Zvezde

Nezaboravni XX veka Holivuda (13)

Jednom glumac, večito glumac

Bivša dopisnica Tabloida iz Londona Sandra Skoko izdala je pre smrti (pre deset godina) knjigu o dvadesetom veku Holivuda i nezaboravnim ličnostima ove filmske prestonice. Uz njenu saglasnost, objavili smo najzanimljivije delove iz ovog obimnog i bogato ilustrovanog dela. Na preko 650 strana, počev od Etel Barimor, Me Vest, Marlen Ditrih i Grete Garbo, završno sa Nikolasom Kejdžom, Bredom Pitom, Demi Mur, Endi Mekdauel, i svim važnijim zvezdama današnje filmske industrije, autorka je napravila obiman, skoro enciklopedijski pregled, istovremeno čineći izdavački podvig. Posle deset godina ponovo objavljujemo serijal njenih tekstova iz navedene knjige, jer nisu izgubili na aktuelnosti

Piše: Sandra Skoko

Prva stvar koja skreće pažnju je prezime DUKAKIS. Tokom 1980-ih, to je bilo prezime koje se u Americi nije moglo izbeći, koliko god bi neko to hteo. Brat i sestra od strica, oboje demokrati. Sestra, Olympia Dukakis (Olimpija Dukakis), katapultirana u novu orbitu, (kao filmska zvezda), igrajući majku Cher u filmu "Moonstruck" 1987, za koju osvaja Oscara u kategoriji Best Supporting Actress; brat, Michael Dukakis čvrsto je stajao u borbi protiv Georgea Busha Seniora, u predsedničkim izborima, ali je na kraju izgubio. Rođena 20. juna 1931. u Lowellu, Massachusetts, Olympia i brat Apollo vode poreklo od grčkih emigranata. Njihov otac stiže u Ameriku 1912. bežeći od Turaka, dok je majka isto uradila nekoliko godina ranije, tačnije 1907. godine. Potom stiže vreme ekonomske krize i depresije u Americi. Otac 1929. diplomira prava i tokom 1930-ih porodica brine samo o jednoj stvari - PREŽIVLJAVANJU. Još od ranog detinjstva, Olympia shvata naveliko poznato pravilo, koje važi ne samo u Americi već i u svim zapadnim zemljama: STRANCI I PRIDOŠLICE SU NA JEDNOJ STRANI I SPADAJU U "ONE DRUGE", A DOMAĆINI SU NA DRUGOJ STRANI. U tom periodu u Olympiji se razvija karakterna crta takmičarskog duha i samodokazivanja. Po završetku srednje škole, majka saopštava kako finansijski nisu u mogućnosti da je šalju na univerzitet, pa se Olympia zapošljava kao fizioterapeut u organizaciji Nacionalne Fondacije za dečju paralizu, nakon saznanja da daju stipendije za dalje školovanje. Radeći kod njih nekoliko godina, štedi dovoljno para, daje otkaz i tokom 1950-ih upisuje se na Boston University na studije glume. Nakon diplomiranja, sledi obligatorni pravac u karijeri i Olympia odlazi u New York gde počinje karijeru na daskama Broadwaya. Radeći u "Anouilh's Medea", upoznaje budućeg supruga, glumca Louisa Zorića, sa kojim ima dva sina i kćer i deli život četrdeset godina. Big-break, (ako se tako može nazvati, s obzirom na to da je dotad Olympia bila na daskama Broadwaya već trideset godina i snimila tuce filmova pre toga), desio se zahvaljujući ulozi u pozorišnoj predstavi "The Marriage of Bette and Boo", nakon čega biva angažovana za rolu u filmu "Heartburn". No, iz nekog razloga, sve njene scene završavaju odrezane i u kanti za smeće. Ipak, pravda pobeđuje i Mike Nichols, režiser tog filma, daje joj ulogu u drugom filmu - "Moonstruck" i od trenutka dobijanja Oscara za ulogu Rose Castorini, Olympia Dukakis postaje zvezda.Živeći sa porodicom u New Jerseyu i vodeći kompaniju "The Whole Theater", Olympia ubira plodove poznije stečene slave, trijumfalno dokazavši domaćinima kakvi su ljudi "oni drugi", ("bloody foreigners", kako pridošlice nazivaju Englezi), izjavivši mi ponosno: "All Western civilization begins with the Greeks. Nobody tells you there was anything before the Greeks." ("Čitava zapadnjačka civilizacija počinje s Grcima. Niko ne govori da je postojalo bilo šta pre Grka.") DEBBIE

