Zvezde

Nezaboravni XX veka Holivuda (21)

Magična zamka filmske trake

Dopisnik Tabloida iz Londona Sandra Skoko izdala je knjigu o dvadesetom veku Holivuda i nezaboravnim ličnostima ove filmske prestonice. Uz njenu saglasnost objavljujemo najzanimljivije delove iz ovog obimnog i bogato ilustrovanog dela. Na preko 650 strana, počev od Etel Barimor, Me Vest, Marlen Ditrih i Grete Garbo, završno sa Nikolasom Kejdžom, Bredom Pitom, Demi Mur, Endi Mekdauel i svim važnijim zvezdama današnje filmske industrije, autorka je sa mnogima od njih napravila intervjue i pretočila ih sa ostalim obimnim istraživanjem u izdavački podvig

Piše: Sandra Skoko

 

Neosporni kralj hollywoodskih epika, Charlton Heston (Čarlton Heston), igrao je skoro svakog istorijskog velikana, od Mosesa (Mojsija) do Michelangela. Rođen kao John Carter 4. oktobra 1923. u Evenstonu - Illinois, od oca Russella Whitforda Cartera i majke Lille Charlton Carter, Heston je bio prvo od troje dece. Kada je Heston imao šest godina, rođena je sestra Lilla, a ubrzo stiže na svet i brat. Tokom 1933. Heston odlazi sa majkom, sestrom i bratom da živi kod tetke - majčine sestre - u Columbus, napustivši oca, jer je majka podnela zahtev za razvod braka. U tom periodu, majka menja mladom Johnu Carteru ime u Charlton Heston. (Charlton - majčino devojačko prezime; Heston - prezime majčinog drugog muža.) Preselivši se potom u Chicago sa porodicom i očuhom, Heston polazi u New Trier School, koja je tada smatrana najboljom srednjom školom u zemlji. Aktivnost u dramskoj sekciji doprinela je dobijanju stipendije za dalje školovanje u School of Speech na Northwestern University.

Tamo upoznaje ljubav svog života, Lydiju Clarke, i nakon dugotrajnog udvaranja, sklapa brak sa Lydijom 1944, samo dva dana pre odlaska na dvogodišnju vojnu službu u 11th Air Force. Služeći kao radio-vezista u vazduhoplovnoj jedinici u II svetskom ratu, Heston službu završava u Guamu i Okinawi, vrativši se kući marta 1946. godine. Preselivši se u New York sa suprugom, prve korake u karijeri Hestonovi čine modeliranjem, kako bi imali od čega da žive dok su obijali vrata pozorišnih kuća i agencija u potrazi za ulogama. Ipak, 1947. sreća kuca na Hestonova vrata i dobija ulogu u broadwayskom pozorišnom komadu "Anthony and Cleopatra".

Uloge počinju da se nižu jedna za drugom, tako da 1949. Heston dobija filmsku ponudu od Hala Wallisa, koji je uporno pokušavao da pridobije ovog, već poznatog, pozorišnog glumca i jednog od osnivača televizije. Nakon dugotrajnog prijateljskog ubeđivanja, Heston sa Lydijom odlazi u Hollywood. Prvi film, "Dark City", snima 1950. godine. Film prolazi bez neke naročite gledanosti, ali je bio dovoljan da privuče pažnju legendarnog Cecila B. DeMillea, koji angažuje Hestona u impresivnom filmskom ostvarenju "The Greatest Show on Earth". Film 1952. osvaja Oscara, a Heston kreće putem uspeha. Sećajući se kako je dobio ulogu u filmu, Heston mi je ispričao anegdotu koja glasi: Vraćajući se kući sa Paramount seta, Heston u prolazu mahnu DeMilleu, koga je inače prethodno video samo jednom, kada je pravio test snimak za njega. DeMille nakon toga odlazi u kancelariju i pita sekretaricu: "Ko je taj mladić? Poznat mi je." Sekretarica, prelistavajući svesku u potrazi za informacijama, kaže: "Mladi glumac po imenu Charlton Heston. Igrao je u filmu 'Dark City' " i napravio je test snimak za Vas, koji Vam se nije dopao." DeMille promrmlja: "Nije. Ali mi se sviđa kako mi je mahnuo." Tokom naredne tri godine, Heston snima deset filmova, kao na primer, "Ruby Gentry" uz Jennifer Jones.

