Tragom vesti

Otimačina državne imovine: državno trkalište Hipodrom Beograd, žrtva udruženog zločinačkog poduhvata

Jači od jahača

Svi gradonačelnici Beograda od 5. oktobra 2000. godine naovamo, imaju isti cilj - zatvoriti Beogradski hipodrom, oteti imovinu i pretvoriti sve u gradsko građevinsko zemljište. Kako prethodni tako i sadašnji gradski poglavari, jednodušno izjavljuju da ih sudbina slavnog beogradskog hipodroma i tradicija konjičkih trka ne interesuju. Interesuje ih samo pljačka. U ovoj sadističkoj kampanji, uperenoj protiv kosmopolitskog duha Beograda i njegovog nasleđa, najžešći su gradonačelnik Siniša Mali i njegov menadžer Goran Vesić. Hoće li Hipodrom preživeti i ovu bahatu bandu, kao što je preživeo i neke prethodne?

Milica Grabež

Hipodrom kod Careve ćuprije jedan je od najstarijih sportskih objekata u Srbiji i Skupština Srbije ga je proglasila kulturnim dobrom od izuzetnog značaja za Srbiju (SL. glasnik.47/87). On je i najvažniji trenažni trkački centar jugositočne Evrope. Hipodrom kod Careve ćuprije otvoren je na Vidovdan 1914. godine, ogranizacijom prvih konjičkih trka. Ukazom Kralja Aleksandra Karađorđevića od 15.11.1920 Dunavskom kolu jahača "Knez Mihailo" (osnovanim 1890) ustupljeno je državno zemljište na besplatno korišćenje za period od 75 godina, radi podmirenja zemaljske potrebe u stvaranju stalne staze za javne galopske trke! U članu 4. pomenutog ukaza piše: "...ako niko ne produži poslove preostalog društva, ovo imanje sa svim podignutim građevinama vraća se državi!"

Prilozi dokazuju pravno i činjenično stanje Državnog hipodroma Beograd, a to je da su najviši Državni organi (nekadašnje Jugoslavije, koju je Srbija pravno nasledila) dodelili - izdali u zakup državno privredno zemljište Dunavskom kolu jahača "Knez Mihajlo" (od 1948. Konjičkom Savezu Jugoslavije), tj. galopskom i kasačkom sportu za razvoj engleskog punokrvnog galopskog konja, američkog, francuskog i svih drugih vrsta kasačkih konja za njihovu selekciju i odabir najboljih priplodnih grla kroz trke. I tako je bilo sve do 2000. te godine, kad su krenule uzurpacije od glavnih gradskih otaca tj. celokupne vrhuške DOS-a.

Prvo je Dragoljub Marković sa svojim surčincima na silu smenio Dragoslava Ražnjatovića, dotadašnjeg direktora za ogranizovanje trka i klađenja. Zatim je tadašnji gradonačelnik Beograda, Nenad Bogdanović, doneo odluku da preuzme restoran "Pastuv" (naš konjarski objekat koji se nekada zvao "džokej klub"), prenese ga na grad Beograd i gospodina Dojčinovskog. Napominjemo da je hipodrom Beograd od izdavanja tog objekta prihodovao svake godine po 25.000 evra. Isti gradonačelnik je oktobra 2004. doneo rešenje o oduzimanju hipodroma zbog navodno "nenamenskog upravljanja zemljištem i objektima". Pomenuto rešenje je odbijeno presudom iz 2006. godine, ali oni su smislili i sledeću prevarnu radnju!

Naime, 2007. godine, poslata je zamenica gradonačelnika, Radmila Hrustanović, da u Konjičkom savezu Srbije "lobira" preuzimanje organizacije trka na Beogradskiom hipodromu od strane grada Beograda, uz obećanje da će za godinu dana podići Beogradski hipodrom "na svetski nivo".

Upravni odbor Konjičkog saveza Srbije je to prihvatio i predao je 2008. isključivo organizaciju trka gradu Beogradu. Nakon toga su gradske vlasti rekle da grad Beograd ne može da organizuje trke i napravili su "Javno preduzeće hipodrom Beograd" sa statutom po kojem to isto javno preduzeće radi sve sem ogranizacije trka i klađenja! Takođe, 2008. godine, smanjili su nagradni fond za galopske trke sa 230.000 evra na 180.000 evra, a naredne godine na 130.000 evra pa zatim na 110.000 evra.

Smanjivali su svake godine i broj trkaćih dana a tokom 2015., 2016., 2017. i 2018. grad Beograd i ne pomišlja da održi nijedan trkaći dan. Sadašnji gradonačelnik Siniša Mali otvoreno kaze da ga hipodrom i trke ne interesuju a obećali su da će odmah obnoviti tribine, ponovo otvoriti kladionicu (jer je ona glavni izvor prihoda) i "dići hipodrom na svetski nivo".

Ništa od toga se nije dogodilo, svi gradonačelnici od 5.oktobra 2000. godine imaju isti cilj - zatvoriti Beogradski hipodrom, oteti imovinu i zemljište i pretvoriti ga u gradsko građevinsko. Tako je i došlo je do drske uzurpacije i zemljišta i objekata na državnom trkalištu hipodroma u Beogradu. Koliko to daleko ide govori i činjenica da su gradske vlasti u svim savezima (Konjički Savez Srbije, Galopski Savez Srbije, Udruženje za kasački sport Srbije) obrlatili i kupili postojeće rukovodstvo a i postavili svoje ljude na rukovodeća mesta, što je dovelo do toga da konjari nisu u mogućnosti da sazovu sastanak i pokušaju da preduzmu pravne mere za spas Beogradskog hipodroma i državne privredne grane.