Šou-biznis dama

Mary Frances Reynolds (Meri Frensis Rejnolds) rođena je 1. aprila 1932. u El Pasu, Texas. Majka Maxene i otac Ray, po zanimanju železničar, nadenuli su joj nadimak "Frannie", koji je i danas prati u krugu porodice. Big break stiže 1948. godine, kada Debbie pobeđuje na takmičenju za Mis Burbanka, California, po imitiranju Betty Hutton.

Studija, pored Hollywooda, šesnaestogodišnja Mary Francis postaje Debbie i sklapa sedmogodišnji ugovor s vrlo zainteresovanim Warner Bros studiom. Pojavivši se u maloj, sporednoj ulozi u filmu "June Bride" 1948, glavni filmski debi čini ulogom u filmu "The Daughter of Rosie O'Grady" 1950. godine. No, kako te uloge nisu uspele da impresioniraju glavešine Warner Bros studija, ostalo je na MGM-u da kapitalizuje na njenom zaraznom entuzijazmu u filmovima muzičkog žanra.

Zanimljivo je reći da iako je Debbina ploča "Aba Daba Honeymoon" dostigla listu bestsellera prodajom od milion primeraka, njene vokalne scene dublovane su glasom Helen Kane u filmu "Three Little Words" 1950. i glasom Betty Royce u legendarnom filmu "Singin' in the Rain" 1952. u kome je igrala uz Genea Kellya. Zahvaljujući tim filmovima, karijera biva šablonirana ulogama slatkih, nežnih, dobrih i raspevanih devojčica. Uloge u filmovima "The Catered Affair" 1956. i "The Unsinkable Molly Brown" 1964. donele su Debbie Reynolds i delimično priznanje filmskih kritičara, dobivši i Oscar nominaciju u kategoriji Best Actress za ulogu Molly Brown u filmu "The Unsinkable Molly Brown". No, generalno, iako je bila zvezda svog doba, Debbie je uvrštavana u laku kategoriju glumica. Pompezno i naveliko publikovano venčanje sa pevačem Eddiem Fisherom, 1955. godine, bilo je još jedan od MGM-ovih načina profitiranja na ovoj glumici, koja je bila obožavana od verne publike. Sa Fisherom ima dvoje dece, kćer Carry (Keri), znanu po ulozi Princeze Lee, u "Star Wars" filmovima, i sina Todda.

Potom 1959. Fisher napušta Debbie i decu i odlazi sa Elizabeth Taylor. Godinu dana nakon toga, 1960. Debbie se udaje za Harrya Karla (Herija Karla), vlasnika kompanije obuće. Taj brak trajao je do 1975. godine, da bi deset godina kasnije, tačnije 1985, usledio i treći brak, udajom za Richarda Hamletta, trgovca nekretninama. No, i ovaj brak završava razvodom 1996. godine. Pored Oscar nominacije, Debbie je osvojila i nagradu Emmy 2000. za ulogu u TV humorističkoj seriji "Will and Grace". Debbie Reynolds sada poseduje "Debbie Reynolds Hotel" u Las Vegasu, u kome redovno, svake večeri održava svoj muzički šou-program. Uz to, Debbie je i vlasnik Hollywood Movie muzeja u Las Vegasu, u kome se nalazi preko deset hiljada kostima i drugih memorabilija iz raznih filmova, a čija je vrednost procenjena na pedeset miliona dolara. Muzej je bio otvoren sve do 1999. godine, da bi 2002. otvorila "Hollywood Motion Picture Collection Museum" u okviru Kodak Theatre u Hollywoodu, koji je i novi dom Oscar ceremonijala. Ova šou-biznis dama, tokom 2000. snimila je i TV film "These Old Broads" uz Liz Taylor, Shirley MacLaine i Joan Collins, dokazujući time kako dame starije, glamurozne filmske generacije, još uvek imaju šarma, elegancije i klase u sebi, koji su nažalost s novijim generacijama utihnuli i otišli u zaborav.