Međutim, tek 1955. Heston se diže u zvezde, ulogom Mosesa u biblijskom epiku "The Ten Commandments". Iste 1955. Heston postaje ponosni otac dobivši sina Frasera Clarka Hestona, angažujući ga odmah u prvoj i poslednjoj ulozi, bebe Mosesa u korpi koja plovi Nilom, u gorenavedenom epiku. Sledi uloga u "The Big Country" 1957. uz Gregorya Pecka, a zatim i uloga u legendarnom filmu "Ben Hur" 1959, zahvaljujući kojoj Heston osvaja prvog Oscara u kategoriji najboljeg glumca 1960. godine. Tokom 1961. Heston i Lydia usvajaju dva dana staru devojčicu Holly, čime upotpunjavaju porodicu. Pored glume, Charlton Heston bavi se i slikarstvom, skiciranjem, grafikom i njegovi umetnički radovi izlagani su u galerijama New Yorka, Londona i Glasgowa. Uz to, Heston uživa u tenisu i jahanju, a u trenucima odmora sluša muziku Bacha, Brahmsa, Placido Dominguea i Franka Sinatre. Nažalost, 9. avgusta 2002. Heston lično objavljuje kako mu je saopšteno da boluje od Altzheimerove bolesti i kako se povlači iz sveta šou-biznisa, zahvaljujući publici na dugogodišnjoj podršci.

 

Iz bajke u tragediju

 

Neosporno jedan od najtalentovanijih glumaca svoje generacije, Montgomery Clift (Montgomeri Klift), po mnogima je superiorniji i od Branda tokom 1950-ih, a njegovo utapanje u alkoholizmu i drogi ostaje jedna od najvećih životnih tragedija Hollywooda. Najmlađe dete šestočlane porodice, Montgomery Clift rođen je 17. oktobra 1920. u Omahi - Nebraska. Od starijih sestara bliznakinja i starijeg brata, jedino Clift kreće stopama glume.

Na pozorišne daske staje u četrnaestoj godini, u osamnaestoj je zasijao na velikom platnu u filmu "The Search", da bi se potom hollywoodska bajka pretvorila u tragediju. Umesto da osvoji nekoliko Oscara, na osnovu svih glumačkih kvaliteta, Monty dobija samo četiri nominacije i to: u kategoriji Best Actor. Biva nominovan za uloge u filmovima: "The Search" 1948; "A Place in the Sun" 1951. i "From Here to Eternity" 1953; dok u kategoriji Best Supporting Actor dobija nominaciju za ulogu u filmu "Judgment at Nuremberg" 1961. godine.

Montgomery Clift je glumac koji je prezirao Hollywood i sve što on predstavlja, ali koji je kao i mnogi pre njega, bio uvučen u magičnu zamku tog grada. Clift pokušava da prikrije sklonosti ka homoseksualizmu i probleme s pićem, no njegove seanse utapanja u alkoholu, u društvu sa Sinatrom, na setu filma "From Here to Eternity", opisane su kasnije kao: "Početak najdužeg samoubistva u hollywoodskoj istoriji." Po završetku ovog snimanja, Clift pravi četvorogodišnju pauzu, da bi se ponovo vratio filmu 1957, kada sa Elizabeth Taylor snima njihov drugi zajednički film "Raomtree Country". Tada, u pauzi snimanja, doživljava tešku automobilsku nesreću, koja rezultira operacijom koja mu drastično izobličava jednu stranu lica, jer su kosti te strane lica bile smrvljenje prilikom nesreće.

Liz Taylor stiže prva na mesto nesreće, (pre i od ambulantnih kola) i spasava život Cliftu. Naime, videvši ga kako krklja i da mu je još glava smrskana, Liz zavlači ruku i vadi iz krvavih ustiju dva zuba koja su Cliftu upala u grlo i gušila ga blokirajući protok vazduha. Izvadivši mu prstima zube iz grla, Liz daje Cliftu veštačko disanje, usta na usta, sve dok nisu konačno stigla ambulantna kola, a potom ga prati i u bolnicu. No, ova nesreća označava i početak kraja Cliftove karijere, jer nikada nije mogao preboleti gubitak lica i izgleda. Tokom 1960. Montgomery Clift uspeva da pruži još jednu izvrsnu rolu u filmu "The Misfits", a potom naredne 1961. briljira u filmu "Judgment at Nuremberg". Tokom osamnaestogodišnje filmske karijere, Montgomery Clift snimio je sedamnaest filmova. Umire od srčanog udara u četrdeset šestoj godini, 1966. godine.

