Nema predaje

Puštanjem "kosovskih policajaca" iz pritvora, Vučić ponižava Srbiju

Vučićeva kapitulacija

Aleksandar Vučić je zapadna marioneta i njegova vezanost za otmičare KiM (preko 12 odsto teritorije Srbije) nije emotivna, već politička i interesna. Otmičari KiM su ga instalirali na vlasti, sa osnovnim zadatkom da Srbija prizna nezavisnost lažne države Republika e Kosovës, koji on, već duže od deset godina, perfidno i postojano ispunjava.

Milan Gajović

Odluka o puštanju na slobodu (26.juna 2023.godine) trojice pripadnika „kosovske policije" je još jedna kapitulacija Aleksandra Vučića pred otimačima Kosova i Metohije (SAD, Evropska unija, V. Britanija i NATO pakt), a na štetu Srbije i, prije svega, Srba sa svete srpske zemlje.

Pod Vučićevim neustavnim i nezakonitim pritiskom, Viši sud u Kraljevu pustio je da se brane sa slobode trojicu „kosovskih policajaca", koji su uhapšeni 14. juna ove godine, na teritoriji centralne Srbije. Prema medijskim navodima, policajci su, u trenutku hapšenja, bili „pod punom ratnom opremom, naoružani automatskim puškama, municijom, mapama i GPS uređajima" i određen im je pritvor. Uhapsila ih je posebna antiteroristička jedinica MUP-a Srbije.

Sproveden je prethodni krivični postupak i podignuta optužnica protiv njih od strane Višeg javnog tužilaštva u Kraljevu zbog krivičnog djela Nedozvoljena proizvodnja, držanje, nošenje i promet oružja i eksplozivnih materija, zato što su neovlašćeno nosili oružje „čije držanje nije dozvoljeno građanima". Za to krivično djelo propisana je kazna zatvora od dvije do dvanaest godina.

Vanpretresno vijeće Suda je potvrdilo optužnicu protiv okrivljenih „kosovskih policajaca". Međutim, isto vijeće je, očito pod pritiskom Vučića, donijelo i rešenje kojim je istima ukinut pritvor, iako za takvu odluku nijesu postojali zakonski uslovi. Naime, pritvor je jedna od mjera za obezbjeđenje prisustva okrivljenog i za nesmetano vođenje krivičnog postupka.

Kako vlasti lažne države Republika e Kosovës postojano vode neprijateljsku politiku prema Srbiji, i sudijama je sigurno bilo jasno da „kosovski policajci" više nikada neće biti dostupni tome sudu, odnosno da neće prisustvovati glavnom pretresu i izricanju presude, niti će prema njima biti moguće sprovesti postupak izvršenja osuđujuće presude (ako ih bude?!).

Prema tekstu „BBC NEWS na srpskom", od 14.juna 2023.godine, koji je ažuriran 26. juna, mađarski premijer Viktor Orban je (u ime koga, nužno je objelodaniti) javno zamolio srpske vlasti da puste trojicu „kosovskih policajaca". Na Tviteru je objavio da ga je predsjednik Srbije A. Vučić obavijestio da će ih, u skladu sa zahtjevom, vlasti Srbije pustiti iz pritvora?! Njihovo puštanje, pored „kosovskih vlasti", tražili su i zapadni zvaničnici (tačnije, lažni posrednici), kao i zvaničnici Albanije.

„Njihovo hapšenje i stalni pritvor pod lažnim optužbama (?!) pogoršali su ionako napetu situaciju", rekao je Metju Miler, portparol Stejt departmenta.

Vučić je, u obraćanju naciji, rekao da se suočava sa posrednim i neposrednim prijetnjama sa Zapada ako se „bezuslovno ne puste iz pritvora tri kosovska policajca koja su uhapšena na teritoriji centralne Srbije."

Predsjednik Republike Srbije je preporučio (čitaj: naredio) bezuslovno oslobađanje „kosovskih policajaca". Znači, njihovo puštanje da se brane sa slobode nije uslovio (a bio je dužan) oslobađanjem protivpravno zatočenih Srba iz kazamata lažne druge albanske države na Balkanu koji su ponižavani, prebijani i na druge načine mučeni samo zato što žive na svojoj iskonskoj zemlji i što su, goloruki, pružili otpor instaliranju lažnih albanskih gradonačelnika u opštinama sa srpskom većinom na sjeveru KiM. Takođe, i sam Vučić je javno priznao da je na Kosovu i Metohiji u toku etničko čišćenje Srba!