Tajanstven

Charles Spencer Chaplin rođen je 16. aprila 1889. godine. Po jednim biografskim podacima, rođen je u East Laneu u Londonu, dok je po drugim rođen u Fontainebleau u Francuskoj. Ono što se zasigurno zna, to je da je Chaplin podržavao obe verzije o mestu rođenja i da niko nije uspeo doći do njegovog izvoda iz matične knjige rođenih i krštenice. Jednostavno, ne može im se ući u trag, što dovodi do zaključka da ni jedno od gore pomenutih mesta rođenja nije tačno i da je Chaplin krio grad i zemlju iz koje je ponikao. Hannah Hill, Charlieva majka, poreklom polu-Irkinja, polu-Ciganka, u osamnaestoj godini beži za Južnu Afriku, gde se udaje za štampara knjiga jevrejskog porekla, po imenu Hawkes, i rađa sina Sidneya Juniora. Godinu dana kasnije, razvodi se od Hawkesa i vraća za Englesku, gde se udaje za Charlesa Chaplina. Tri godine kasnije, rađa Charlesa (Charliea) Juniora, a dve godine kasnije rađa Guya Drydena i, na kraju, Wheelera Drydena. Nakon toga, Charles Senior napušta porodicu. Da bi zadržala prva dva sina, Hannah se vraća na pozorišne daske, gde igra u kabare predstavama.

U periodu od 1896. do 1898. Charliea odvode u Hanwell School for Orphans and Destitute Children. Otac uspeva da ga izvuče odatle i sa Charliem i decom njegove ljubavnice osniva plesačku grupu. Kada je Chaplin imao trinaest godina i pozamašno pozorišno iskustvo iza sebe, umire mu otac, a potom i majka ludi, pa je smešta u Cane Hill Asylum psihijatrijsku bolnicu. Tokom 1910. Charlie Chaplin odlazi brodom u Ameriku. Stigavši u New York, karijeru počinje na pozorišnim daskama, a potom odlazi u Hollywood, gde počinje i njegova filmska karijera.

U Americi, Chaplin stiče slavu, popularnost, mesto među zvezdama, nakon čega slede politički problemi i egzil. Tokom karijere, Charlie Chaplin snimio je osamdeset šest filmova. Iako Chaplin biva dva puta nominovan za Oscara: prvi put u kategoriji Best Actor 1927/28. za ulogu skitnice u filmu "The Circus" i drugi put, u istoj kategoriji, za dvostruku ulogu u filmu "The Great Dictator" 1940. Nikada nije osvojio tu statuicu, na polju glume, scenarija, režije. Tek 1972. s dvadeset godina zakašnjenja, Chaplin osvaja Oscara za muziku u filmu "Limelight". Razlog ovako zakasnelom Oscaru bila je činjenica što taj film nije prikazan u Los Angelesu (prvenstveno iz političkih razloga), gde svaki film treba da bude prikazan kako bi bio kvalifikovan za eventualnu Oscar nominaciju. Tek, dvadeset godina kasnije, kada je film pušten u javnost u Los Angelesu, stiže i Oscar. No, ovo je više pokušaj zaglađivanja situacije, no što je pravo priznanje, jer Chaplin nije dobio Oscara za glavnu kategoriju glumca. Od mnogobrojne dece koju je ostavio iza sebe, najpoznatija je njegova kći Geraldine Chaplin. Charlie Chaplin umire 1977. godine.