Beogradske gradske vlasti same smišljaju razne razloge zasto hipodrom ne funkcioniše iako bezdušno koriste nasu imovinu izdatu u zakup u vrednosti od 150.000 evra godišnje. Pored svega navedenog u zadnjih par godina (pokušavajući da nas sto lakše i u tišini oteraju) počeli su na drzak način da nam izdaju - naplaćuju staze, štale i ostale objekte koji nama pripadaju po svim pravnim i Ustavnim zakonima. Grad Beograd nema nikakva prava na imovinu hipdroma Beograd, njihovo jedino pravo i obaveza je da ogranizuju trke i klađenja na trkama. Na žalost, grad Beograd je to tražio i to mu je Upravni odbor Konjičkog saveza Srbije dao bez konsulatacija sa upravnim odborima Galopa i kasa koji su jedini nadležni.

O daljoj sudbini hipodroma Beograd i državnoj privrednoj grani, isključivo država Srbija - skupština, sa galopskim i kasačkim ogranizacijama ima pravo da odlučuje.

U štalskom krugu hipodorma, Zoran Janjušević - koji nema nikakvih pravnih osnova biti u štalskom krugu, na silu i uz svesrdnu pomoć svih gradskih otaca od 5. oktobra 2000., pa do danas, ruši dve štale, vlasništvo Dunavskog kola jahača "Knez Mihajlo" koje su izgrađene 1920. godine i pravi svoje lične objekte gde pri tome uzurpira najmanje jedan hektar zemljišta u državno zaštićenoj zoni. Na tom prostoru izgrađuje otvoreni i zatvoreni manjež koji prihoduju oko 130.000 evra njemu lično plus kafe bar veličine 130m2 koji takođe prihoduje prilično. Janjušević iznajmljuje štale i manjež (otvoreni i zatvoreni) za rekreativne, zabavne i preponske konje - znači za konje koji nisu ni galoperi ni kasači pa prema tome nemaju ni prava da se nalaze na Beogradskom hipodromu. Protiv Z. Janjuševića pokrenut je sudski spor avgusta meseca 201l. g.

U presudi veća Višeg Suda u Beogradu kojim je presedavala Maja Marinković piše da Konjički savez Srbije sa asocijacijama za galopski i kasački sport nema pravni interes da podnosi žalbu a time i tužbu. Potpisnici su žalbom hteli da ukažu na malverzaciju da je tužena firma "Corpo doo" ul. Sremska br.6, Beograd, još 23.05.2012. izbrisana iz registra i početkom 2013. promenila ime u "Ferro corp. doo" Beograd - Palilula, sa istim matičnim brojem bez imovine, koja je osnovana 2006. godine a kasnije je celokupnu imovinu 100% prenela na stranu firmu "Kevnet development" sa reg. matičnim brojem 62075 na adresi New Road 35, Belize City, Belize.

Dunavsko kolo jahača ''Knez Mihajlo" koristi to državno zemljište od 28. juna 1914. kada su održane prve trke, što sa datumom donošenja presude Višeg suda 17.12. 2015. iznosi 101 godinu i šest meseci u punoj eksploataciji za prvobitnu namenu, a fiktivna Firma "corpo doo" sa navodnom delatnošću "brodogradnja" tek tako upada na hipodrom i zida objekte bez ikakve dozvole i to za konje namenjene za obično jahanje, rekreaciju i zabavu...Sve to je praćeno opasnim pretnjama od strane uzurpatora Zorana Janjuševića i sve se nalazi u spisima suda.

Eto kako kriminalna, nasilna i nezakonita radnja može da postane "legitimna" ako se dobro plati. Kako zaštiti državnu imovinu u zaštićenoj zoni, proglašenu za teritoriju od opšteg državnog značaja to od strane najvišeg zakonodavnog organa, gde ne postoji mogućnost legalizacije! Na žalost, Janjušević nije jedini primer okupiranja državnog zemljišta u štalskom krugu hipodorma Beograd, ali jeste najkrupniji i zato se njegovo ime spominje.

Narodna skupština bi prvo morala da oduzme zemlju i objekte dodeljenu Konjičkom Savezu Srbije - galopskom i kasačkom udruženju, pa da tek onda preda gradu na korištenje ili u vlasništvo.

Treba i ovo znati: jedno trkaće grlo u lancu zapošljava četiri radnika, što pomnoženo sa registovanim brojem trkaćih konja daje desetine hiljada radnih mesta. Galopske i kasačke trke sa aktivnim kladionicama, čine vrlo značajnu privrednu granu države (u Francuskoj je ta privredna grana po prihodovanju na trećem mestu).

Ali, šta je gospodu iz udruženog zločinačkog poduhvata briga za uspešnu državnu privrednu granu. Njima je važno da se "ugrade" dok su na vlasti, jer na otetu državnu imovinu pretvorenu u gradsko građevinsko zemljište, imaju veliku ličnu dobit.

Vlasnik zemljišta na hipodromu Beograd bila je i jeste Srbija (ranije Jugoslavija). Uprkos tome, mafija je uspela da državni hipodrom sasvim ugasi, rasparčavajući imovinu. Na vidiku je i potpuno brisanje hipodroma sa lica zemlje, prenamena i prodaja zemljišta.

Vlasnici, odgajivači, treneri, jahači-džokeji, vozači, sudije, veterinari i svi koji su živeli za Hipodrom, ogorčeni su i čekaju razrešenje ove kriminalne zavere. Isto to čekaju i hiljade Beograđana, publika koja je čak i u vreme međunarodne izolacije, devedesetih godina, imala zadovoljstvo da uživa u konjičkim trkama.