 

Žrtva AIDS-a

 

Na vrhuncu slave, Rock Hudson bio je jedan od najvećih idola Hollywooda, plenivši publiku izgledom, šarmom i baršunastim glasom. No, danas je najviše znan kao prva zvezda Hollywooda koja je obolela i preminula od AIDS-a. Rođen kao Roy Scherer 17. novembra 1925. u Winnetka - Illinois, Hudson prvo služi vojsku u američkoj mornarici, pre no što biva zapažen od hollywoodskog lovca na talente, dok je isporučivao poštu. Do filmskih uloga dolazi brižljivim "friziranjem" studijske mašinerije, menjanjem imena i pružanjem seksualnih usluga poznatim režiserima tog doba. Prvu ulogu dobija u filmu "Fighter Squadron", da bi potom usledio niz western filmova.

Otrgavši se od tipskih uloga i dokazavši delimičan talenat, u komedijama sa Doris Day, Hudson dobija ulogu u sada legendarnom filmu "Giant" 1956. godine, za koju osvaja prvu i jedinu Oscar nominaciju, u kategoriji Best Actor. Uspešno skrivajući Hudsonov homoseksualizam, oženivši ga na kratko i za Phyllis Gates (sekretaricu njegovog agenta), Hollywood nalazi Hudsonu najbolje uloge romantičnih heroja. Time upada u novi šablon. Do kraja 1960-ih, okreće se TV ulogama i seriji "McMillan and Wife", a potom 1980-ih, TV sapunici "Dynasty". U isto vreme, vesti o njegovoj operaciji srca i borbi protiv alkoholizma  pratilo je i šuškanje kako Hudson boluje od AIDS-a. Kada je 1985. preminuo, istina je obelodanjena, njegova najveća, dugogodišnja prijateljica Liz Taylor, osniva AIDS fondaciju u čast Hudsonu i postaje veliki pobornik u borbi protiv ove bolesti.

 

Ćerka baronese

Audrey Hepburn rođena je kao Edda van Heemstra Hepburn-Ruston 4. maja 1929. u Brusselu, Belgija. Njena majka bila je holandska baronesa, dok je otac, Joseph Hepburn-Ruston, bio bankar engleske nacionalnosti. Kako je Joseph 1935. spakovao stvari i napustio porodicu, Audrey (Odri) od tada ostaje uz majku. Tokom II svetskog rata, Audrey sa majkom živi na njihovom imanju u Arnhemu, odakle radi kao kurir za holandski pokret otpora, noseći poruke u svojim cipelama. Slaba ishrana tokom rata uticala je na metabolizam Audrey Hepburn, tako da nikada nije mogla dostići veću kilažu od pedeset kilograma, što je za njenu visinu od jednog metra i šezdeset sedam santimetra bilo perolaka kategorija. Audrey je tek kasnije priznala kako su ona i majka bile primorane da jedu korenje lala i kako je pravila hleb od trave da bi preživele tokom zime 1945. kada su mnogi ljudi umirali od gladi.

Tokom 1948. Audrey odlazi za London u želji da postane balerina, no 1953. odlazi za New York i nalazi slavu na Broadwayu u predstavi "Gigi". Baletska škola dala je Audrey elegantno držanje, kao i ljubav prema baletankama - ravnim cipelama, koje postaju simbol njene elegancije i stila oblačenja. Nakon Broadwaya i uloge u pozorišnoj predstavi "Gigi", hollywoodski šefovi videli su u Audrey epitom prefinjenosti, stila, šarma, nobl lepote, i nisu pogrešili. Prva uloga koju dobija na filmskom platnu bila je uloga princeze u legendarnom filmu "Roman Holiday" 1953. uz Gregory Pecka. Za tu debi ulogu, Audrey osvaja Oscara u kategoriji Best Actress i od tog trenutka nikada nije bila daleko od očiju i srca Academy Award kritičara. Nakon osvojenog Oscara, slede još četiri Oscar nominacije u kategoriji Best Actress, za uloge u filmovima: "Sabrina" 1954; "The Nun's Story" 1959; "Breakfast at Tiffany's" 1961. i za ulogu Susy Hendrix u filmu "Wait Until Dark" 1967. godine. Njena krhkost na platnu, krupne smeđe oči i osmeh pun dečje razdraganosti, privlačili su simpatije mnogih režisera koji su insistirali na Audreynom pojavljivanju u njihovim filmovima i po nekoliko puta.