Žrtva uspeha

Film "Bonnie and Clyde" 1967. primio je ogromne hvale kritike i javnosti. Uz to, zaradio je i Oscar nominaciju, u kategoriji Best Supporting Actor, simpatičnom, kovrdžavom, Gene Hackamnu, usmerivši ga na put u jednom pravcu - pravcu slave i večnih zvezda. Eugene Alden Hackman, rođen je 30. januara 1930. u San Bernardinou - California, kao prvi od dvojice sinova Eugenea Ezre, novinara, veterana koji je ponosno nastavljao porodičnu tradiciju. Kada je Hackman imao trinaest godina, roditelji se razvode i ostaju da žive uz majku. U perspektivi, sebe kao novinara u daljem nastavku tradicije nije mogao videti, a i škola ga nije toliko interesovala, tako da se u šesnaestoj godini pridružuje U.S. marincima. Provevši četiri godine u vojsci, Hackman obilazi svet, proputovavši Hawaie, Okinawu i Tsingtao. Pomorski život nasilno je prekinut usled automobilske nesreće, u kojoj Hackman lomi obe noge.

Tako, sa dvadeset godina, Hackman odlazi u penziju iz vojne službe kao invalid. Vrativši se među civile, Hackman još jednom bezuspešno pokušava da krene očevim stopama, nakon čega odlazi na Manhattan i upisuje se u School of Radio Technique. Navikavši se na život u New Yorku, Hackman počinje i studije slikarstva u Art Student League. U tom periodu upoznaje i buduću suprugu, Italijanku Faye Maltese. Po završetku Radio Technique škole, zapošljava se kao pomoćnik režisera u televizijskoj stanici u Californiji. Uporedo s tim upisuje se i na studije glume u Pasadena Playhouse.

Nakon godinu dana, od sedam godina mlađeg kolege biva proglašen najstarijim studentom generacije. Taj kolega, koji kasnije postaje jedan od najvećih Hacmanovih prijatelja, bio je Dustin Hoffman. Po završetku studija, Hackman se 1. januara 1956. ženi se Faye. Da bi zaradio za život, u pauzama između uloga radi kao prodavac sode, kamiondžija, prodavac obuće, vratar, špediter. Jedan od prvih proboja bila je i uloga u jednoj epizodi serije "The US Steel Hour" 1959. godine. U dekadi između 1959. i 1968. Hackman se pojavljuje u nekim od boljih TV serija, računajući i "I Spy", "The FBI", "Iron House", "Hawk", "The Trials of O'Brien". Kako se finansijska situacija prilično stabilizovala, Hackman odlučuje da je došlo vreme povećanja porodice. Sin Christopher rođen je 1960, a zatim stižu i Elizabeth (1963) i Leslie (1966). Kako je karijera uzimala maha, tako pristiže još jedna primamljiva ponuda - TV filmski debi u "Mad Dog Call" 1961. godine. Tokom 1963. Hackman biva angažovan od režisera Roberta Rossena za prvu ulogu na platnu, u filmu "Lilith". Njegova participacija u ovom filmu bila je minimalna. Uloga je trajala samo nekoliko minuta i rad na njoj nije zahtevao veliki trud ili zalaganje.

No, uprkos tome, Warren Beatty izjavljuje kako je najinteresantnija i najbolja stvar koja se u filmu "Lilith" dogodila bio Gene Hackman. Postavši već prepoznatljivo ime među producentima i režiserima, Hackman biva traženiji u televizijskim ulogama i manjim, sporednim, filmskim ulogama. Glavniji dodir s hollywoodskim svetom bio je zahvaljujući ulozi u filmu "Hawaii" 1965, (u ovom filmu i Bette Midler čini prve korake u glumi), gde je uz Julie Andrews i Maxa Von Sydowa igrao doktora, misionara. No, film koji mu uzdiže reputaciju i popularnost bio je "Bonnie and Clyde" 1967. godine. Svi učesnici u filmu imali su korist od istog, ali Hackman nije bio spreman na način i put kojim će ovaj film promeniti njegov dalji tok karijere.National Society of Film Critics proglašava Hackmana najboljim glumcem sporednih uloga, a uz to dobija i prvu nominaciju za Oscar, u kategoriji Best Supporting Actor, 1967. godine. Ovo je bila prva od ukupno pet Oscar nominacija, od kojih osvaja dva. Prvi osvojeni Oscar bio je u kategoriji Best Actor, za ulogu u filmu "The French Connection" 1971, dok je drugi bio u kategoriji Best Supporting Actor, za ulogu u filmu "Unforgiven" 1992. godine. Ostale tri Oscar nominacije bile su: prve dve, u kategoriji Best Supportin Actor, za uloge u filmovima: "Bonnie and Clyde" 1967. i "I Never Sang for My Father" 1970; i treća, u kategoriji Best Actor, za ulogu u filmu "Mississippi Burning" 1988. godine. No, vratimo se daljem sledu događaja u karijeri Genea Hackmana. Nastavljajući svoj filmski maraton, Hackman snima "Riot", "The Gypsy Moths", "Marooned", "Downhill Racer" i druge.