Umišljajnom povredom nezavisnosti Višeg suda u Kraljevu, kao i nezavisnosti postupajućih sudija tog Suda, Vučić je počinio krivično djelo Ometanje pravde, iz člana 336b stav 1 KZ („Ko...na drugi način ometa vođenje krivičnog postupka, kazniće se zatvorom do tri godine ili novčanom kaznom.").

Generalna skupština UN je, 9.septembra 2010.godine, na predlog Srbije, usvojila Rezoluciju,broj A/RES/64/298. Tekst predloga Srbija je prethodno usaglasila sa Evropskom unijom. Tom Rezolucijom, Generalna skupština je pozdravila „spremnost EU da olakša proces dijaloga između strana". U Rezoluciji se navodi i da bi proces „dijaloga...imao cilj da...ostvari napredak na putu ka EU...".

Znači, Rezolucijom je trebalo da se omogući dijalog između Beograda i Prištine, uz, objektivno i nepristrasno, posredovanje EU. Jer, pravno, posredovanje podrazumijeva davanje savjeta koji ne obavezuju strane u dijalogu. Posrednik ne smije da nameće svoju volju stranama, jer bi to bilo nedopustivo miješanje u njihove unutrašnje poslove.

Do datuma donošenja Rezolucije, već su 22, od ukupno 27 država članica EU priznale lažnu državu Republika e Kosovës. Vlasti tih zemalja su postojano naglašavale da su odluke o priznanju trajne i nepromjenljive. Tako je, na primjer, Gvido Vestervele, njemački šef diplomatije, 27. avgusta 2010. godine, kazao da je „nezavisnost Kosova realnost i da je geografska mapa jugoistočne Evrope trajno promijenjena".Takođe, devet najvećih i najmoćnijih članica EU neposredno je učestvovalo u zločinačkoj agresiji NATO pakta na SRJ, 1999.godine.

Pristanak Borisa Tadića i Ivice Dačića, što je u potpunosti prihvatio i Vučić, da se pregovarački proces pronalaženja rešenja za kosmetski problem, sa Savjeta bezbjednosti UN (gdje su Rusija i Kina, kao garanti važenja Rezolucije 1244, iz 1999.godine) prenese u EU jeste samoubilački i mazohistički čin, poguban po Srbiju u srpski narod u cjelini. Jer, „posredništvo" EU bilo je i jeste sistemski i kontinuirani pritisak da vlasti Srbije pristanu na samoamputaciju sopstvene države, uz neprekidne prijetnje sankcijama i stalno popuštanje te vlasti radi „evropskog puta koji nema alternativu".

Jednom riječju, EU (bez obzira što pet članica nije priznalo lažnu državu Republika e Kosovës) nije objektivan i neutralan posrednik, već sponzor albanske državolike tvorevine na prostoru KiM.

Srpskim vlastima, a prije svega Vučiću, najvažnije je da se dodvore zapadnim moanicima i ispunjavaju njihove zadatke, iako su to glavni sponzori lažne države Republika e Kosovës. Pri tome, on, samovoljno i postojano, krši Ustav i ne obazire se na većinsku volju građana, protiv ulaska Srbije u EU.

I sam Vučić je bio svjestan karaktera „posredništva" EU. Prema portalu IN4S, od 20.avgusta 2022.godine, Vučić je izjavio: „Trudili smo se da, od 2013.godine, kroz Briselski sporazum, koji nije bio lagan, dobijemo mir i sigurnost za Srbe na KiM...imali (smo) četiri osnovna zadatka. Prvi je da uradimo sve što možemo da sačuvamo mir, drugi, morali smo da izbegnemo sveopštu osudu Zapada. Pod tri, morali smo...da brinemo o tome kako će to u svim delovima sveta (čitaj: na Zapadu) da izgleda. Pod četiri, da obezbedimo opstanak našeg naroda na KiM...Mi nemamo kud, saterani smo u ćošak..." Indikativno je da, među „četiri osnovna zadatka", Vučić nije naveo i očuvanje teritorijalne cjelovitosti Srbije sa KiM u njenom sastavu?!

