupštine iz vladajuće koalicije Srđana Mikovića!
Veza se kruniše ,,opštinskim detetom" ali oženjeni Nenad se naravno izmiče a naročito iz straha od regularnog tasta, inače bivšeg voždovačkog mangaša, sada uglednog beogradskog biznismena.
U međuvremenu, Markovići se vraćaju na stari teren, u Loznicu, gde sa ortakom kupuju Autoprevoz.
Naravno, ortakluk traje kratko, ortaka izbacuju iz posla, a sudski postupak po prijavi ortaka nikako da krene svojim tokom. U Loznici Dobrosav Marković je nekada bio načelnik za urbanizam, zadužio se kod ljudi privatno pa su ga nakon povratka u Loznicu sačekali redovi poverilaca.
I ovaj problem se rešava iznajmljivanjem privatnog obezbeđenja. Kažu dobro upućeni iz Loznice da su se Markovići pojavili u ovom gradu posle bekstva iz rodne Pađine kod Bijeljine gde su takođe izvarali masu građana.
Meštani Pađine se čude kako im niko za vreme rata "nije šibnuo zolju u tvrđavu" koju su izgradili u Pađini i koja im služi kao pribežište kod bekstva, kad god se kriju prilikom potraga organa iz Srbije. Inače, Markovići su državljani BiH pa i kada budu locirani od srpskih organa, ne bivaju izručeni. I tokom bekstva od srpskih organa, kreću se po Srbiji jer u posedu imaju više setova falsifikovanih isprava.
Kako su, po istom principu, u međuvremenu kupili i Poslovni sistem Tamiš iz Pančeva, tek sada kreću fiktivni računi u međusobnim odnosima njihovih firmi i Dolova, koje je u međuvremenu na aukciji ispred Markovića kupio njihov kum, izvesni Žeželj iz Zemuna koji se u Dolovu pojavio samo prilikom ulaska u posed nakon privatizacije. Nenad Marković i tu vodi kolo.
Uprkos intervencijama, PU Pančevo je pokrenula provere poslovanja Markovićevih firmi, a što je rezultiralo hapšenjem većine direktora ili bekstvom nekoliko direktora a i samog Nenada Markovića.
Pojedini direktori su proveli više meseci u pritvoru, a ostali su nakon višemesečnog skrivanja, uprkos raspisanim poternicama puštani da se brane sa slobode, a nakon izjava kod sudije, i sam Nenad Marković, pod tretmanom poternice, dolazi kod istražnog sudije Nedeljka Martinovića koji ga pušta iako je bio u obavezi da ga smesti u pritvor!
Uzgred je u predmet proturio belešku da je to uradio u dogovorom sa inspektorom policije što se nakon suočavanja u policijskoj upravi ispostavilo kao laž. Čaršija bruji o zloupotrebi sudije Nedeljka Martinovića, naročito što mu ovo nije prvi slučaj zloupotrebe. Pitanja se sama nižu:
- Zašto sudija Nenadu Markoviću nije odredio pritvor kada je poternica bila na snazi?
- Kako je sudija dao predlog Veću da se složi sa njegovim puštanjem i tako retroaktivno verifikuje njegovu odluku?
- Da li je zbog toga ubacio službenu belešku sa lažnim sadržajem u sudske spise?
- Zašto ga sada po ovom pitanju štiti predsednik suda i koje međusobne usluge se pokrivaju?
- Zašto je na isti način kao Nenada Markovića, pustio na slobodu i Markovićeve direktore Antona Kajtazija i Vladu Čardakliju koji su zbog poternice bili u bekstvu?
- Zašto su druge sudije zbog manjih propusta smenjivane?
U privatizaciji lokalnog, vrlo čitanog i tiražnog lista Pančevac, majka braće Marković se za dva stola i tri kompjutera isprsila sa 181.000.000 dinara. Čaršija bruji da su u ovoj priči u igri i lokalni biznismen sa poništenom privatizacijom UTP Sloboda, nesuđeni tast Nenada Markovića i poslanik iz republike, a građanin ovdašnji.
Naravno, veze se negiraju, ali operativna saznanja policije govore drugačije. Cilj ove privatizacije je, pošto je list morao biti kupljen po svaku cenu, formiranje mišljenja građana Pančeva i okoline prilikom sledećih izbora za lokalnu i republičku vlast. Svesni su pojedini građani da mediji formiraju mišljenje, a ovaj put i formiranje glasačkog mišljenja.
Kažu operativna saznanja policije, a građani se pitaju.
Protiv članova porodice Marković do sada je podneto oko 100 krivičnih prijava, samo u Srbiji, bez BiH, a isti i dalje nesmetano privatizuju preduzeća sa opranim parama. Uprkos i osuđujućim presudama i boravku u zatvoru, članovi porodice polako preuzimaju kapital grada. Laži i prevare kao karakterna osobina cele familije polako se raskrinkavaju, ali kapital će izgleda nadvladati zdrav razum. Saga o ovoj porodici nastavlja se ponovnim sklanjanjem Nenada Markovića iz vidokruga policije jer su u toku nove provere njegovih firmi, a vezano za počinjene zloupotrebe i pranje novca.