Banat

Sramni hvalospevi zrenjaninskih foteljaša najavljenom Ling Long trovanju od čađi

76 DIMNJAKA - PUNOM PAROM VODE U NEBES(K)A LOVIŠTA

Tačno 9 godina je proteklo u ovdašnjem vulgarnom višestranačju, od kada je SNS u Zrenjaninu, odnosno u srednjem Banatu, apsolutno neodgovoran vlasnik vlasti (od 12. jula 2012. godine, kada je, nakon lokalnih izbora, lopovski bezočno, za tesnu, 33:34 u 34:33 odborničku većinu, oteta vlast lokalnom DOS-u „kupovinom" tadašnje odbornice LSV-a iz Ečke Julijane Ursulesku). „Legitimni naslednik" DOS-a, zbog ogromne većine bivših funkcionera DS-a, DSS-a, G17 Plus, SPO-a... koji se „presvukli", i "legitimisali" novim, SNS foteljama, nije položio, sem centrali stranke na vlasti, ni jedan jedini račun građanima.

Zoltan Horvat

A, nakarikali su, na grbaču sugrađana, sav teret mučnog preživljavanja. Da satiranje, dobije sramno ponižavajući naziv, Zlatno doba. Gde minimalac, počev od plate, nazadnjačko kolo vodi.

Nasilje nad građanima se, po nazadnjačkoj inerciji, otelo kontroli. Prvo su 2012. godine, iz SNS-a najureni svi članovi inicijativnog odbora, izvorni i autentični osnivači stranke, koji su, nakon neuspešnog DOS prevrata, ponudili suštinsku promenu sistema u korist građana. „Vetar u leđa", podanički mentalitet, „dao je krila" samoizabranim vlasnicima srednjeg Banata, na čelu sa Goranom Kneževićem, bivšim decenijskim kolovođom demokratskog Zrenjanina. Lokalni mediji su, prvi „legli na rudu". Gradske i opštinske kase, „radodajke" za podobne, postale su laka meta. Uz, naravno, redovno slanje „reketa" centrali stranke na vlasti od narodnih para.

Funkcionerskih obećanja iz ukradenih fotelja, nerealnih, naduvanih, k'o redaljka u Javnoj (Gradskoj) kući. Od jula 2012. godine, medijska „lavina": Garantujemo svojom funkcionerskom čašću, Zrenjanin će odmah, šta odmah, juče će dobiti fabriku vode za piće. Devet godina kasnije, centar srednjeg Banata nema fabriku vode, sa teškim dubiozama stotina i stotina ulupanih miliona, sa uhapšenim izvršiocima naloga nedodirljivih...Uz, „podmazanu" saradnju izvršno-sudske-zakonodavne vlasti, i uz direktno sadejstvo centrale države (čitaj: stranke). I predsednik i premijer(ka), naobećavali se lažnih obećanja građanima Zrenjanina: imaćete vodu za piće...Na sramotu ovdašnjeg pasivnog građanina, možda već u ovom veku!

Da obećanja iz raskošnih kancelarija moraju biti idiotski nerealna, krenulo se vređanjima prosečne inteligencije. „Grmelo" se u mikrofone medija: Zrenjanin će, koliko sutra, imati Aqua park, autodrom, velodrom, aerodrum kod Ečke, pistu za F1 bolide..."Bolidi" javno obećali, a znali da ne mogu da ispune...Bez ikakve odgovornosti, polaganja računa, sankcija...I, građanima ništa, foteljašima, sve. Na čelu svih opština srednjeg Banata, pažljivo odabrani, najgori... za sugrađane.