Pripadnici vlasti Srbije, a prije svega Vučić „pate"od specifičnog oblika „Stokholmskog sindroma". To je, inače, psihološko stanje u kome dolazi do zbližavanja otmičara i talaca i podrazumijeva emocionalnu vezanost za otmičare i opravdavanje njihovih postupaka.

Vučić je zapadna marioneta i njegova vezanost za otmičare KiM (preko 12 odsto teritorije Srbije) nije emotivna, već politička i interesna. Otmičari KiM su ga instalirali na vlasti, sa osnovnim zadatkom da Srbija prizna nezavisnost lažne države Republika e Kosovës, koji on, već duže od deset godina, perfidno i postojano ispunjava.

Na drugoj strani, ni Vučić kao predsjednik Republike, niti drugi nosioci zakonodavne i izvršne vlasti Srbije, ne protestuju i zahtijevaju, hitno i neodložno, puštanje na slobodu (a dužni su da to rade gotovo svakodnevno) srpskih heroja Radovana Karadžića, generala Ratka Mladića i drugih vodećih srpskih državnika i vojskovođa, koji su spašavali srpski narod u Hrvatskoj i BiH od novog genocida. Oni su bili unaprijed osuđeni odlukama najvećih međunarodnih satanističkih ratnih zločinaca, sprovedenih preko lažnih presuda nelegalnog i nelegitimnog haškog NATO „tribunala", kome su ih izručili izdajnici u srpskoj vlasti. Poslednje zemaljske dane provode u srednjevjekovnim mučilištima u holandskom Sheveningenu i širom Evrope,u krajnje nehumanim, odnosno neljudskim uslovima! Tamo su izloženi psihičkoj i fizičkoj torturi zbog kojih trpe nemjerljive duševne i fizičke bolove, samo zato što su herojski branili svoj narod koji je bio svoj na svome!

Je li to Evropa kojoj treba težiti „bez alternative"?!

Šta je rešenje? Rekli bismo da postoje dvije faze. U prvoj fazi je neophodno: 1) Formiranje jedinstvenog patriotskog političkog subjekta koji bi činile političke partije, organizacije, udruženja i istaknuti pojedinci. Nužno je prevazići postojeće programske različitostii lične nesuglasice. Ovaj politički subjekat imao bi zadatak da organizuje i predvodi uporne masovne nenasilne proteste građana sistemski parališućeg karaktera („pasivni otpor"). 2) Pokretanje postupka razrešenja Vučića, u skladu sačlanom 118 Ustava: „Predsjednik Republike razrešava se zbog povrede Ustava, odlukom Narodne skupštine, glasovima najmanje dvije trećine poslanika...Predlog za razrešenje može da podnese najmanje jedna trećina (84) poslanika."

Drugu fazu, nakon, daj Bože, nužne promjene Vučića i njegovih sledbenika novom patriotskom vlašću, karakterisalo bi sledeće: 1) Otkazivanje učešća Srbije u „pregovorima" pod okriljem EU, iz prethodno objašnjenih razloga. Naime, pritisci i prijetnje najmoćnijih članica EU na Srbiju protivni su Povelji UN i međunarodnim opštim aktima o kolektivnoj bezbjednosti. 2) Bliska koordinacija vlasti Srbije i Rusije, posebno na planu spoljne politike. Srbiji i srpskom narodu nema spasa bez ekonomskog, političkog i vojnog saveza sa Rusijom. Geopolitičke okolnosti se bitno mijenjaju u korist Rusije, koja će biti presudan faktor i ostvarivanja srpskih interesa na Balkanu. 3) Donošenje odluke Narodne Skupštine Srbije o proglašenju (ratne ili vojne) okupacije Kosova i Metohije, te o proglašenju „kosovske policije", a prije svega ROSU, za terorističku organizaciju. To bi zaustavilo proces razdržavljenja Srbije i stvorilo bi preduslove za reintegraciju KiM u njen ustavni sistem. 4) Proglašenje američkog ambasadora u Srbiji Kristofera Hila za nepoželjnu osobu (persona non grata) zbog nedopustivog višestrukog miješanja u unutrašnje stvari Srbije i pritiska na njene državne organe, protivno Bečkoj konvenciji o diplomatskim odnosima. 5) Stvaranje uslova za privremeni smještaj Srba sa KiM na prostoru centralne Srbije i Vojvodine, ako to, usled realno mogućeg progona, odnosno etničkog čišćenja, bude neophodno.

(Autor je diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista iz Podgorice)