Ali, Hackmanova frustracija zbog nemogućnosti napredovanja dalje od pouzdanih, karakternih, sporednih uloga, sve više raste. Ovom nezadovoljstvu, pitanje godina bilo je jedan od značajnih faktora. Četrdeseti rođendan bio je na pragu. Između 1973. i 1976. Hackman ima status jedne od najtraženijih filmskih zvezda i radi bez predaha, namećući sebi nepotreban fizički i psihički pritisak pretrpanim planom rada. U tom periodu, između ostalih filmova snima i: "The Poseidon Adventure", "Scarecrow", "The Conversation".

Po završetku snimanja filma "French Connection II" Hackman pravi pauzu, kako bi objektivno sagledao stanje karijere. Zaključci su bili depresivno poražavajući. Prvo, sticao se utisak da niko ne želi da gleda onakve filmove, kakve je želeo da snima. Drugo, ma koliko bio zreo i mislio kako je spreman za situaciju u kojoj se našao, ipak nije znao da podnese pritisak i konfliktne zahteve, koje slava nosi. Treće, bio je razočaran zbog nedostatka raznolikosti u ponuđenim ulogama, po prijemu Oscara. Upao je u kliše. Gde su bile dobre komedije? Gde su lake romanse ili čak i mjuzikli, koji bi balansirali njegovu "dijetu" koja se sastojala od uloga policajaca i kauboja. U leto 1977, po završetku filmova "Superman" i "Superman II", Hackman se tiho povlači iz sveta filma. Kada se vest raširila krugom filmske zajednice, njegova odluka smatrana je naglom, preuranjenom i slabom procenom. Ipak, Hackman je bio glavna zvezda, na vrhuncu karijere. To je činjenica. No, možda je želeo da ponese dalje tradiciju, koja vuče korene od Mary Pickford, preko Grete Garbo, do Carya Granta? U svakom slučaju, kako god da je tumačeno, Geneovo povlačenje nije bilo zbor nedostatka uloga. Razlozi su bili mnogo dublji. U neku ruku bio je žrtva sopstvenog uspeha, podlegavši najstarijem klišeu u knjizi: bio je zaveden sistemom i poverovao je u sopstvenu besmrtnost. Sreća u porodičnom krugu, na farmi u Montereyu i u penzionisanom životu, nije bila dugog veka. Zvona upozorenja počinju da zvone nakon osamnaest meseci, kada Hackman dobija ideju o osnivanju filmske kompanije, kako bi povratio sliku onog užitka koji se samo tokom snimanja može osetiti.

Drugim rečima, bila je to klasična dijagnoza slučaja: jednom glumac - večito glumac! Povratak filmu ostvaruje kameo ulogom u filmu "Reds" 1981. uz Warrena Beattya, nakon čega snima "All Night Long". No, nakon svega preživljenog, brak nije mogao opstati, tako da do razvoda dolazi 1984. godine. Izvukavši pouku iz svega načinjenog, Hackman počinje da bira uloge, jer njihovo snimanje treba da bude iz čistog zadovoljstva i ljubavi. Uloge se nižu i Gene dokazuje da legenda kao on ne nestaje tako brzo i lako. Jeste da je Gene Hackman kasno startovao, ali njegov radni život tekao je stabilnim tokom i rastao svakim novim filmom. Znan je kao glumac na koga se može osloniti, koji može nositi film na svojim plećima, za razliku od brzih, naglih, kratkovečnih zvezda. Hackman se sam probijao radom i kada uspeh postaje preveliki napor i opterećenje, dostojanstveno se povlači, puni svoje "baterije" i nastavlja dalje, vrativši se u još većem stilu i sjaju u još veću slavu.