U Zrenjaninu, SNS gradonačelnik je reizabrani čovek, koji sam sebe okrivljuje za desetogodišnje DS urušavanje srednjeg Banata (Goran Knežević je tuce godina XXI veka suvereno vladao Zrenjaninom kao lokalni DS šef). U opštini Sečanj, neki Karasi, pokojni, opet bivši demokrata, opštinsku kasu vodio, kao privatan posed. Da Sečanj 30 godina nije u stanju da izgradi halu sportova, ništa novo, al' javna sramota se „leči" kupovinom ljudi za sitne pare. Zna (pr)overeni foteljaš, stranački prevrtač, koliko je jeftin građanin srednjeg Banata. O ulupavanjima stotina miliona para svih građana Sečnja, možda u nekoj novoj knjižurini „Rat i mir". Njegov naslednik, Predrag Rađenović, nastavio nakon smrti...Sve živo u opštini Sečanj je u predvorju nestajanja. Nigde, ništa. Izuzmemo li vanredne finansijske moći „kartela" iz opštinske kancelarije „Mančester", odakle se, zaliveno alkoholom, kreće u dalju „berbu" para iz opštinske kase.

U opštini Nova Crnja, Pera Milankov pre desetak godina iskočio u prvi plan, zauzeo fotelju predsednika opštine, pa, godinama, redom, biznisovao...: tenderi za ravnanje poljskih puteva koje niko živ nije video - „bombona" od poslića, osnovanje fantomskog javnog komunalnog preduzeća sa 27 zaposlenih, koje, takođe niko nikad nije video da dolaze na posao, za marisanje - dušu dalo...Od zloupotreba na sve strane u opštini siromašnoj k'o cekveni miš - boli glava...Pera se nešto „preračunavao", da l' zbog alavosti, pa, „zaglavio"...Zbog zloupotrebe službenog položaja, centrala stranke je, spašavajući vrle pojedince iz vrha vlasti umešane u mahinacije siromašnih opština Srbije, „zaglavio" zatvor, istražni...Trenutno je na odsluženju zatvorske kazne, možda je već izašao, zbog dobrog vladanja...Njegov naslednik, Vladimir Brakus, fudbalski veteran iz Aleksandrova, pod neposrednim je stranačkim nadzorom izvesnog carinika Kubure iz Vojvode Stepe, bivšeg rukometaša, šefa odborničke grupe SNS u lokalnom parlamentu.

U Žitištu, gde više nema Agroživa, niti bilo čega od javnog dobra, ima...belaja. Mitar Vučurević, predsednik opštine, živa je enciklopedija lokalne stranačke alavosti na temu, kako „legalno i legitimno", nedeljama, mesecima, godinama...spiskati brdo opštinskih para. Sve je, i svi su u „kolu", rodbina, uža šira, redom, pajtosi, stranački i fudbalski...Čak ni sudbina Pere Milankova ga ne plaši, on temeljno, „pokriven" nevidljivom silom iz centrale stranke, „drma" šupljom i praznom opštinom. Treba li odmaralište u Bijeloj za decu i zaposlene iz opštine Žitište? Naravno, da...ne treba, u javnost je iznešena „bajka" o apsolutnoj nepotrebnosti javnog dobra opštine...Neko je mazn'o lovu, ko...o tome će građani opštine na sav jadan glas, kada Mićura „padne"...Do tada, posao u opštinskoj upravi je raj za podobne..."šaku" ljudi, koja, uz potpredsednika - fudbalera Žužu, drma opštinom Žitište. Sport i „rekreacija" od, za sada nesmetanog zaitanja iz opštinske kase, ideal življenja lokalnih foteljaša. Dok traje, traje...