Tu se, između ostalih, ubrajaju i William Wyler, Stanley Donen, Billy Wilder. No, uloga koja je od Audrey načinila zvezdu, večitu modnu legendu i simbol elegancije, bila je uloga Sabrine u istoimenom filmu. Ovde Audrey unosi svoj stil oblačenja na filmsko platno i uprkos činjenici da je bila potpuna antiteza onoga što je Hollywood propagirao oblim, rasnim, glamur mačkicama, Audrey uspeva promeniti ne samo način oblačenja žena tog doba već unosi stil koji ostaje večito popularan i večni simbol prefinjenosti (ravne baletanke, pravo krojene - s ranflom majce i setovi, uzane - kapri pantalone, kratka kosa, tamne naočare i sl.). Uz publiku, režisere, filmske kritičare i ostale ljude koji su obožavali ovu glumicu i bili zasenjeni njenim šarmom, ubraja se i elitni modni dizajner Givenchy. Od momenta kada je Hubert de Givenchy  prvi put sreo Audrey, na snimanju filma "Sabrina", postaje opčinjen njenom prefinjenom elegancijom i prijateljstvo i saradnja nastavljaju se godinama. Givenchy postaje Audreyn ekskluzivni modni kreator, a ona njegov maneken broj jedan. Zajedno, kreiraju "Audrey stil", lako prepoznatljiv u filmovima "Sabrina", "Funny Face", "Love in the Afternoon", "Breakfast at Tiffany's" i drugim.

Zanimljiva je činjenica da iako je Audrey imala lep glas i dobro je pevala, njen glas je u muzičkim scenama filma "My Fair Lady" dublovan glasom Marni Nixon, dok Audreyn glas možemo čuti u vokalnim scenama filmova "Funny Face" i "Breakfast at Tiffany's". U privatnom životu, Audrey Hepburn imala je dva neuspešna braka; prvi sa glumcem Melom Ferrerom, sa kim ima sina Shawna; drugi sa italijanskim doktorom Andreom Dottiem, da bi na kraju napokon našla sreću u trećem braku sa Robertom Woldersom, bivšim suprugom glumice Merle Oberon. Iz braka sa Dottiem, Audrey ima sina Lucu (Luku). Dugogodišnji Ambasador UNICEF-a, (United Nation Children's Fund), Audrey dobija posthumnog Oscara na zahtev i u ime dece sveta, kao zahvalnost za svu ljubav i pažnju koju im je pružala tokom rada u UNICEF-u. Zadnja uloga koju je odigrala, možda shodno svemu što je u životu postigla, bila je uloga Anđela u Spielbergovom filmu "Always". Audrey Hepburn umrla je od raka 1993. godine.

 

Nevina ranjivost

Odmah iza Marilyn Monroe, Kim Novak bila je druga obožavana seks-bomba pedesetih godina. Kim nije posedovala nevinu ranjivost koja je i načinila Marilyn legendom, ali je Kim preživela i ostala na sceni. Rođena 13. februara 1933. u Chicagu, Kim radi u prodavnici kuhinjske tehnike, reklamirajući frižidere, gde je 1952. zapazio lovac na talente. Nakon serije malih uloga, Kim biva izbavljena iz anonimnosti od Harrya Cohna, šefa Columbia Pictures, kao zamena za Ritu Hayworth. Nakon brze i rigorozne dijete i nove, platinastoplave kose, Kim dobija uloge uz Judy Holliday i Jacka Lemmona u filmu "Phffft" 1954. i uz Williama Holdena u filmu "Picnic" 1955. godine. Već tada je bilo više priče o njenom ponašanju na filmskom setu tokom snimanja, nego o njenim glumačkim kvalitetima.

No, dok je došao red na Tyrona Powera (Tajrona Pauera) da je optuži za loše manire prilikom snimanja filma "The Eddy Duchin Story" 1956, to više nije bilo ni bitno, jer je Kim Novak već bila jedna od najvećih hollywoodskih zvezda. Nakon toga sledi film "Pal Joey" 1957. uz Franka Sinatru i Rity Hayworth. Karijera dostiže vrhunac godinu dana kasnije, odigravši ulogu u filmu "Vertigo" 1958. uz Jamesa Stewarta. Međutim, skretanje s uloga jednostavnih seks objekata, kao na primer u filmu "Strangers When We Met", samo je pokazalo njena glumačka ograničenja i kako je kritika pustila glasa, tako je i karijera krenula nizbrdo.

Nakon serije neuspešnih filmova, oštećenja kičme tokom snimanja i razvoda od prvog muža Richarda Johnsona, sve tokom 1960-ih, Kim Novak napušta Hollywood. Iako je još uvek povremeno snimala filmske i TV uloge, Kim sebi pronalazi novo životno zadovoljstvo, okrećući se ka svom ranču i životinjskoj menažeriji u malom, priobalnom gradu u Californiji. Od 1995. Kim vodi ranč sa suprugom broj dva, veterinarom Bobom Maloyem, daleko od svetlosti pozornice.

                                                (Nastaviće se)