U Novom Bečeju, Maksimović je „gazda" opštine. Sem što gotovo ništa ne radi, „olabavile" i medicinske mere, čekaju se praznici, Gospojine, Velike i Male, kada će se, jednom godišnje, izaći u susret građanima. Po ugledu na (ove godine zakazane) Dane piva u Zrenjaninu, izaći će meštani na tradicionalni vašar, začinjen muzikom javnih pevača i pevaljki. Građanima će biti lakše, „olakšaće" se i opštinska kasa isplatom astronomskih honorara zabavljačima...Jes' da ništa ne radi u opštini, „umrla" je i bikara u Kumanu, prethodno raspuštena i „Biser" fabrika, ne radi ni ustanova za mentalno obolele u Bočaru, ima ih dovoljno i med običnim svetom... Al', zabava je, jednom godišnje, da te u 365 dana bar 24 časa mine tuga, da se bar jednom, svečarski, napiješ...Jer, već sutradan ujutru, vraća se tuga u svakodnevicu, stiže autobus i u Novi Bečej, da pokupi motače kablove za Drexlmayer, sa urednim dvogodišnjim ugovorima koje je već bogato platila država, to je On, privatnom stranom investitoru.

Na sve ovo, k'o u najbolje čuvanom zatvoru, diktatom centrale stranke, stiže kontrolor. Vladimir Galić, advokat iz Kikinde, SNS poverenik za Srednji Banat, „pedentan i pažljiv ugrađivač" u sve što miriše na još uvek dobar biznis u razvaljenom Zrenjaninu. Sve i svi moraju biti pod kontrolom, što znači, zna se ko, poverljiv i podoban, puni džepove nezasitih, nemilice vadeći šljunak za potrebe autoputa Beograd Zrenjanin - Novi Sad. Zna se ko sme biti zaposlen u kineskoj fabrici guma Ling Long u opasnom zamahu od izgradnje, zna se ko sme, pouzdani stranački prevrtač, da priča „bajke" iz gradske fotelje o značaju otrovne fabrike za direktnu proizvodnju smrtonosne čađi za ljude, biljni i životinjski svet srednjeg Banata...Zna se da to mora biti prodavac „vere za večeru", recimo Saša Santovac, zamenik gradonačelnika...Kako besramno reče, radujte se sugrađani, potrovaće nas i sve živo oko nas, al' do tada, prosečan građanin će imati platu, jak minimalac, treba li još argumenata za ovo moje veličanstveno lupetanje, za koje dobijam bogovsku platu, plus žena mi glavna medicinska sestra u bolnici, plus - plus bonusi, plus sam jako dobro, evo, toliko mi je dobro od natovarene kilaže po restoranima, da poklanjam svoju celokupnu garderobu siromašnim sugrađanima, u koju više ne mogu da stanem...

Opozicija u Zrenjaninu koja se trenutno oglašava, Građanski preokret, Dosta je bilo, Privremena Narodna skupština...navodi da lokalna vlast, ipak nešto, radi. „Radi" o glavi građanima, koji bauljaju između stranačkih spomenik - muzeja vulgarnog višestranačja: Muzej piva kao počast „ubijenoj" Zrenjaninskoj industriji piva osnovanoj 1745. godine, Muzej vodi koje nema, Muzej dva tri parčeta jezera od reke Begej, kao najlepše ruglo centra grada, gde kod sirćetane, na 100 metara od Javne (Gradske) Kuće raste korovčina od 2,5 metara, Muzej destrukcije - Pinova vila, u centru centra, nalik ratnoj ruševini, Muzej Motel Šumice, veličanstveno turističko ruglo, tik pored teniskog terena večitog gradskog foteljaša, Muzej betonu, posvećen popločanom Trgu centra grada, gde drveća nema ni za lek, Muzej fudbala - Gradski stadion, sablasno prazan, sa reflektorima koji su radili samo tokom svečanog otvaranja, Muzej atrakcije od podaništva i predaje Zrenjaninca za crvenu, sendvič i flašicu vode...

Uz podatak da su, navodno zbog svetskih kretanja, cene građevinskog materijala u Zrenjaninu „skočile do neba" (samo stiropor poskupeo 120 procenata), ovo surovo, tužno i istinito „trabunjanje" o tragediji životarenja prosečnog građanina srednjeg Banata, mora da se prekine. Nema više mesta na ovoj stranici.